غار سهولان در مهاباد از بزرگترین غارهای آبی ایران
گردشگری › جاذبه های طبیعی
- 98/01/02
لانه کبوتر مهاباد
43 کیلومتر که از جنوب شرقی شهر مهاباد به سمت بوکان حرکت کنید و از میان جاده ای سرسبز، با دشت های پهناور و باغ های میوه بگذرید به یکی از زیباترین و تماشایی ترین غارهای ایران و دنیا می رسید. غار سهولان یکی از بزرگترین غارهای آبی ایران است و در روستایی به همین نام قرار دارد. سَهولان (در زبان کُردی Sehoullan) به معنای یخبندان است و از آنجایی که تعداد زیادی کبوتر در این غار زندگی می کنند بین مردم محلی به نام "کونه کبوتر" یا "کونه مالان" یعنی لانه کبوتر نیز شناخته می شود. جالب است بدانید نام کوهی که غار سهولان در آن قرار گرفته شده نیز کونه کبوتر است.
تاریخچه غار سهولان
غار سهولان خیلی به غار علیصدر شبیه است. قندیل‌های زیبایی دارد و آبش عمیق است. قدمت آن 70 میلیون سال برآورد شده، ولی حدود 100 سال پیش بود که باستان‌شناس فرانسوی به‌نام ژاک دمورگان، به آن پا گذاشت و تا عمق 200 متری هم پیش رفت. در سال‌های 1373 و 1376 هم غارشناس‌های ایرانی درمورد این مکان تحقیق کردند.
دستاوردهای غارشناسان ثابت کرده از قبل از میلاد مسیح و در دوره قرون وسطا، زندگی در اینجا جریان داشته. سفال‌های دوره اشکانی و جام مسی دوره ایلخانی که این قضیه را ثابت می‌کند، اگرچه الان دیگر فقط کبوتر چاهی و خفاش در آن پیدا می‌شود.
مشخصات غار سهولان
خود غار در ارتفاع 2222 متری از سطح دریا واقع شده و به دو بخش خشک و آبدار تقسیم می شود. قسمت آبدار آن در ارتفاع 1751 متری بالاتر از سطح دریاهای آزاد قرار دارد و برای رسیدن به آن باید 20 متر ورودی اصلی غار به سمت پایین رفت. فاصله ارتفاع سقف غار تا سطح دریاچه نیز به 50 متر می رسد و درازای عمق آب در برخی قسمت های آن 30 متر است.
مساحت کلی غار نیز به 2 هکتار می رسد و تا امروز در حدود 250 متر از مسیر آبی و 300 متر از مسیر خشکی آن کشف و مورد بهره برداری قرار گرفته است. نکته آخر در معرفی غار سهولان این که نام این جاذبه در سال 1379 در فهرست آثار طبیعی ملی ایران وارد شد و از آن به بعد مورد استفاده عموم مردم قرار گرفت.
زیبایی های غار سهولان
این غار دو دهانه دارد که درختان روی آن سایه انداخته‌اند. وقتی وارد آن می‌شوید، باید از حدود 106 پله پایین بروید آسانسور و هیج وسیله مدرنی هم وجود ندارد و باید از خنکی و سکوت لذت برد.
اولین دریاچه‌‌ای که پیش روی شما قرار می‌گیرد،200 متر است. تمام محوطه روشنایی دارد و امن به‌نظر می‌رسد. تابلوهای راهنما از شما می‌خواهند به جایی که نرده ندارد نزدیک نشوید. به‌جایش می‌توانید به زندگی مردم در هزاران سال پیش فکر کنید؛ زمانی که هیچ چراغ و امکانات دیگری در آن وجود نداشته است.
سوار قایق که می‌شوید، صدای پاروهایی که آب را شکاف می‌دهند، سکوت را به هم می‌زند. گاهی کبوترهایی که آن‌جا زندگی می‌کنند، بال‌زنان و بدون ترس از کنار گردشگران رد می‌شوند. اگر صدای جیغ شنیدید، نترسید. احتمالا خفاشی‌ست که وارد خانه‌اش شده‌اید. البته این سال‌ها که تعداد گردشگران زیاد شده، از تعداد خفاش‌ها کم شده و به‌جاهای تاریک‌تر و بدون چراغ رفته‌اند.
در محوطه و روی سنگ‌ها و صخره‌ها فقط خزه‌های سبز و قهوه‌ای می‌بینید که در اثر رطوبت رشد کرده‌اند. جایی که آفتاب نمی‌تابد، توقع بیشتری هم نباید داشت. روی دیواره قندیل‌ها و سنگ‌های آهکی زیادی هست که مردم با تخیل خودشان روی آنها اسم گذاشته‌اند. یکی پای فیل است، یکی هواپیما و دیگری خوشه انگور. ولی شاید ذهن شما با آنها شکل‌های دیگری بسازد. جنس سنگ دیواره آهکی رسوبی و دولومیتی(نوعی سنگ آهک) است.اگر بخواهید همه غار را ببینید و از دهانه دیگرش خارج شوید، باید از سه حوضچه، چند تونل و دالان باریک بگذرید تا به دهانه فرعی غار سهولان به‌نام لونه مالان برسید.
مسیر دسترسی
برای رسیدن به غار سهولان باید خود را به شهر مهاباد برسانید. غار سهولان که در 43 کیلومتری شرق این شهر قرار دارد، در میانه جاده مهاباد به بوکان واقع شده است. از مهاباد راهی این جاده شوید تا به روستای عیسی کند برسید. در این روستا مسیر به دو قسمت تقسیم می شود که مسیر مستقیم به بوکان و مسیر دست راست به غار سهولان می رسد.
