مکتب ادبی پارناس یا مکتب هنر برای هنر

خواندنیشعر و ادبیات

- 97/08/23
مکتب ادبی پارناس یا مکتب هنر برای هنربه لحاظ واژه شناسی، پارناس در اساطیر یونانی نام کوهی است که نه دختر خدای اسطوره ای یونان زئوس که الهه علم، هنر و ادبیات است در آن اقامت دارند. اما از نظر اصطلاحی، مکتب پارناس به گروهی از شاعران جوان با رهبری کولنت دولیل اطلاق می شود که در نیمه دوم قرن نوزدهم به مخالفت با رمانتیسم برخاستند و تحت تأثیر تفکرات و آیین هنر برای هنر محافل ادبی تشکیل دادند. هدف آنان ارائه هنر در حد کمال و رسیدن به زیبایی مطلوب و آرمانی بود. ویکتور هوگو با اثر معروف خود (شرقی ها) پایه گذار مکتب هنر برای هنر بود. وی ضمن بحث های ادبی عبارت هنر برای هنر را در محافل ادبی به میان کشید که سخت مورد توجه برخی از جوانان قرار گرفت.
پیروان این مکتب برای بیان تفکرات و عقاید خود قالب ادبی شعر را برگزیدند. چون از نظر آنان وقتی کلام و فکر به اوج زیبایی برسد در قالب شعر ظاهر می شود. وزن، زیبایی و غنای قافیه در شعر برای آنان بسیار اهمیت دارد. قصیده های چهارده بیتی و ترجیع بند از قالب های شعری متداول این سبک هستند.
پارناسین ها در شعر خود به دنبال هدف مشخصی نیستند زیرا عقیده دارند که جست وجوی هدفی معین در هنر، آن را از طبیعت خود دور می کند. در واقع، شاعر پارناس مانند شاعری است که حوادث، صحنه ها و زیبایی های اطرافش را برای خواننده بیان و توصیف می کند، ولی احساساتش را در اشعار خود دخالت نمی دهد و برخلاف رمانتیک ها نسبت به طبیعت بی تفاوت است. به عقیده پارناسین ها شعر نشانه ای است از روح کسی که احساس های خود را خاموش ساخته است.
عقاید پاناسین ها:
- هنر تنها دلیل برای زندگی کردن.
- هنر برای هنر یعنی مانند خدایی که فقط باید به خاطر خودش پرستش شود از هنر نیز نباید انتظار سود و منفعتی داشته باشیم و در آن فقط باید به دنبال زیبایی باشیم.
- زیبایی پرستی: از نظر پارناسی‌ ها تنها یک نخبه است که ارزش زیبایی را درک می‌ کند و تنها یک دیوانه است که نمی‌ تواند زیبایی را درک کند.
- توجه و الهام‌ گیری از هنرهای تمدن‌ های باستانی: پیروان این مکتب به آثار و هنرهای یونان باستان و روم باستان علاقه زیادی داشتند و آن‌ ها را دارای زیبایی ایده‌آل مدنظر خود و موجب آرامش انسان و جاودانه می‌ دانند
- دخیل نکردن احساسات شخصی در شعر: از نظر پارنسین‌ها دخیل کردن عواطف و احساسات و عشق شخصی در شعر باعث بی‌ ارزش شدن شعر و همچنین امری ناپسند است.
- ارج نهادن به کار سخت: پیروان این مکتب به الهامات شاعرانه اعتقادی نداشتند و معتقد به انجام کار سخت و درگیر شدن با مشکلات برای رسیدن به زیبایی ظاهر بودند.
- یاس و ناامیدی: پارناسین‌ ها شعر را یک هنر مشکل و سخت می‌ دانند و بیان زیبایی را ایده‌آلی می‌ دانند که افراد عامی و توده مردم از درکش عاجزند.
advertising