نکاتی که والدین باید در مورد دوست خیالی کودکان بدانند
سبک زندگی › فرزندان
- 97/08/07
دوست خیالی کودکان و اهمیت وجود آن
تخیل و فانتزی برای کودکان نوپا و پیش‌دبستانی بسیار واقعی به نظر می رسد. کودکان به هر چیزی که تخیلی است، مانند پری‌‌ها، بابانوئل و هر شخصیت فانتزی دیگر، کاملا باور دارند و دوست خیالی یکی دیگر از باورهای آنهاست. بیشتر مواقع کودکان تقریبا تمام کارهای خود را همراه دوستان جدید خود انجام می‌دهند. با هم بازی می‌کنند، غذا می‌خورند و به قصه‌های موقع خواب گوش می‌دهند. آنها حتی وقتی می‌خواهند بخوابند، اجازه می‌دهند که دوست آنها هم کنارشان بخوابد. تنها مشکلی که در این میان وجود دارد، آن است که دوستان آنها خیالی و نامرئی‌اند. شما هرگز نمی‌توانید دوست او را، که ممکن است گوش‌های بلند مثل خرگوش یا بینی سبز داشته باشد، ببینید.
اگرچه مشاهده‌ی اینکه کودک شما بیشتر وقت خود را با دوست خیالی خود می‌گذراند، نگران‌کننده است، اما وجود این دوست خیالی کودکان بخش مهمی از رشد آنهاست. دوست خیالی کودکان همراه واقعا ایده آلی است. به نکات مثبت آن توجه کنید: هر وقت کودک شما به دوست خود نیاز دارد، او بلافاصله حاضر می‌شود. دوست خیالی همیشه موافق خواسته‌های کودک تان است. به کودک تان اجازه می‌دهد بازی دلخواه خود را انجام بدهد و هر وقت هم کودک اراده کند دوست خیالی‌اش بدون لج کردن و اوقات تلخی، پی کار خودش می‌رود. دوستان خیالی سپر بلاهای خوبی هستند. کودک هر زمان که احساس کند، ممکن است به دلیل خطایی به دردسر بیفتد، تمام گناه را به گردن دوست خیالی خود می‌اندازد. والدین باید یاد بگیرند که چگونه با دوست خیالی کودک خود کنار بیایند.
رفتاری که والدین در برابر دوست خیالی کودکان باید داشته باشند
بیش از حد نگران نشوید
با دوست خیالی کودک تان مخالفت نکنید و کودک را مجبور نکنید که دوست خیالی‌اش را رها کند. وجود دوست‌های خیالی در سنین پایین بسیار عادی است. اگر کودک خود را از داشتن چنین دوستی ممنوع کنید، فقط باعث می‌شوید او به دوست خیالی‌اش بیشتر علاقه‌مند شود. در ضمن تصور نکنید کودک‌تان احساس تنهایی می‌کند یا مشکلی وجود دارد. البته خلق و حفظ یک دوست خیالی، یکی از مهارت‌های پیچیده‌ی شناختی است و کودکان می‌توانند واقعیت را از تخیل، تشخیص بدهند. همچنین هر وقت کودکان قدم به مدرسه بگذارند و دوستان خیالی شان از طرف جامعه پذیرفته نشود، کم‌کم با کودک خداحافظی کرده و ناپدید می‌شوند. اما اگر کودک شما به کلاس اول یا دوم دبستان رسیده بود و وجود دوست خیالی‌اش مزاحم اجتماعی شدن و پیدا کردن دوست واقعی بود، حتما باید فکری به حال این وضعیت کنید.
علاقه ی خود را نسبت به دوست خیالی نشان دهید
ازآنجایی که این دوستان خیالی مدتی مهمان شما خواهند بود، پس سعی کنید آنها را بهتر بشناسید. با کودک خود درمورد دوست خیالی‌اش صحبت کنید و از او سؤال‌هایی مانند “دوستت کیه؟”، “کنار همدیگه چه کارهایی انجام می‌دید؟” و “او اهل کجاست؟” بپرسید.» گفتگو درمورد دوست خیالی کودکان به شما کمک می‌کند تا ارتباط محکم تری با کودک‌تان برقرار کنید و درعین‌حال به پرورش قوه تخیل او کمک کنید. علاوه برآن، دانستن بیشتر درمورد دوست خیالی باعث می‌شود شما درباره‌ی علایق، ترس‌ها و احساسات کودک‌تان بیشتر بدانید، زیرا علایق یا بیزاری‌های کودک با دوست خیالی‌اش یکسان است.
محدودیت هایی را برای دوست خیالی تعیین کنید
اگر این مهمان نامرئی بیش ازحد در زندگی خانوادگی شما دخالت می‌کند، پس باید دست به کار شوید. به‌طور مثال، وقتی کودک شما کار نامناسبی انجام می‌دهد و بعد می‌گوید: «پری دریایی هم این کار را می‌کند.» یا «مامان پری دریایی ، او را مجبور نمی‌کند» به او بگویید: «پری دریایی ممکن است در خانه‌ی خودش بتواند هر کاری که دوست دارد، انجام بدهد. غذایش را به کناری پرت کند یا دندان‌هایش را هرگز مسواک نزند، اما وقتی به خانه‌ی شما می‌آید، باید به قوانین خانه اهمیت بدهد.»
به کودک خود اجازه ندهید با استفاده از دوست کوچولویش، از عواقب کارهای خود فرار کند. هر بار که انگشت اتهام را به سوی دوست خودش می‌گیرد به یادش بیندازید که سرزنش کسی دیگر به خاطر خطایی که خودش انجام داده، دروغگویی و کار بدی است. به او بگویید که می‌خواهید حقیقت را بشنوید. هر بار هم که کودک به خطای خودش اعتراف کرد، به‌خاطر صداقتش او را تشویق کنید و سپس به او نشان بدهید که هر خطایی چه عاقبتی دارد.
زندگی واقعی را برای کودک جذاب کنید
دوست خیالی داشتن به نوعی شرایط سرگرم کننده ای برای برخی از لحظات کودک فراهم می‌کند، اما مسلما هیچکس دوست ندارد که زندگی تخیلی کودکش، جذاب تر از زندگی واقعی او شود. بنابراین با کودک خود بازی‌های تفریحی و شاد انجام بدهید و از او بخواهید که با دوستان واقعی و خواهر و برادرش بازی کند. او را به مکان‌های تفریحی مختلف (مانند پارک، موزه و کتابخانه) ببرید و سعی کنید با کودکان هم‌سن خود آشنا شود. هرقدر کودک‌تان تجربه‌های جدیدی در دنیای واقعی داشته باشد، زودتر با دوست خیالی خود خداحافظی می‌کند.
