لالجین همدان قطب سفال ایران
گردشگری › صنایع و سوغات
- 97/08/15
لالجین یکی از شهرهای استان همدان است که به عنوان مرکز تولید سفال خاورمیانه شناخته می‌شود. ۸۰ درصد از جمعیت این شهر به پیشه‌ی سفالگری، سرامیک‌کاری و شغل‌های وابسته مانند نقاشی روی سفالینه‌ها، بسته‌بندی، خرید و فروش محصولات سفالی و غیره اشتغال دارند. 
همه چیز مورد لالجین
لالجین یکی از قطب های عمده‌ی تولید سفال و سرامیک در ایران و جهان است و محصولات ساخته شده به دست هنرمندان این شهر علاوه بر شهرهای دور و نزدیک در ایران، به سایر کشورها نیز صادر می‌شود. سفالینه‌های ساخته شده در این شهر شامل انواع ظروف مصرفی و تزیینی هستند. البته در سال‌های گذشته، تفاوت فاحش در میزان عرضه و تقاضا و دشواری ساخت سفالینه‌ها و همین طور عدم کاربرد برخی از اشیای سفالی و تمایل به ساخت ظروف تزیینی بیشتر، برخی از شاخه‌های سفالگری را تهدید می‌کند.
تعداد زیادی از هنرمندان لالجینی به هنر نقاشی روی سفالینه‌ها اشتغال دارند.
نقاشی روی سفال به دو صورت انجام می‌شود
کار با رنگ های روغنی و کار با رنگ های پلاستیکی
استفاده از رنگدانه‌های معدنی که بعد از پخت سفالینه‌های منقوش در کوره، نقش و نگارها ثابت می‌شوند. نقاشی با رنگ‌های قابل پخت، به چند روش انجام می‌شود که می‌توان از آن جمله به نقاشی زیرلعابی و رولعابی اشاره کرد.
در چند سال اخیر روشی برای تزیین سفال های این منطقه ابداع شده که اصطلاحا مینایی یا برجسته نامیده می‌شود. امروزه با ابداع این روش، توجه هنرمندان لالجینی به جنبه‌ی هنری در نقاشی سفالینه‌ها بیشتر شده است.
سفالگران لالجین معمولا روزی ده الی دوازده ساعت کار می‌کنند.
کارگران یک کارگاه سفالگری عبارت‌اند از
۱.« چرخکار» که پشت چرخ سفالگری می‌نشیند و از گل خام، سفالینه می‌سازد.
۲. «گل‌مال» در قسمتی از کارگاه موسوم به «ترپاق دان» کار می‌کند و کار او ورز دادن گل خام است.
۳. «پادو» کارگری است که کارهای کوچک گوناگون را در کارگاه انجام می‌دهد. در هر کارگاه معمولا دو چرخکار، دو گل‌مال و یک پادو کار می‌کنند.
لالجین، پایتخت جهانی سفال
بهتر است بدانید که جشن جهانی شدن لالجین در استان همدان به عنوان شهر جهانی سفال روز ۴ شهریور امسال در این شهر برگزار شد.
گروهی از داوران شورای جهانی صنایع دستی اوایل امسال با سفر به شهر لالجین برای بررسی شرایط این شهر و ثبت آن به عنوان شهر سفال جهان از کارگاه‌ها و فروشگاه‌های آن بازدید کرده و آن را مورد قضاوت قرار دادند که در نهایت لالجین لقب شهر جهانی سفال را از آن خود کرد.
این ثبت جهانی می‌تواند هم منجر به رشد گردشگری شده و هم سفالگری لالجین و کشور را توسعه دهد. اکنون با جهانی شدن لالجین به عنوان شهر جهانی سفال، ایران می‌تواند امیدوار باشد که سهمی در بازارهای جهانی برای سفالگری کسب کند. در گذشته سفالگران لالجین برای صادرات محصولات خود با مشکلات بسیاری همچون نبود بسته‌بندی مناسب، نبود حمل و نقل مناسب محصولات و سود ناچیز در بازارهای داخلی و واردات سفال‌های چینی مواجه بودند. امید است که این مشکلات با ثبت جهانی سفال لالجین رفع شوند. همچنین می‌توان از این فرصت برای توسعه‌ی گردشگری نیز استفاده کرد. بی تردید بازدید از شهر جهانی سفال و کارگاه‌های سفالگری برای بسیاری از افراد جالب توجه است.
مسئولان مربوطه پس از جهانی شدن شهر لالجین از راه‌اندازی دهکده‌ی تولیدی و تخصصی سفال و موزه‌ی سفال در این شهر خبر دادند.
به گفته‌ی بهمن نامورمطلق، معاون صنایع دستی سازمان میراث فرهنگی، صنایع دستی و گردشگری، ۵ درصد از صادرات کشور وابسته به سفال لالجین است. سال گذشته لالجین به عنوان صادرکننده‌ی برتر سال معرفی شده است.
