ناخن فرو رفته در گوشت را چگونه در بیاوریم
پزشکی و سلامت › پزشکی
- 97/09/20
مشكل وقتى ایجاد مى شود كه یك ناخن معمولا انگشت شست به داخل گوشت یا بافت نرم اطراف خود فرو مى رود. افرادى كه ناخن هاى محدب دارند، مستعدتر هستند ولى به طور كلى هر كسى ممكن است دچار این مشكل شود. در این موقعیت، شما اهمیتى نمى دهید كه مشكل چگونه ایجاد شده بلكه مى خواهید هر چه سریع تر از آن رها شوید. اگر چه هدف طولانى مدت شما جلوگیرى از ایجاد مجدد چنین مشكلى است، ولى هدف كوتاه مدت تسكین درد است. از دارو ها برای تسکین ناخن در گوشت استفاده كنید
داروهاى زیادى وجود دارد كه براى نرم كردن ناخن و پوست اطراف آن به كار مى رود و در نتیجه درد را تسكین مى دهد.
خود را تسكین دهید
هدف شما خارج كردن ناخنى است كه پوست روى آن قرار گرفته است. این كار را با قرار دادن پاى تان در آب گرم شروع كنید تا ناخن نرم شود سپس با دقت خشك كنید و به آرامى یك لایه نازك )نه یك گلوله( از پنبه استریل را زیر لبه گوشت فرو رفته قرار دهید؛ پنبه آهسته آهسته ناخن را بلند مى كند تا ناخن از بافتى كه داخل آن فرو رفته، خارج شود. از مواد ضد عفونى كننده براى جلوگیرى از عفونت استفاده كنید. لایه ى پنبه ى را روزانه عوض كنید تا ناخن با رشد خود از نقطه مشكل دار خارج شود.
بگذارید پاى تان هوا بخورد
كفش هاى بد شكل مى تواند باعث ایجاد ناخن فرو رفته شود مخصوصا اگر ناخن به خم شدن تمایل دارد. به همین علت است كه از پوشیدن كفش هاى نوك تیز یا تنگ كه به نوك انگشتان فشار مى آورد باید خوددارى كرد و به جاى آن از سندل یا كفش هایى كه جلوى آن پهن است باید استفاده كرد. به همین دلایل از پوشیدن جوراب ها یا جوراب شلوارهاى تنگ نیز خوددارى كنید.
ناخن ها را با دقت بگیرید
دكتر هاس مى گوید: هرگز ناخن ها را زیاد كوتاه نكنید. ابتدا براى جلوگیرى از ترك خوردگى آن ها را در آب گرم قرار دهید؛ سپس با ناخن گیر تیز و صاف، به طور مستقیم ناخن ها را بگیرید. هرگز ناخن را به شكل بیضى نگیرید چرا كه لبه هاى آن به داخل پوست انحنا پیدا مى كند. همیشه بگذارید لبه هاى ناخن موازى پوست باشند و هرگز ناخن را كوتاه تر از نوك انگشتان كوتاه نكنید. ناخن ها باید به اندازه كافى بلند باشند تا از انگشتان در برابر فشار و اصطكاك حفاظت كنند.
لبه ناخن را صاف و نرم كنید
اگر به طور تصادفى ناخن ها را زیادى كوتاه كردید، لبه ها را صاف و نرم كنید تا هیچ نقطه تیزى نباشد كه بتواند در گوشت فرو رود. این كار را با سوهان ناخن انجام دهید. هرگز از قیچى استفاده نكنید هر چقدر هم كه كوچك باشد. فضاى كافى براى كار با قیچى وجود ندارد و در نتیجه اغلب لبه ى تیز براى ناخن ایجاد مى شود.
مراقب عفونت باشید
اگر انگشت ها عفونى شد، حتما باید به پزشك مراجعه كنید؛ تا فرا رسیدن وقت ملاقات با پزشك، براى كاهش التهاب، پا را در محلول ید قرار دهید و سپس كرم آنتى بیوتیكى روى آن بمالید. اگر اجازه دهید كه ناخن فرو رفته دچار عفونت شدید شود در انتها، با مشكل بزرگى روبرو خواهید شد؛ اگر گردش خون شما نقص داشته باشد، خطر قانقاریا(مردن بافت)را هم در پیش دارید.
