نوعی دیگر از حیوانات خانگی به نام خارپشت
خواندنی › حیوانات خانگی
- 97/11/05
خارپشت‌ها Hedgehogپستاندارانی کوچک با بدنی پوشیده شده از خار هستند و در ناحیه سطحی شکم فاقد خار می‌باشند محل طبیعی زندگی خارپشت‌ها آفریقا، آسیا و اروپا است.گونه های معمول خارپشت
خارپشت‌ها بر اساس طول گوش، ریخت شناسی جمجمه وشکل و ساختار خارهایشان دسته بندی می‌شوند.گونه‌های متفاوتی وجود دارند، که شامل:گونه‌های الجزایری، آفریقایی، اروپایی ،پرونر، گوش بلند یا مصری، اتیوپی یا خارپشت صحرایی هستند.2 گونه از معمول‌ترین گونه‌های آنها به عنوان حیوان خانگی نگهداری می‌شوند ؛گونه خارپشت آفریقایی و خارپشت اروپایی. خارپشت آفریقای مرکزی همچنین به نام شکم سفید، چهار انگشتی یا گونه بومی آفریقا هم شناخته می‌شود و رایج‌ترین گونه پت در آمریکا نیز هست. رنگ‌های معمول خار‌های آنها: جوگندمی و کاملا سفید که به آن دانه برفی نیز می‌گویند، است.
یکی دیگر از گونه‌ها خارپشت ایرانی یا برانت است که جثه گردی دارد و گوش‌هایش مثلثی و بسیار بزرگند. خارهایی به رنگ‌های سیاه و زرد دارد که معمولا قسمت‌های انتهایی آنها سیاه است و به همین دلیل در کل سیاه دیده می شود. این گونه دربوته زار‌ها، زمین‌های کشاورزی و باغ‌ها زندگی می‌کند.
آناتومی و فیزیولوژی خارپشت
خار‌های خارپشت که روی سر تا پشت آن کشیده شده است بازدارنده حیوانات درنده است. دومین مکانیسم دفاعی توانایی تبدیل به یک توپ متراکم شدن است تا از قسمت‌های پایینی شکم، پاها و صورتش دفاع کند. این ناحیه‌ها معمولأ با موهای سفید نرم پوشیده شده‌اند. بیشتر خارپشت‌ها ۵ انگشت دارند، اگرچه گونه بومی آفریقا فقط 4 انگشت روی پاهای عقبش دارد و با نام خارپشت 4 انگشتی نیز شناخته می‌شود. خارپشت‌ها پاهای قوی و محکمی دارند ولی دم ندارند. یکی از ویژگی‌های غیر معمول خارپشت‌ها، اتصال قسمت پایینی استخوان‌های زند زیرین و زبرین آنهااست
اندازه خارپشت ها
خارپشت بالغ آفریقایی 5تا 8 اینچ است در حالیکه خارپشت اروپایی 12-14 اینچ طول دارد. خارپشت‌ها حس بویایی بسیار تکامل یافته‌ای دارند. ماده‌ها در 2-6 ماهگی و نرها در6-8 ماهگی بالغ می‌شوند. سن مفید تولید مثل در ماده 2-3سال است. خارپشت‌ها در کل 3-8 سال عمر می‌کنند.
ضربان قلب:180-280 در دقیقه-تعداد تنفس:25-50 بار در دقیقه است.
آواسازی خارپشت آفریقایی
خارپشت‌ها می‌توانند صدای بینkhz 40-90 را بشنوند (که بالا‌تر از شنوایی انسان هاست) صداهای خرخر، فش‌فش و فوت کردن نشان دهنده هشدار و پرخاش است که با لرزش‌های دقیق حنجره تولید و یک بازدم از بینی خارج می‌شود. اینها را عموما وقتی که به حیوانی دیگر می‌رسند از خود ساطع می‌کنند.
جیغ زدن یک هشدار جدی در زمانی است که حیوان درد دارد یا تحت استرس است. صدای بو کشیدن نیز زمانی تولید می‌شود که خارپشت‌ها دنبال غذا هستند. خارپشت‌ها قوه بویایی تکامل یافته‌ای دارند. چشم‌های کوچک دلالت بر احتیاج به نشانه‌های بویایی و شنوایی و غالب بودن این حس‌ها بر بینایی دارد. چون خارپشت‌ها همه چیز خوار هستند فک‌های قوی‌تری دارد و دندان‌های آنها نسبت به سایر حشره خوار‌ها کند است.
