نگاهی به خودرو کلاسیک و محبوب شورولت بل ایر
خودرو › کلاسیک
- 97/09/27
شورولت سابقه ساخت خودروهای بسیاری را در کارنامه دارد. در کارنامه این کمپانی نیز ماننده دیگر سازندگان خودرو در جهان می‌توان خودروهای موفق و ناموفق را پیدا کرد. گاهی حاصل زحمات این کمپانی مثل مدل کورویر آن‌قدرها موفق نیست و گاهی نیز شاهکاری مثل کوروت و بلر آن‌قدر موفق هستند که شکست‌های دیگر مدل‌ها به فراموشی سپرده می‌شودشورولت که از زمان تاسیس در سال 1911 سابقه ساخت خودروهای خانوادگی را در کارنامه داشت، در اواخر دهه 40 میلادی تصمیم گرفت یک سدان کاملا جدید بسازد. طراحی بدنه واقعا چشم‌نواز بود. در حالی که مدل‌های سدان از جذابت کم‌تری نسبت به مدل‌های کوپه و کانورتیبل برخوردار هستند. حتی مدل سدان بل‌ایر هم زیبا جلوه می‌کرد. در آن دوران حتی شورولت مدل‌های دیگری را نیز به شکل سدان تولید می‌کرد که از آن جمله باید به مدل Styleline اشاره کرد. اما با ورود مدل بل‌ایر دیگر سدان‌ها زیر سایه این خودرو قرار گرفتند
بسیاری از کارشناسان عقیده دارند بل‌ایر در سال 1954 در نسل اول به تکامل کامل رسیده است. زیرا در این سال علاوه بر تغییرات ظاهری که مدرن‌تر از گذشته است و در عین حال انقلابی در طراحی نیز به‌شمار نمی‌رود و اصالت‌های دهه 40 را هم حفظ کرده، از نظر فنی نیز تغییراتی در جهت بهبود عملکرد خودرو از سوی سازنده انجام گرفته است. از جمله این تغییرات باید به افزایش کیفیت یاتاقان‌ها اشاره کرد. هم‌چنین فشار روغن پیشرانه نیز با تغییر اویل‌پمپ افزایش یافت تا کیفیت روغن کاری بهبود پیدا کند. این در شرایطی بود که در سال 1953 هم صندلی‌ها، جعبه فرمان و ترمزهای بهینه‌سازی شده بودند.
در سال 1954 همه بل‌ایرهای تولید شده با گیرباگس اتوماتیک Power Glide تولید شدند که 2 دنده بود. در این نسل شورولت از 2 پیشرانه 6 سیلندر خطی اصطلاحا شمع‌رو استفاده کرد که شمع‌ها درست عمود بر سیلندرها روی موتور بسته می‌شدند. نمونه اول 215 اینچ مکعب یا 3.5 لیتر حجم داشت و با کاربراتور یک دهانه 92 اسب‌بخار نیرو تولید می‌کرد. اما موتور دوم 400 سی‌سی حجم بیش‌تر داشت (235.5 اینچ مکعب) و می‌توانست با کاربراتور 2 دهانه تا 106 اسب‌بخار نیرو بگیرد. ضمن این‌که یک نمونه 115 اسب‌بخاری نیز از همین پیشرانه تولید شد. تولید نسل اول تا سال 1955 ادامه پیدا کرد و در این سال با نسل دوم جایگزین شد.
نسل دوم ادامه‌دهنده راه نسل اول بودتغییرات در نمای کناری البته بیش‌تر بود. زه‌های بدنه به کلی تغییر کرده بودند. زه زیبایی از پشت چراغ جلو آغاز می‌شد و تا وسط درب جلو حرکت می‌کرد. هم‌چنین مجموعه زه‌های کرومی دیگری از روی در عقب تا گلگیر و سقف را کاملا از خودرو جدا می‌کنند. این بخش با رنگ دوم بدنه رنگ‌آمیزی می‌شود. درواقع می‌توان گفت سطح بدنه خودرو توسط این زه‌ها به‌صورت غیرمنظم از هم جدا شده تا به 2 رنگ مختلف پوشیده شود.ذوق و خلاقیت در طراحی کابین هم کاملا مشخص است. یکی از جذابیت‌های بیش‌تر خودروها در آن دوران، استفاده از رنک بدنه یا رنگی متفاوت برای قطعات داشبورد فلزی است. زیرا در سال‌های دهه 50 هنوز قوانین ایمنی مثل امروز گسترش نیافته بود و از این‌رو خودروسازان به‌جای استفاده از قطعات نرم در داشبورد خودروها که هنگام تصادف خرد نشود، از فلز استفاده می‌کردند. در بل‌ایر رسم بود که در حالت استاندارد رنگ اصلی بدنه که در بخش جلو خودرو یعنی دماغه، درپوش موتور، گلگیرهای جلو و بخشی از گلگیر عقب وجود داشت، در کابین هم رنگ اصلی باشد
شورولت در این نسل از 4 پیشرانه استفاده کرد. 2 نمونه 215 و 135 اینچی 6 سیلندر قبلی به‌عنوان نمونه‌های پایه در بل‌ایر نصب شدند. اما 2 پیشرانه 265 و 283 با 8 سیلندر و معروف به Small-Block هم در لیست انتخاب وجود داشتند. هم‌چنین یک گیرباکس 3 سرعته دستی به همراه گیرباکس 2 سرعته پاور گلاید که از نسل قبل میهمان این خودرو بود، می‌توانست با پشرانه کوپل شود. البته گیرباکس 3 سرعته اتوماتیک موسوم به Turbo Glide هم می‌توانست مورد انتخاب خریداران باشد.
شورولت تولید این خودرو را تا 8 نسل و سال 1981 ادامه داد. در این سال بل‌ایر از خطوط تولید رخت بر بست تا این‌که در سال 2002 شورولت با معرفی یک کانسپت با همین نام زمزمه‌های تولید دوباره بل‌ایر را سر زبان‌ها انداخت
