غار شکارچیان بیستون گواه حضور انسان نئاندرتال در ایران
گردشگری › آثار تاریخی
- 97/08/22
شواهد و مدارک باستان شناختی نشان می دهد که منطقه کرمانشاه از اولین زیستگاه های انسان اولیه بشمار می رفته و یکی از مراکز مهم جمعیتی در زاگرس میانی محسوب شده است. از قديمي ترين سند استقرار انسان ها در كرمانشاه و در منطقه بيستون، غاري کوچک به نام غار شكارچيان است، که مربوط به دوره پارینه سنگی است. این غار که فقط شش نفر ظرفیت دارد، در دامنه کوه بیستون و در بالای مجسمه هرکول واقع شده است.غار شکارچیان دارای فضایی کوچکی به مساحت سی و پنج متر مربع است و به احتمالی پناهگاه موقت شکارچیانی بوده که در آنجا لاشه شکار را جهت حمل به اقامتگاه اصلی، قصابی و آماده می کردند.
این منطقه به علت وجود جلگه بیستون که در گذشته دور بسیار پرآب و حاصلخیز بوده چراگاه وسیعی برای حیوانات به شمار می رفته است و انسانها یی که در این جلگه به شکار می پرداختند از این غار به عنوان کمینگاه و جان پناه استفاده می کردند. شکارچیان می توانستند در هنگام شکار از این غار به عنوان مخفیگاه استفاده نموده و با استتار کامل شکار را زیر نظر بگیرند، زیرا موقعیت مکانی آن به گونه ای است که تا به آن نزدیک نشویم از فاصله دور و از پایین به خوبی دیده نمی شود و شکارچیان می توانستند به راحتی حرکات حیوانات را که در پایین و بخصوص در کنار سراب بودند را زیر نظر داشته باشند.
در سال 1949 میلادی پروفسور کارلتون کوون در این غار به کاوش پرداخت و به آثار زیادی از دوره پارینه سنگی میانی تا عصر حاضر دست یافت.
در حفاری های این غار آثاری از ابزار سنگی و استخوانی دوره موستری، استخوان اسب وحشی، گراز، غزال، گاو وحشی و گوزن متعلق به 70 تا 40 هزار سال پیش کشف شد. همچنین استخوان ساعد و دندان یک انسان متعلق به این دوره در این غار پیدا شد که در موزه دانشگاه پنسیلوانیا نگه داری می شود که شباهت هایی با نمونه های بدست آمده از خاورمیانه و اروپا دارد.
انسان نئاندرتال در غار شکارچیان گواه حضور انسان نئاندرتال در ایران به ویژه منطقه زاگرس و بیستون است. باستان شناسان ایرانی و آمریکایی نیم قرن پس از کشف این دو نمونه، بر آنها تحقیقاتی انجام دادند و معلوم شد تنها استخوان ساعد به انسان تعلق دارد و این انسان از نوع نئاندرتال است.
