شهر اویی نوش آباد کاشان از زیباترین شهرهای زیرزمینی جهان
گردشگری › مکان های تفریحی
- 98/01/30
شهر اویی بزرگترین شهر زیرزمینی ایران
همه ی ما شهر کاشان را با گلاب گیری معروفش، حمام فین، خانه های تاریخی،… و بسیاری از آثار و زیبایی های دیگرش می شناسیم و این شهر را سراسر مملو از زیبایی های طبیعی می دانیم اما تا به حال به این فکر کردید که این شهر تاریخی و زیبای ایرانی ممکن است که اصلا دارای جاذبه ای عجیب و حیرت انگیز نیز باشد که تعجب شما را موجب شود؟ شهر مدرن زیرزمینی نوش آباد دقیقا همان جاذبه ای در این شهر است که حیرت برانگیز است.
بزرگترین شهر زیرزمینی که در ایران قرار دارد، شهر اویی در نوش‌آباد کاشان است. این شهر معروف، یکی از حیرت انگیزترین و زیباترین شهرهای زیرزمینی جهان است که معماری و جذابیت آن چشم‌ها را خیره می‌کند.این شهر زیبا و خاص در سال 1385 با شماره 15816 ثبت میراث فرهنگی شد.
تاریخچه شهر اویی
نوش آباد از مناطق باستانی و تاریخی شمال اصفهان است. این شهر که به عنوان یکی از پایتخت‌های ساسانیان در دوره انوشیروان شناخته می‌شود، سابقه شهر اویی به حدود 1500 سال پیش و دوره ساسانی بازمی‌گردد، گفته شده این شهر از پایتخت های حکومت ساسانی در دوره حکومت انوشیروان بوده است.
این شهر زیرزمینی در سال 1385، به صورت کاملا اتفاقی توسط فردی که در منزل خود در حال حفر چاه بوده، کشف شد.گفته شده در زمان حملات مغولان، از این شهر برای امنیت مردمان استفاده می‌شد. بسیاری از جزییات شهر در اثر سیلاب و گذشت زمان از بین رفته، ولی سفالینه‌هایی پیدا شده که به 1800 سال پیش و به عصر ساسانیان بر‌می‌گردد که در دوره صفویه تا عصر قاجار مورد استفاده بوده است.
معماری شهر اویی
آنچه به نام شهر زیرزمینی اویی معروف شده است، ساختارهای متراکم، پیچیده و گسترده‌ای چون دالانهای باریک تو در تو و اتاق‌هایی با ابعاد کوچک است. مجموعه اویی در زیر بافت شهر شکل گرفته و تا سطح کنونی شهر نیز گسترده شده است. عمق شهر اویی را بین 4 تا 16 متر تخمین زده‌اند و وسعت آن به قول اهالی منطقه، تا بیرون از حصار تاریخی شهر گسترده شده و 4 کیلومتر تخمین زده شده است. این مجموعه که به‌صورت دست‌کن زیر بافت شهر نوش آباد به‌صورت مجموعه‌ای از اتاق‌ها، راهروها، چاه‌ها و کانال۳های متعددی در 3 طبقه ایجاد شده است بر دیواره‌های آن آثار برخورد لبه شیء تیز دیده می‌شود و با توجه به سختی جنس زمین این منطقه، باستان‌شناسان این فرضیه را مطرح کرده‌اند که وسایلی که برای حفاری استفاده می‌شده، باید از جنسی شبیه الماس برخوردار بوده باشد.
طبقه اول در حقیقت کوره‌راه‌ها و دالان‌هایی بوده است برای گمراه کردن تعقیب‌کنندگان احتمالی. طبقه دوم و سوم محل پناه گرفتن و زندگی در مواقع خطر و ذخیره آذوقه است. ورودی‌‌های متعددی برای شهر زیرین شناسایی شده که بسیاری از آنان توسط سیلاب سال‌های دور مسدود شده است. شهر دارای راه‌روهای پیچ در پیچ، اتاق‌های کوچک و بزرگ، تله‌های پدافندی و دفاعی بوده‌اند که گویا در هنگام هجوم دشمن استفاده می‌شده‌اند. وسعت این شهر به دلیل ارتباط بین محلات آن و حفاظت از جان و مال مردم در مواقع ناامنی زیاد بوده است و در دو سطح افقی و عمودی گسترش یافته است. این معماری دست کم در شهر نوش‌آباد با واژه «اویی» نامیده شده است. بجز ورودی ارتفاع تمام قسمت‌های اویی به قد طبیعی یک انسان بین صدوهفتاد تا صدوهشتاد سانتی‌متر است. بر سطح دیوارها و در فواصل اندک، جای پیه سوز به چشم می‌خورد.
در بعضی قسمت‌ها نیز دیوار سکوهای کوتاهی جهت نشستن ایجاد شده است که در بعضی از اتاق ها تبدیل به طاقچه جهت قرار دادن اشیاء می‌شود. ورودی شهر زیرزمینی نوش‌آباد، راهرویی باریک به اندازه یک نفر است، زمانی که به داخل شهر وارد شوی، بوی خاک مرطوب به مشام می‌رسد. دالانهای تنگ با ارتفاعی کمتر از یک انسان ایستاده، فرد را به بخش‌های داخلی شهر می‌رساند.
چاه‌های عمودی نقش راه‌های ارتباطی طبقات را ایفا می‌کنند و چاه‌های به شکل U برای تهویه هوا بوده است. از خانه‌های مردم و مراکز اجتماعی چون حمام و مسجد و نیز قلعه کنار شهر به اینجا راه داشته است. فضاهای در نظر گرفته شده برای شهر در حد فضاهای ضروری است و سیستم تهویه آن براساس اختلاف فشار هوا با سطح زمین کار می‌کند که گردش و تصفیه هوا برای تنفس در آن را امکان‌پذیر می‌سازد. حجره‌های کوچک به ابعاد دو متر در دو متر، سرویس‌های بهداشتی ابتدایی، فضاهای پناهگاهی، تونل‌های ارتباطی و تهویه هوا و چاه‌های آب از جمله فضاهای این شهر زیرزمینی است.
