کتاب مائده های زمینی اثر آندره ژید برنده جایزه نوبل ادبیات
خواندنی › کتاب و رمان
- 98/02/19
نویسنده کتاب مائده های زمینی
«مائده‌های زمینی» اثر پل گیوم آندره ژید (1951- 1869)، نویسنده فرانسوی و برنده نوبل ادبیات است. آندره ژید نویسندهٔ نامدار و مشهور، که مدت نیم قرن حضوری نمایان در عرصهٔ ادب فرانسه داشت و تأثیر شگفت‌آور نوشته‌هایش در سال‌های پس از جنگ جهانی بر اکثر مخاطبان و به ویژه بر نسل جوان انکارناپذیر است. ژید فعالیت ادبی خود را در بیست و دو سالگی (1891) آغاز کرد. از آنجا که به یاری بخت، از رفاه مالی برخوردار بود و نیازی به کار کردن نداشت، توانست با فراغ بال به نوشتن بپردازد و از پشتیبانی معنوی نویسندگان و شاعرانی چون پیر لوییس، پل والری، و استفان مالارمه بهره‌مند شود. به ویژه دوستی او با مالارمه، سبب شد که در آغاز کار، به مکتب سمبولیسم روی آورد. مهم‌ترین آثار او در این دوران، عبارت‌اند از: یادداشت‌های روزانه آندره والتر، شهرهای آندره والتر، رسالهٔ نرگس و سفر اورین. اما طولی نکشید که از این مکتب رویگردان شد و او نیز مانند مونتی، روسو و استندال، زندگی انسان را موضوع آثار خود قرارداد و با تجزیه و تحلیل مداوم و مستمر مسائل عاطفی و روانی خویش، کوشید تا از خواست‌ها، نیازها، اضطراب‌ها، ضعف‌ها، توانمندی‌ها و پیچیدگی‌های روح بشر، پرده بردارد. این کتاب کتابی است در ستایش شادی، شوق به زندگی و غنیمت شمردن لحظات.
مترجم و انتشارات کتاب مائده های زمینی
ترجمه های بسیاری از این کتاب در دست است. ازجمله می توان به ترجمه جلال آل احمد و پرویز داریوش توسط انتشارات اساطیر، سیروس ذکاء توسط انتشارات جامی و مهستی بحرینی توسط انتشارات نیلوفر اشاره کرد.
خلاصه و درونمایه کتاب مائده های زمینی
«مائده‌های زمینی» کتابی است در ستایش شادی، شوق به زندگی و غنیمت شمردن لحظات.
آندره ژید در این کتاب خداوند را در همه موجودات هستی متجلی می‌بیند و آزادانه و برخلاف قید و بندهای مذهب، عشق به هستی را مترادف عشق به خداوند می‌داند. او کتابش را «ستایشی از وارستگی» می‌نامد.
با اینکه این کتاب از آثار دوره جوانی نویسنده است، تقریباً تمام آنچه می‌توان فلسفه وی نامید در آن گنجانده شده و هرچه بعداً نوشته در تعقیب اندیشه‌هایی است که در این کتاب بیان شده؛ یعنی امتناع از هر گونه علاقه و وابستگی و ستایش شور و عشق و نگاهی هر لحظه نو به تمام جلوه‌های هستی.
ریشه اندیشه‌های این کتاب را در «کتاب مقدس» و نوشته‌های نیچه، فیلسوف شهیر آلمانی، باید جست. نشانه‌هایی از تأثیر ادبیات مشرق زمین نیز در آن دیده می‌شود.
او در این کتاب چنین استدلال می‌کند که تمام امیال طبیعی، سودمند بوده و مایه تندرستی است و بدون این امیال، زندگی لطف خود را از دست می‌دهد.
خط سیر اندیشه های او در این کتاب به مانند بسیاری ادبا و حکمای بزرگ جهان شامل درونی ساختن شکوه و زیبایی های هستی و سپس رهایی از خویشتن و سیر در جهان نامتناهی معانی ژرف و جاودانست .
"ای کاش عظمت در نگاه تو باشد نه در آن چیزی که بدان می نگری . "
گزیده هایی از کتاب مائده های زمینی
« وقتی از عملی لذت می برم ، برای من دلیل خوبی است که آن عمل را انجام بدهم... مادامی که لبانت برای بوسیدن هنوز شیرین است، سیراب کن » چنان زندگی کن که « زندگیت بدون ترس از نتایج محرماتی که اخلاقیات رسمی بر تو تحمیل می کند ، پذیرای هر رویدادی باشد ». اما ژید خطر افراط کاری را به خواننده کتاب خود هشدار می دهد و در آخر، از او می خواهد که : « کتاب مرا به دور بینداز، مگذار متقاعدت کند ! گمان مبر که حقیقت تو را کس دیگری می تواند برایت پیدا کند ...به خود بگو که این کتاب هم چیزی نیست، مگر یکی از هزاران شیوه رویارویی با زندگی. تو راه خویش را بجوی! »
