نقش بازی در یادگیری مهارت های زندگی کودکان
سبک زندگی › فرزندان
- 97/08/23
کودکان افراد جامعه ساز در آینده هستند و نقش مثبتی در آینده کشور خواهند داشت. تاثیر مثبت بازی کردن بر یادگیری تکنیک ها و مهارت های زندگی آینده کودکان را نمی توان نادیده گرفت. بازی کردن حق همه کودکان است. کودکان با بازی کردن تکنیک ها و مهارت های خانگی را به صورت عملی یاد می گیرند. بازی عامل مهمی در پرورش عقلی کودک و عمده ترین نوع فعالیت وی و مناسب ترین روش برای بروز و رشد خلا قیت او به شمار می رود، بازی در کودک تحول ایجاد می کند و اشتیاق فزاینده کودکان به یادگیری و فراگیری را پربارتر می کند. لذت در بازی موجب تقویت اعتماد به نفس در کودک می شود
یکی از مواردی که والدین باید به ان اگاه باشند این است که بازی کردن لذت بخش است . این لذت ممکن است هوشی و عقلانی باشد مثل لذت موجود در بازی های حل مساله ، ممکن است عاطفی و هیجانی باشد مثل لذت موجود در خندیدن ، ﺁواز خواندن و سایر فعالیتهای نشاط ﺁور ، و یا ممکن است فیزیکی باشد مثل لذت موجود در دویدن ، رقصیدن و پریدن .
لذت موجود در بازی کودک ، به طور خاص ، به طبقه ی سوم لذت های گفته شده تعلق دارد . کودک دوست دارد که در ﺁغوش گرفته شود ، جست و خیز کند ، نوازش شود و با نشاط بخندد . کودکی که در گل و لای بازی میکند ، کامروایی های مشابه به دست می ﺁورد .لذت در حد اعتدال خود ، از ابتلا به اختلال های روانشناختی جلوگیری می کند و پادزهری برای ﺁنها به شمار می رود .
لذت موجب تقویت عزت نفس می شود و عزت نفس پایین یکی از اساسی ترین عوامل در بسیاری از اختلالات روانی می باشد . هنگامی که ما داریم خوش گذرانی می کنیم در عین حال داریم حواس خود را از استرس و فکرهای بیمارگون دور می کنیم .
تقویت حس مهارت و تسلط به واسطه بازی کردن
کودک به وسیله ی بازی می تواند هر کسی که ﺁرزو دارد باشد ، هر جایی که دلش می خواهد برود و خیالپردازی کند. بازی کردن برای کودک حس تسلط و مهارتی را فراهم میکند که برای معنا دار شدن زندگی انسان اهمیت حیاتی دارد . کودکی که با کاغذ یک قایق می سازد ، برای این موفقیت خود ، احساس رضایتمندی می کند . وقتی چیزی می سازد یا نقاشی می کشد و با خوشحالی به سمت والدینش می دود می خواهد آنها در خوشحالی او شریک شده و موفقیت او را تحسین کنند. هنگامی که با وسایل خانه بازی می کنند مهارت زندگی کردن را تجربه می کنند و در نقش پدر و مادر بازی می کنند.
خستگی و بی حوصلگی والدین نباید مانعی برای بازی کودکان شود
اکثر والدین هنگامی که کودک انها به خوبی با بچه های دیگر بازی نمی کند نگران می شوند ، زیرا به نظر می رسد اینگونه درک کرده اند که این مسئله اجتماعی ، یک مشکل روانشناختی است و برای روانشناس نیز یک معیار بسیار حساس برای وجود اختلال می باشد . اما امروزه به دلیل مشغله زیاد والدین،خستگی و بی حوصلگی آنها باعث شده تا تحمل بازی کودکان خود را نداشته باشند و مرتبا آنها را محدود کنند.از طرف دیگر پر شدن وقت های کودکان با کلا سهای مختلف آموزشی باعث شده که این فرصت مناسب برای رشد و پرورش کودک از آنها گرفته شده و به مهمترین حق خود نرسند.
برای بازی کردن با وسایل خانه مدام به کودک خود نه نگویید
زندگی های ما به طور اجتناب ناپذیری مملو از ناکامی است . مرتبا به کودک ” نه ” گفته می شود . او نمی تواند هر چه را می خواهد لمس کند ، نمی تواند هر کشو ، هر صندوق و هر پنجره ای را که می خواهد باز کند . او نمی تواند هر چیزی را که می خواهد بردارد ، پرت کند و …. . او توسط محدودیتها احاطه شده است . ناکامی هایی که تجربه میکند به طور اجتناب ناپذیری احساسات ناراحتی را در او بیشتر میکنند و او نمی تواند این احساسات را مستقیما به والدینش ابراز کند .
هنگامی که کودک در خانه بازی می کند در واقع تکنیک ها و مهارت زندگی را تمرین می کند
بازی کردن امکانات لازم برای مهارت یافتن و حس ﺁن را به کودک انتقال می دهد که برای ایجاد حس شایستگی و عزت نفس بالا اهمیت حیاتی دارند . کودک به وسیله ی ورزشها ، شایستگی فیزیکی و چالاکی به دست می ﺁورد. کودک هنگام بازی کردن در خانه ، چیزهایی می سازد ، معماهایی حل میکند ، پازلها را جفت و جور میکند و مهره بازی میکند . همه این فعالیتها حس مهارت را برای او فراهم میکنند.هنگامی که در خانه بازی می کنند تکنیک های زندگی خانگی را تمرین می کنند که در نهایت موجب تقویت توانایی ﺁنها به عنوان والدین ﺁینده ، خانه دار ها و تامین کننده ها می شوند .
بازی کردن باعث تخیله احساسات خوب و بد کودک می شود
بازی یک راه برای تخلیه ی خصومتهای کودک است . بازی ” سوپرمن ” و ” بتمن ” برای کودک احساس ظاهرا صحیح قدرت را فراهم میکنند که در صورتهای دیگر کودک ﺁن را به دست نمی ﺁورد و نیز امکان تخلیه ی خصمانه را به روش اجتماعی سودمند فراهم میکند.
کودکان خود را از بازی محروم نکنید .بازی های آنها را تا آنجا که خطرناک نباشند آزادانه همراهی کنید و بدون قضاوت، فضایی فراهم کنید که بتوانند از بازی هایشان لذت ببرند .اجازه دهید کودکان شما از دوستان خود ببازند و گاهی برنده شوند. بدون این که نگران ارزیابی شدن توسط والدین و اطرافیان باشند.
