آشنایی با قوم چوکچی روس ها
گردشگری › فرهنگ و تمدن
- 97/11/14
چوکچی یادگار دوره کهنه سنگی
در میان دشت های یخ زده ی سیبری، در آغوش طبیعتی سرد و سخت، مردمانی زندگی می کنند که ماه و خورشید را می پرستند، دریا روزی رسانشان است و گوزن ها دارایی شان دریا روزی رسان شان است و گوزن ها دارایی شان، از مردمان دریا، از مردمان مراتع برایتان می گوییم، از چادرنشینان " چوکچی " دل گرم به یک دیگرند، مهربان و دست و دل بازند، در عین حال شجاع و سر سخت، مناظر سفید از برف اند ولی سفیدی دل های آنان بیشتر به چشم می آید.
چوکچی ها افرادی هستند که به طور مرسوم در دوره کهنه سنگی در منطقه توندرا و همچنین در سواحل برینگ و دیگر مناطق قطبی زندگی می کرده اند. آن ها در اصل عشایری بودند که گوزن های شمالی را شکار می کردند و در طول زمان به دو دسته تقسیم شدند. یکی از آن ها به نام چاوچو بوده که چادرنشینانی بودند که به گله داری از گوزن های شمالی اشتغال داشتند و دسته دیگر مهاجران دریایی بودند که در امتداد ساحل ساکن شده و حیوانات دریایی را شکار می کردند. زبان مورد استفاده این مردم چوکچی کامچاتکا بوده که می توان گفت با هیچ زبان دیگری ارتباط ندارد.
این افراد تاریخ طولانی با اسکیموها دارند. این افراد به طور سنتی زمین گرا بوده اما اسکیموها بیشتر دریایی گرا و عشایر می باشند. چوکچی ها به افرادی گفته می شود که گوزن های شمالی را به دور هم جمع آوری کرده اما اسکیموها به افرادی گفته می شود که شکار می کنند. حدود ۱۵ هزار نفر از این افراد وجود داشته و آن ها عمدتا در شبه جزیره چوکوتکا زندگی می کنند که تنها ۵۵ مایل از آلاسکا فاصله دارد. برخی دیگر نیز در شمال منطقه خودمختار کوریاک زندگی می کنند.
اعتقاد بر این است که افرادی در حدود 2500 سال پیش از آسیای مرکزی وارد منطقه چوکوتکا شده اند. آن ها در خانه های زیرزمینی زندگی کرده و برای شکار نقل مکان می کرده اند. اعتقاد بر این است که اسن افراد اولیه ممکن است نقطه آغاز اسکیموها و چوکچی ها باشند. بعدها فرهنگ این دو گروه با یکدیگر گره خورده اما اغلب چوکچی ها به جنگ با اسکیمو ها می پرداختند. اولین اطلاعی که از این قوم وجود دارد به دهه ۱۶۴۰ بازگشته و زمانی که آن ها به دو گروه تقسیم شده بودند. در قرن هفدهم و هجدهم آن ها شروع به نفوذ به مناطق سنتی اسکیموها نموده و به جنگ با روس ها پرداختند. در قرن نوزدهم نیز این افراد از رودخانه کولیما عبور کرده و شروع به سکونت در یوکوتا نمودند.
در دهه 1920 شوروی سعی کرد این قوم را با دادن شغل، دستمزد، مواد غذایی، مدارس، کلینیک و زغال سنگ به سوی زندگی مدرن جلب کند. شوروی ها همچنین شکار نهنگ را توسط بومی ها ممنوع اعلام کرده و کشتی های بزرگ خود را برای شکار نهنگ ها فرستادند. آن ها به چوکچی ها وظیفه قطعه کردن قطعات و گوشت نهنگ را سپرده اند. جوانان این قوم شروع به صحبت کردن به زبان روسی نموده و از غذاهای آن ها استفاده کردند.در دهه 1930 و 1940 بسیاری از انسان شناسان روسی برای مطلعه چوکچی ها به این منطقه آمدند. در دهه 1950 آن ها در تعاونی ها و سکونتگاه های دائمی سازمان یافتند. نحوه زندگی آن ها به شکل چشمگیری تغییر کرده و بسیاری از آن ها در معادنی که در این منطقه باز شده بود مشغول به کار شدند. هنگامی که اتحاد جماهیر شوروی شکست خورد، ارسال کشتی های غذا و زغال سنگ برای این قوم متوقف شد. ساکنان دهکده های این قوم به دلیل مهاجرت افراد به شهرها کاسته شده و در بعضی قسمت ها امید به زندگی تا 37 سال کاهش پیدا کرد.
