دلایل جدا شدن ناخن از بستر و راه های درمان آن
پزشکی و سلامت › پزشکی
- 97/09/23
علل اونیکولیز یا جدا شدن ناخن از بستر
آسیب تکراری، به عنوان مثال استفاده تکراری و روزانه از ناخن برای تایپ کردن یا ماشین حساب زدن
مانیکور بیش از حد، مانند آسیبی که ابزارهای مانیکور با ایجاد فشار زیر ناخن برای تمیز کردن گرد و خاک می آورند و استفاده بیش از حد از لوازم آرایشی روی ناخن
غوطه ور شدن طولانی مدت ناخن ها در آب
بیماری های پوستی ،عفونت ،کم خونی (کمبود آهن)، دیابت، کم کاری تیروئید،پر کاری تیروئید، اختلال در گردش خون محیطی، جذام، آرتریت روماتوئید
آلرژی تماسی ناخن به چسب (اکریلات)
چه کسانی بیشتر در معرض جدا شدن ناخن از بستر هستند:
افراد در تمام سنین، از هر دو جنسیت و از همه نژادها به یک میزان به این بیماری مبتلا می شوند. گرچه این عارضه بیشتر در زنان بزرگسالان دیده می شود.
از آنجا که بسیاری از علل می توانند باعث ایجاد جدا شدن ناخن از بستر شوند، پزشک ممکن است بدن بیمار را برای بررسی سایر بیماری ها مانند بیماری تیروئید بررسی کند. اگر او به عفونت قارچی مشکوک باشد، باید نمونه ای از بافت زیر ناخن برداشته و برای بررسی زیر میکروسکوپ آن را به آزمایشگاه ارسال کند.
علائم و نشانه های اونیکولیز چیست؟
زمانی که ناخن از بستر خود جدا می شود مرز نامنظمی بین قسمت صورتی که از زیر ناخن بیرون آمده و لبه خارجی سفید ناخن ایجاد می شود.
بخش بزرگتر ناخن ناهموار است و می تواند به رنگ سفید و یا زرد و حتی سبز درآید.
تغییر رنگ زیر ناخن ممکن است به علت عفونت ثانویه رخ دهد.
بسته به علت، ممکن است لبه ناخن پوست ضخیمی را زیر خود جمع کند و سطح ناخن ممکن است چاله چاله شده و یا با ایجاد انحنا، ناخن تغییر شکل بدهد.
این بیماری معمولا بدون درد است زیرا جدا شدن ناخن از بستر به تدریج رخ می دهد. درد ناگهانی زمانی شروع می شود که ضربه به ناخن وارد شده یا آلودگی داخل آن رفته و موجب عفونت شود.
روش درمان بیماری اونیکولیز چیست؟
درمان اونیکولیز سخت است. اگر علت آن ضربه باشد، باید بیمار میزان ضربه را کم کند تا آسیب به ناخن کمتر شود اما اگر علت آن بیماری‌های پوستی باشد، با درمان‌های دارویی کنترل می‌شود.
یکی از بیماری‌های داخلی‌ای که می‌تواند باعث ابتلا به اونیکولیز شود، بیماری تیرویید است. البته برای تشخیص صددرصد باید از بیمار شرح حال گرفت. اگر در مناطق دیگر پوست، علایم پسوریازیس وجود داشته باشد، یعنی اونیکولیز یکی از علایم پسوریازیس است اما اگر علایمی وجود ندارد مثلا سر آرنج یا زانوی فرد پوسته‌های ضخیم ندارد و رنگ پوستش قرمز و ملتهب نیست و روی ناخن‌هایش سوراخ‌های فرورفته ندارد، یعنی مبتلا به پسوریازیس نیست. در ضمن لازم است بیمار آزمایش قارچ ناخن بدهد. اگر تمام احتمال‌ها رد شد و در شرح حال قید شود که فرد مشکل تیرویید داشته، یعنی پرکاری تیرویید عامل اونیکولیز اوست.
حتی اگر اختلال تیرویید کنترل شده باشد، باز هم ممکن است فرد به مشکلات پوست و ناخن دچار شود. خیلی وقت‌ها مشکلات تیروییدی که منجر به مشکلات پوستی شده‌اند، درمان می‌شوند اما مشکل پوستی باقی می‌ماند. همان‌طور که مشکل تیرویید این بیمار بهبود یافته اما بیماری ناخنش همچنان ادامه دارد. حتی بعد از درمان کامل تیرویید ممکن است فرد تا سال‌ها مشکل ناخن داشته باشد. البته با ادامه درمان، در نهایت این مشکل نیز حل خواهد شد.
درمان دارویی اونیکولیز معمولا به کمک کورتون‌های موضعی انجام می شود.
درمان اونیکولیز بستگی به علت ایجاد کننده مشکل دارد. بهترین درمان، از بین بردن یا اصلاح علت مستعد کننده ناخن است. به عنوان مثال، درمان هیپرتیروئیدیسم، ناخن ها را به حالت طبیعی باز می گرداند. از طرفی عفونت ناخن را می توان با داروهای ضد میکروبی درمان کرد.
بخشی از ناخن که از بستر خود جدا شده است، دیگر به پوست نمی چسبد شما باید صبر کنید تا ناخن به طور کامل رشد کند و بیفتد. ناخن دست بین 4 تا 6 ماه زمان لازم دارد تا کاملا رشد کند. اما ناخن پا زمان بیشتری برای رویش نیاز دارد و ممکن است رشدش نصف ناخن دست باشد.
برای جلوگیری از تخریب ناخن یا عود اونیکولیز پس از درمان باید نکات زیر را رعایت کنید:
قسمت های آسیب دیده ناخن را دست کاری نکنید و ناخن ها را کوتاه نگه دارید.
از ایجاد فشار روی قسمت آسیب دیده ناخن اجتناب کرده و این قسمت را کاملا خشک نگه دارید.
از قرار دادن ناخن ها در معرض مواد تحریک کننده مانند حلال ها و مواد شوینده اجتناب کنید.
برای انجام دادن کارهای مرطوب حتما از دستکش استفاده کنید.