روش های درمانی ناخن فرو رفته در گوشت پا
ویکرد درمانی محافظه کارانه عبارتند از غوطه ور کردن پا در مخلوط آب گرم و صابون، کارگذاری نوار پنبه ای یا نخ دندان زیر لبه ناخن فرو رفته و استفاده از آتل شیاری (gutter splinting) با یا بدون کارگذاری ناخن آکریلیک، رویکردهای جراحی عبارتند از کشیدن ناکامل ناخن یا برداشت کامل ناخن با یا بدون فنولیزاسیون (phonolizition).
روش های دیگر عبارتند از سوزاندن ماتریکس ناخن با کمک الکتروکوتر، رادیوفرکوئنسی و لیزر دی اکسید کربن. مصرف آنتی بیوتیک خوراکی قبل یا بعد از فنولیزاسیون، پیامد را بهبود نمی بخشد. کشیدن ناکامل ناخن و به دنبال آن استفاده از فنولیزاسیون یا برداشت ماتریکس ناخن، به یک میزان در درمان موثر است. کشیدن ناکامل ناخن همراه با فنولیزاسیون، در مقایسه با برداشت جراحی ناخن بدون فنولیزاسیون در پیشگیری از عود علامت دارد بیماری اثربخش تر است اما با افزایش مختصری در عفونت پس از عمل همراه است.
حدود 20 درصد از بیمارانی که به علت مشکلات پا به پزشکان خانواده مراجعه می کنند دچار فرورفتگی ناخن پا به داخل انگشت یا اونیکو کریپتوز هستند. فرورفتگی ناخن زمانی رخ می دهد که پوست اطراف ناخن توسط صفحه ناخن کنار آن سوراخ می شو و به دنبال آن آبشاری از فرایندهای حضور جسم خارجی، التهاب، عفونت و فرایندهای ترمیمی به راه می افتد. در نهایت ممکن است در انگشت مبتلا ضایعه ای دردناک، مترشحه و بدبو (بیش از همه در ناخن شست پا)، همراه با هیپروتروفی بافت نرم اطراف صفحه ناخن ایجاد شود.
علل فرو رفتن ناخن در گوشت پا
براساس تجارب بالینی، فرورفتگی ناخن پا به علت دید نامناسب یا ابزار نامناسب، یک خار ایجاد می شود که محکم به بافت های اطراف ناخن اتصال می یابد و با رشد صفحه ناخن اتصال می یابد و با رشد صفحه ناخن به سمت دیستال بیشتر به عمق نفوذ می کند. فشاری که حین راه رفتن، پوشیدن کفش و چاقی (در صورت وجود) وارد می شود سبب نفوذ بیشتر خار شده و شرایط را بدتر می کند. عوامل خطر مستعدکننده برای فرورفتگی ناخن پا مشتمل بر مکانیسم های آناتومیک و رفتاری هستند.
برخی از صاحب نظران عقیده دارند که در ناخن های نازکتر و صاف تر و نیز ناخن های دارای چین ناخن پهن تر، خطر فرورفتگی ناخن بیشتر است، اما این مساله هنوز به اثبات نرسیده است. در یک مطالعه مورد شاهدی که در آن 46 بیمار حضور داشت، تفاوتی در شکل آناتومیک ناخن پا در بیماران مبتلا به فرورفتگی ناخن و افراد غیرمبتلا مشاهده نشد.
ضربات مکرر (مثلا دویدن، شوت کردن) یا ترومای ناآگاهانه ای که به انگشت شست پار وارد می شود، ممکن است از عوامل آغازگر باشند. بدون این که شواهد مستحکمی وجود داشته باشد، تصور می شود استعداد ژنتیکی و سابقه خانوادگی، تعریق بیش از حد و بهداشت نامناسب پا احتمال فرورفتگی ناخن را افزایش می دهند. دیابت، چاقی و اختلالات تیرویید، قلب و کلیه که می توانند سبب ادم اندام تحتانی شوند نیز ممکن است این احتمال را افزایش دهند.
