چگونه احساسات کودکان خود را درک کنیم
سبک زندگی › فرزندان
- 97/08/30درک احساسات کودکان مساله مهمی بوده که می تواند بر آینده و زندگی آنها تاثیر بگذارد. والدین باید با نیازهای فرزندان خود آشنا بوده و به آنها توجه کنند. تمام کودکان با دو نیاز عاطفی به دنیا میآیند : نیاز به دوست داشته شدن و نیاز به اعتماد به نفس مثبت. شما باید به عنوان والدین، از این نیازها آگاه بوده و به گونهای با فرزند خود ارتباط برقرار کنید تا در مسیری مثبت رشد پیدا کند.
اولین قدم برای متقاعد کردن خود در درک کردن کودک و همدردی با او این است که خود را به جای او بگذاریم. مطمئن باشید کار سختی نیست. کافی است بدانیم این موجود کوچک چه رنجی میبرد. آنگاه ایمان میآوریم این همه فشار و استرس برای قلب کوچک او خوب نیست. کافی است ببینیم اگر خودمان در شرایط او بودیم، سرزنش شدن چقدر ناامید کننده بود. تحقیر شدن چقدر ما را پشیمان میکرد.
دومین قدم این است که هدف خود را از مکالمه با کودک برای خودمان روشن کنیم. آیا من میخواهم به بچهام حالی کنم رییس کیست؟ آیا میخواهم تجربه و قدرتم را به او نشان دهم؟ یا میخواهم وقتی با من حرف میزند بعد از آن حس بهتری پیدا کرده باشد؟ تصور کنیم او به یک باره تصمیم بگیرد دیگر هرگز مسائل خود را برای ما بازگو نکند. دلیلش هم روشن است. چون ما هم صحبت و شنونده خوبی برایش نبودهایم. مسلما هر پدر و مادری دلش میخواهد از کوچکترین اتفاقات در زندگی کودکش خبردار شود. چه بسا اتفاقاتی که زمینه ساز صدمات جدی به کودک هستند.
برای داشتن ارتباطی مثبت و درک احساسات کودک
زمانی که شما در کنار کودک خود هستید با تمام وجود به او عشق بورزید و با مهربانی و محبت با او رفتار کنید، کودک با احساس عشق و امنیت رشد و پرورش پیدا خواهد کرد.
هنگام صحبت با کودک از به کار بردن عبارات منفی خودداری کنید. زمانی که والدین میگویند "چند بار بهت گفتم که این کار رو نکن"، به کودک احساس ضعف و ناکامی دست خواهد داد.
هرگز کودک را با دیگران مقایسه نکنید. اگر به کودک بگویید "چرا مثل برادرت نمره خوب نمیگیری"، باعث میشوید که به کودک احساس بی کفایتی دست دهد.و تلاشی برای بهتر شدن نمی کند.
از انتقاد کردن کودک اجتناب کنید. به عنوان مثال، نگویید"درست بازی نمیکنی". این کلمات به تصور کودک از خود لطمه خواهد زد.و احساس ناتوانی در او شکل می گیرد.
از گفتن صفتهای منفی به کودک خود خودداری کنید. اگر به کودک کلماتی مانند شلخته، بد یا تنبل بگویید، به کودک احساس بی ارزش بودن دست خواهد داد.و فکر می کند واقعا همین طور است.
هیچ وقت کودکان خود را کتک نزنید ، فریاد زدن بر سر کودک یا کتک زدن وی نیز باعث میشوند که به کودک احساس بی ارزش بودن دست دهد.
چگونه با کودکان همدردی کنیم
باید عادت کنید شنونده خوبی باشید. گاهی کودک ما تنها نیاز به یک شنونده مشتاق دارد. گاهی باید با پرسشهای کوتاه او را به بیشتر صحبت کردن در این باره تشویق کنیم. گاهی باید با او فقط همدردی کنیم به گونهای که نشان بدهیم میفهمیم غمگین است. کودکی که بداند احساساتش مهم هستند یاد میگیرد، هرگز آنها را انکار نکند بلکه اجازه بدهد هر احساسی از وجودش عبور کند. به این ترتیب کمک شایانی کردهایم به اینکه وجودش را به زباله دانی برای احساساتش تبدیل نکند و پر از عقده، کینه، حسرت، پشیمانی و ناامیدی نشود. مسلما تغییر ناگهانی عادتها کار سختی است. اما شدنی است. اگر برای خود یک یادآور بسازید کم کم درک کردن کودک خود ملکه ذهن شما میشود. اول از مکالمات ساده روزمره شروع کنید تا به درد ودلهای کودک خود برسید.
چگونه به کودک خود نشان دهیم که عاشق او هستیم
کودکان از لحظه تولد، نیاز به عشق و محبت دارند. نوزادان آسیب پذیر بوده و برای زنده ماندن کاملا وابسته به والدین خود میباشند. والدین به کودک غذا و احساس آرامش میدهند. این مراقبت های عاشقانه به کودک کمک میکند تا به دیگران اعتماد کرده، خودش را دوست بدارد و در این جهان احساس امنیت داشته باشد. هر چقدر هم که کودک بزرگتر شود، همچنان به عشق و توجه والدین خود نیاز دارد. زمانی که کودک هشت ساله شما پروژه درسی خود را به شما نشان میدهد، نیاز دارد که از او تعریف کنید. اگر فرزند یازده ساله شما، نمره خوبی در امتحان نگرفت، نیاز به حمایت شما دارد تا احساس کند که همچنان دوستش دارید و از او حمایت می کنید.
گذراندن زمان با کودکان نشان دهنده توجه و عشق شما میباشد. زمانی که کودک شما را صدا میزند، سر خود را بلند کرده و به او نگاه کنید. زمانی که کودک صحبت میکند، با او تماس چشمی برقرار کنید و به سوالهای او با علاقه جواب داده و نشان دهید که کودک برای شما اهمیت دارد. کودکان به محبت و مهربانی نیاز دارند. به آنها لبخند بزنید، آنها را در آغوش گرفته و ببوسید و به آنها بگویید که عاشق آنها هستید. تماسها و جملات عاشقانه شما به آنها احساس امنیت و عشق میدهد.
کودکان نیاز دارند که مطمئن شوند شما احساسات و اشتباهات آنها را درک کرده و بدون هیچ قید و شرطی آنها را دوست دارید. زمانی که عقاید، احساسات و آرزوهای کودک خود را قبول کنید، به آنها احساس احترام و ارزش دست خواهد داد. تشکر و قدردانی از کارها و تلاشهای کودک نشان میدهد که کودک ارزشمند میباشد. به عنوان مثال، به کودک بگویید: "به خاطر نمره خوبی که گرفتی، بهت افتخار میکنم" یا "رنگهایی که در نقاشی خود استفاده کردهای را دوست دارم". این جملات اعتماد به نفس کودک را افزایش میدهند.
حمایت از کودک، به او احساس آرامش و امنیت میدهد. به عنوان مثال، گفتن "ناراحت نباش. دفعه بعد، بهتر این کار را انجام میدی"، باعث میشود که کودک دلگرم شده، خودش را باور کند و احساس خوش بینی در او ایجاد شود.