مکتب ادبی سمبولیسم یا نماد گرایی
خواندنی › شعر و ادبیات
- 97/08/24
مکتب سمبولیسم یا نمادگرایی از جمله مکاتب ادبی جهان است که در اواخر قرن 19 پا به عرصه ادبیات و شعر فرانسه گذاشت. تعریف اجمالی این سبک عبارت است از : انتخاب و گزینش علامات و نشانه های مناسب جهت بیان و القای افکار و اندیشه ها احساسات بشری، که رنج و درد، دستمایه ی اصلی این احساسات و اندیشه هاست. در اواخر قرن نوزدهم شاعران فرانسوى که از زبان خشک نویسندگان رئالیسم (واقع گرا) به ستوه آمده بودند، مکتب سمبولیسم را بنیان نهادند. آنها عقیده داشتند:اثر هنرى باید تا حد ممکن از بیان مستقیم مفاهیم فرار کند و به نمادها و نشانه ها پناه آورد.نمادها و نشانه ها، خواننده را در کشف راز و رمزهاى اثر به تحرک درمى آورد و او را از قالب یک شاگرد حرف گوش کن بیرون مى آورد. سبک سمبولیسم (نمادین) برای هر فکر یا موجودی یا احساس، یا تصوری، نماد، یا نماینده ای برمی گزیند که خواننده با توجه وافر از نماد، به اصل آن دست می یابد. و اگر این نمادها شکل لطیف و مناسبی گزیده شده باشد، لطافت و احساسات خواننده را بیشتر برمی انگیزد و او را عاشقانه به دنبال خود می کشد. در ادبیات فارسی «ماه» سنبل چهره ی زیبا و با نشاط و جوان است. و«نرگس» نمادی است برای چشمان زیبا است. سمبولیست ها بر این باورند که در طبیعت هیچ چیز به صورتی که ما می بینیم نیست. و همه چیز آفریده روح و اندیشه ماست. در واقع اصالت را بر احساس و خیالات و رؤیاها استوار می دانند، نه بر طبیعت خالص.