تولید مثل خارپشت
جنسیت خارپشت از آناتومی خارجی آن نیز مشخص است. نرها فاصله بین مقعد و دستگاه تناسلیشان بیشتراز ماده‌هاست. در ناحیه زیر شکمی نرها غلاف آلت تناسلی مشاهده می‌شود. نرها کیسه بیضه ندارند. اما می‌توان بیضه‌های حیوان را لمس کرد. سیستم زندگی خارپشت‌های نر چند همسری است و ماده‌ها توانایی تولید مثل در سن پایین را دارند. خارپشت‌های ماده چند فحلی‌اند و جفت‌گیری آنها سالانه است.
خارپشت‌های نر با اصوات مشخصی از جمله فش فش کردن، اشاره کردن و دایره وار دور حیوان ماده چرخیدن نظر جفت را به خود جلب می‌کند. در صورت بروز رفتار تهاجمی از سوی حیوان ماده می‌بایست حیوان نر را از کنارش دور کرد اما می‌توان پس از مدتی مجددأ حیوان نر را به حیوان ماده معرفی کرد.
حیوان نر پس از انجام جفت‌گیری می‌بایست از محیط خارج شود زیرا حضور آن می‌تواند سبب ایجاد کانیبالیسم (هم گونه خواری) شود.
حیوان نر نقشی در پرستاری بچه‌ها ندارد. رحم جنس ماده دو شاخه و با یک گردن است. حیوان ماده به صورت خودبخودی تخمک آزاد می‌کند و به لحاظ جنسی در دو ماهگی بالغ است اما جفت‌گیری نباید پیش از سن ۶ ماهگی صورت گیرد. پس از جفت‌گیری ترشحات واژن نمایان می‌شود و حیوان ماده تمایلی برای جفت گیری ندارد و به حیوان نر اجازه نزدیکی نمی‌دهد.
طول دوره ی آبستنی بین ۳۴ تا ۳۷ روز و متوسط تعداد بچه‌ها ۳ عدد (۱-۷) است. حیوان ماده نسبت به بچه‌های خود مسؤول است اما ممکن است در شرایط استرس و آزار و اذیت بس از جفت‌گیری رفتار هم‌گونه خواری بروزدهد.
بچه‌های به دنیا آمده کور و کر هستند. چشم‌ها و گوش‌ها در سن ۱۴ تا ۲۰ روزگی توانایی کامل را می‌یابند. خار پشت‌های جوان خارهایی در زیر پوست دارند که ساعاتی پس از تولد از بدنشان خارج می‌شود.
این خار‌ها در سن ۱ ماهگی با خار‌های دایمی جایگزین می شوند. طول دوره شیردهی ۴تا ۶ هفته است و از ۳هفتگی می‌توانند غذای جامد مصرف کنند.
توانایی های ویژه خارپشت
خارپشت‌ها شب گرد، دارای قلمروی خاص خود و منزوی‌اند. البته در دوران جلب نظر جفت و بزرگ کردن فرزندان اینگونه نیستند. در دوره طولانی استرس که شامل گرما یا سرمای بیش از اندازه است غیر فعال می‌باشند ولی به خواب زمستانی نمی‌روند. عدم فعالیت یک حالت دائمی نیست.
این دوره باعث کاهش فعالیت متابولیکی می‌شود و خارپشت را در معرض عفونت قرار می‌دهد. بنابراین دمای محیط باید ثابت بماند تا این خطرات به وجود نیاید.
خارپشت‌ها یک رفتار خاص از خود نشان می‌دهند که خود چرب کردن (anting) نام دارد.
این رفتار زمانی اتفاق می‌افتد که خارپشت با یک ماده جدید روبرو می‌شود، آن را لیس می‌زند یا می‌جود، مزه می‌کند و بزاقی غلیظ و کف کرده می‌سازدکه روی تیغ‌هایش پخش می‌شود، این فرآیند یک رفتار معمولی در زمان جذب جفت، مشخص کردن قلمرو، ارتباط بین هم‌نوعان ،کاهش انگل‌های پوستی یا یک مکانیسم تهاجمی است.
خارپشت‌ها درزمان تهدید شدن، به صورت یک توپ در می‌آیند، خارهایشان را از هم باز و پهن می‌کنند، خود را باد می‌کنند و یک صدای فش‌فش از خود ساطع می‌کنند. تیغ‌ها موهای تغییر شکل یافته‌اند که از کراتین تشکیل شده و نوک‌های تیزی دارند ولی نیشدار نیستند.
ورود تیغ‌ها به پوست می‌تواند با یک واکنش آلرژیک همراه باشد. یک خارپشت معمولی می‌تواند حدود ۵۰۰۰ خار داشته باشد.
