محمدرضا لطفی موسیقی دان در غیابش 72 ساله شد
مجله › سلبریتی ها
- 97/10/18
محمدرضا لطفی 17 دی 1325 در گرگان ردیف‌دان، موسیقی دان، آهنگ ساز، نوازندهٔ برجستهٔ تار و سه تار، همچنین پژوهشگر و مدرس موسیقی سنتی ایرانی بود. محمدرضا لطفی اگر امروز بود، 72 می‌شد اما او 12 اردیبهشت 1393 مقابل سرطان دست ها را بالا برد و چهره در نقاب خاک کشید. همه در این قول مشترک هستند که او از چهره های تأثیرگذار موسیقی ایرانی بود و با خلق آثاری چون «ایران ای سرای امید»، «کاروان شهید»، «برادر بی قراره» و «عشق داند» و... در دل مردم جا باز کرد و تنها یک موزیسین صرف باقی نماند.
لطفی از همان ابتدا، مانند بسیاری از هم‌قطارانش، بی توجه به مسائل و دغدغه های مردم نبود و همین مسأله باعث شد که او بعد از 17 شهریور سال 1357 از رادیو استعفا دهد و پس از این استعفا گروه چاووش را بنیان گذاشت.
بنیادی که با حضور چهره‌های درجه یک موسیقی ایرانی به یکی از مراکز مهم تولید موسیقی تبدیل شد. اما در بر همین پاشنه نچرخید. کمی بعدتر مخالفت‌ها و سخت‌گیری‌ها باعث شد که لطفی از ایران برود. او رفت و به فعالیتش طی سال‌های متمادی در خارج از ایران ادامه داد اما میل همیشه بازگشت آنقدر در وجود او زنده بود که بالاخره سال 1385 به ایران برگشت و با تربیت شاگردانی در مکتب خانه میرزا عبدالله و ثبت آثاری در مؤسسه آوای شیدا به فعالیت هنری خود ادامه داد.
محمدرضا لطفی شاگردان بسیاری را تربیت کرد که از میان آنها می‌توان به اردشیر کامکار، حمید متبسم، مجید درخشانی، صدیق تعریف، بیژن کامکار، ارشد طهماسبی، مازیار شاهی، هادی منتظری و زیدا... طلوعی اشاره کرد. اردشیر کامکار نوازنده کمانچه و استاد موسیقی از محمدرضا لطفی می‌نویسد.