در دوران نوجوانی، پا بیشتر عرق می کند که سبب نرم شدن پوست و ناخن ها شده، شکافدار شدن آن را تسهیل می کند. این امر سبب تشکیل خار ناخن (اسپیکول) می گردد که می تواند وارد پوست اطراف ناخن شود. در افراد مسن، تشکیل اسپیکول ممن است به یک مشکل مزمن تبدیل شود زیرا در این افراد به علت کاهش تحرک و اختلال دید، توانایی مراقبت از ناخن ها کاهش می یابد. علاوه بر این فرآیند طبیعی سالخوردگی سبب ضخیم شدن ناخن ها شده، کوتاه کردن آنها را دشوار می سازد و احتمال ایجاد فشار بر پوست اطراف صفحه ناخن افزایش می یابد و اغلب سبب فرورفتگی ناخن، درد و عفونت می گردد.
درمان محافظه کارانه
هرچند کارآزمایی بالینی که ارزش این درمان را به اثبات برساند وجود ندارد، درمان محافظه کارانه در بیماران مبتلا به بیماری خفیف تا متوسط که درد شدید، قرمزی قابل توجه یا ترشح چرکی از اطراف لبه ناخن ندارند، رویکردی منطقی است. درمان محافظه کارانه هزینه اثربخش است و از انجام جراحی کوچک و نیز درد و از کارافتادگی کوتاه مدت متعاقب آن جلوگیری می کند.
یک روش درمانی محافظه کارانه، غوطه ورسازی انگشت و پای مبتلا در آب گرم و صابون به مدت 10- 20 دقیقه است. صاحب نظران توصیه می کنند پس از هر بار غوطه ورسازی، پماد آنتی بیوتیک موضعی (مثل پلیمیکسین/ نئومایسین) یا کرم یا پماد استروییدی با قدرت متوسط تا بالا، چند بار در روز و به مدت چند روز روی نواحی مبتلا استعمال شود تا بهبودی حاصل گردد. همچنین می توان با استفاده از یک بلندکننده ناخن یا کورت کوچک، نوعی نوار پنبه ای را زیر لبه ناخن قرار داد و اگر این نار افتاد، می توان مجددا این روش را تکرار کرد.
درمان جراحی
پزشکان خانواده می توانند پس از آموزش مناسب، فرورفتگی ناخن را بدون ارجاع به متخصصان پا درمان کنند. شایع ترین روش درمان فرورفتگی ناخن و عفونی شدن آن، کشیدن ناکامل بخشی از لبه کناری ناخن و به دنبال آن برداشت شیمیایی ماتریکس (ماتریسکتومی) با استفاده از فنول 80- 88 (فنولیزاسیون) است.
آنتی بیوتیک کمکی
عفونت های چین طرفی ناخن بیش از همه از استافیلوکوک اورئوس و با شیوع کمتر گونه های گرم منفی (نظیر پسودومونا) و استرپتوکوک ناشی می شوند. هرچند از آنتی بیوتیک های خوراکی قبل و بعد از فنولیزاسیون به طور گسترده استفاده می شود، مصرف آنها فقط بر پایه تجربه بوده و شواهدی از کارآزمایی های بالینی در دست نیست. مطالعات متعدد نشان داده است زمانی که بخش فرورفته ناخن پا برداشته شده و ماتریسکتومی انجام شده است، بدون نیاز به درمان آنتی بیوتیکی عفونت موضعی برطرف می شود. یک کارآزمایی شاهددار تصادفی شده شامل 54 بیمار نشان داده است که در گروه تحت درمان با ترکیب آنتی بیوتیک و فنولیزاسیون، تفاوت معنی داری در زمان بهبودی با گروه تحت درمان با فنولیزاسیون به تنهایی وجود ندارد (طی دو تا سه هفته).
درمان اولیه با آنتی بیوتیک خوراکی قبل از درمان جراحی سبب کاهش زمان بهبودی نمی شود و ممکن است در موارد متوسط تا شدید سبب به تاخیرانداختن ماتریسکتومی شود که خود در نهایت می تواند زمان بهبودی بالینی را طولانی کند. اگر درمان محافظه کارانه مدنظر قرار ندارد، پزشک باید از درمان آنتی بیوتیکی خودداری کرده و ماتریسکتومی را سریع تر انجام دهد.
