واکنش تند بابک حمیدیان به دبیر جشنواره بابت سیمرغ علی نصیریان
مجله › سلبریتی ها
- 97/11/23
سی و هفتمین جشنواره فیلم فجر 97 بالاخره به پایان رسید و سیمرغ های بلورین در دست بهترین های هر بخش بنا بر تصمیم هیات داوران قرار گرفت. در این بین باز هم کم لطفی هایی به پیشکسوتان سینمای ایران شد. جشنواره امسال پر بود از حواشی مختلف و اخبار گوناگون. الناز شاکردوست و هوتن شکیبا عنوان بهترین بازیگران نقش اول را دریافت کردند و توانستند سیمرغ بلورین امسال را کسب کنند. در این میان سیمرغ بلورین نقش مکمل مرد به استاد علی نصیریان به خاطر بازی در فیلم سینمایی مسخره باز تعلق گرفت. ایشان زمانی که روی صحنه آمد با لحن شوخی عنوان کرد که پس از سال ها فعالیت یک سیمرغ درجه دو را به او داده اند که این صحبت انصافا درست بود و شاید حق بازیگری چون وی خیلی بالاتر از این جایزه باشد.در این میان بابک حمیدیان بازیگر ایرانی و شناخته شده سکوت را جایز ندانست و طی نامه ای از این بی لطفی نسبت به استاد نصیریان اظهار گله نمود و نامه ای را خطاب به دبیر جشنواره نوشت که در ادامه آن را می خوانید:
جناب آقای دبیر جشنواره 37، سلام و خسته نباشید. اینجانب بابک حمیدیان، شهروند بیست ساله سینما، تئاتر و بعضاً به خطا تلویزیون هستم. در این فرصت کوتاه نیازی نمی بینم که از تنوع و تفاوت نقش هایم در سینمای حرفه ای ایران حرفی به زبان بیاورم و سخنی بگویم ، اما در عین حال باید یادآوری کنم که در نسل خودم بدون شک یکی از منعطف ترین، پرتنوع ترین و پردغدغه ترین ها هستم و با ادعای کامل از «به وقت شام» تا «مسخره باز» را قابل تدریس می دانم که البته لذت آن را با کسی تقسیم نخواهم کرد. بماند نام هایی که در رکابشان بودم، از کیانوش عیاری تا عبدالرضا کاهانی بگیرید تا احمدرضا درویش، رخشان بنی‌اعتماد و نخبگان دیگر. و بماند که شبه روشنفکران و قاضیان غیرحرفه ای سینما چگونه من را به وصل بودن به ایدئولوژی های خاص متهم کردند. نسل من یاد گرفته در این روزگار کج، ناصادق و ویران چگونه دوام بیاورد.
آقای دبیر، متاسفم برای هیأت داوران شما در جشنواره 35 که اسم بزرگ و باشکوه بازیگری چون بانو ثریا قاسمی را با عنوان کوچک نقش مکمل زن آغشته کرد. متأسفم برای هیأت داوران شما در جشنواره 36 که اسم بزرگ و باشکوه جمشید هاشم پور را با عنوان کوچک نقش مکمل مرد آغشته کرد. و متأسفم برای هیأت داوران شما در جشنواره 37 که باز هم این کار را تکرار کرده و برای خلاصی خود از قضاوت حرفه ای، اسم بزرگ و باشکوه عالیجناب علی نصیریان را با عنوان کوچک نقش مکمل مرد آغشته کرد.
آقای دبیر جشنواره که هر سال انسان پیچیده تری می‌شوید و هر سال فاصله‌تان را از ما بیشتر می‌کنید، شما و جشنواره‌تان سال قبل با ترس مطلق و البته غیرقانونی دو سیمرغ را برای بازیگر نقش اصلی زن این فستیوال در نظر گرفتید، اما هنوز جرأت پیدا نکردید تا نام‌های بزرگ را کنار نام‌های کوچک ما قضاوت نکرده و از این ستون های بی رقیب تنها تحت عنوان یک عمر فعالیت هنری تقدیر کنید.
آقای دبیر، بنده به شما پیشنهاد می‌کنم که ما، نام های کوچک سینما، فرش زیر پای پیشکسوتان مهجورمانده سینما شویم و مثلا یک «مدرسه پیرمردها»ی ۲ بسازیم تا هم برایمان خاطره‌بازی شود و هم از خجالت قافله بزرگان موسپید و بی‌نیاز سینمای ایران درآییم و یا هزار پیشنهاد دیگر برای دعوت از این بزرگان در فیلم های سال جدید. این‌گونه شاید هیأت داوران شما، بیش از این متحمل سختی قضاوت نشوند! من و ما، باز هم خواهیم جنگید. نگران نباشید.
این جشنواره فجرسال ها و مدت ها است که در حوزه تخصصی من یعنی بازیگری همواره نوک بینی خود را نگاه می کند و هرگز روند حرفه ای و رشد یک بازیگر را در طول سال و سالیان بررسی نمی کند و به خاطر همین ویژگی همواره قابل پیش بینی و پیشگویی است. می دانم امسال تمام شما تن لرزه دارید که موجب خوشحالی علی نصیریان شوید اما دریغ از این کوه هشتادوسه ساله که وقتی قدم برمی‌دارد ردی از طلا از خود بر جای می‌گذارد. آقای نصیریان عزیز، من اگر امروز هم از بازیگری در سینما خداحافظی کنم رد نفس شما روی صورتم باقی خواهد ماند.
شاید بابک حمیدیان با این نامه انتقاد آمیز باعث شود که ما نگاهی ب پیشکسوتان عرصه سینما داشته باشیم و جایگاه و منزلتشان را بالاتر بدانیم و تمام تلاش در این شود که به فراموشی سپرده نشوند. شاید اگر بیش تر بنگریم متوجه شویم که سیمرغ بهترین نقش مرد حق بازیگری مانند استاد علی نصیریان باشد.
