آشنایی با فرهنگ مردم ایتالیا
گردشگری › فرهنگ و تمدن
- 97/08/09حدود ۹۶ درصد از جمعیت ایتالیا را خود ایتالیاییها تشکیل میدهند، اما قومیتهای دیگری هم در این کشور زندگی میکنند. عربهای آفریقای شمالی، آلبانیاییها، اتریشیها و آلمانیها باقی جمعیت را تشکیل میدهند. کشورهای هم مرز با ایتالیا، فرانسه، سوئیس، اتریش و اسلوانی هستند و هر کدام به نوعی با این سرزمین در تعامل فرهنگی بودهاند.
زبان ایتالیا
زبان رسمی کشور ایتالیا، ایتالیایی بوده و زبان مادری حدود ۹۳ درصد مردم، این زبان است. تعدادی گویش ایتالیایی در کشور وجود دارد که از این میان میتوان به ساردینی، فریولیایی، نِئاپولیتن، سیسیلی، لیگوریان، ونیزی و کالابْرین اشاره کرد. در شهر میلان نیز مردم به گویش میلانی صحبت میکنند. سایر زبانهایی که توسط بومیان کشور صحبت میشود، کاتالونیایی، یونانی، آلمانی، فرانسوی، کرواتی و اسلونیایی هستند.
زندگی خانوادگی در ایتالیا
خانواده یکی از مهمترین ارزشها در فرهنگ ایتالیایی به شمار میرود. یکپارچگی و وحدت خانوادگی این ملت بر خلاف طرز تفکر غربی، بر پایه و اساس خانواده گسترش یافته است. ایتالیاییها دور همیهای خانوادگی زیادی دارند و از اینکه با خویشان خود وقت صرف کنند لذت میبرند. آنها فرزندان خود را تشویق میکنند تا در دوران بزرگسالی و پس از ازدواج نیز رابطه نزدیک خود با خانواده را حفظ کرده و خانواده آتی خود را نیز به این شبکه اضافه کنند. مذهب اصلی در کشور ایتالیا کاتولیک رومی محسوب میشود. این امر با توجه به قرار داشتن شهر واتیکان در قلب رم که قطب کاتولیک رومی و اقامتگاه پاپ به حساب میآید چیز دور از انتظاری نیست. کاتولیکها بیش از ۹۰ درصد جمعیت را تشکیل داده و ۱۰ درصد دیگر از پروتستانها، یهودیان و جامعه رو به رشد مسلمانان مهاجر تشکیل میشود.
هنر و معماری در ایتالیا
ایتالیا محل تولد تعدادی از سبکهای معماری در جهان، شامل کلاسیک رومی، رنسانسی، باروکی و نئوکلاسیک بوده است. این کشور برخی از معروفترین سازههای تاریخی دنیا مانند کولوسئوم و برج پیزا را در خود جا داده و سالانه جمعیت زیادی را به سمت خود جذب میکند. در فلورانس، ونیز و رم، موزههای متعددی وجود دارد اما هنر را میتوان در کلیساها و ساختمانهای عمومی نیز مشاهده کرد. شاید از همه مهمتر نقاشی سقف نمازخانه «سیستین» (Sistine chapel) در واتیکان باشد که توسط هنرمند شهیر، میکل آنژ در بین سالهای ۱۵۰۸ تا ۱۵۱۲ خلق شد. ایتالیا مهد اپرا و برخی از معروفترین نمونههای آن نیز به شمار میرود.
اپراهایی مانند «آیدا» (Aida) و «لا تراویاتا» (La Traviata) اثر «جوزپه وردی» (Giuseppe Verdi) به زبان ایتالیایی نوشته شده و هنوز هم به زبان اصلی در این کشور اجرا میشوند. خواننده تِنور ایتالیایی، «لوچانو پاواروتی» (Luciano Pavarotti) طی فعالیتهای خود، اپرا را برای عموم مردم قابل دسترستر کرد. تعدادی خانه مد و فشن جهانی مانند آرمانی، گوچی، بنتون، ورساچه و پرادا نیز در ایتالیا متولد شدند.
آشپزی ایتالیایی
آشپزی ایتالیا فرهنگ غذای جهان را تحت تأثیر قرار داده و به عقیده بسیاری، گونهای از هنر محسوب میشود. پنیر و پاستا بخش مهمی از غذاهای این سرزمین را تشکیل میدهند. پاستاها در شکلها، طولها و عرضهای مختلفی تهیه میشوند که از این بین میتوان به پنه، اسپاگتی، فوسیلی، لازانیا و لینگوئینی اشاره کرد. برای ایتالیاییها غذا تنها وسیلهای برای زنده ماندن نیست، غذا خود زندگی آنها را میسازد و دور همیهای خانوادگی معمولاً حول محور غذا میچرخند. هیچ دو منطقهای از ایتالیا غذاهای مشابه نمیخورند. هر منطقه محور اختصاصی خود را در غذای ایتالیایی دارد. برای مثال، بسیاری از غذاهایی مانند اسپاگتی و پیتزا که عموم مردم به عنوان غذای ایتالیایی میشناسند، در ایتالیای مرکزی متولد شده یا در شمال این کشور ماهی، سیب زمینیها، برنج، سوسیسها و گونههای متنوعی از پنیر بیشتر مورد استفاده قرار میگیرد. در جنوب ایتالیا بیشتر غذاها حاوی گوجه فرنگی به صورت سس یا تازه بوده و فلفل، زیتون، روغن زیتون، سیر، بادمجان و پنیر ریکوتا از سایر مواد مورد استفاده رایج هستند.
کسب و کار در ایتالیا
ایتالیاییها بیشتر به خاطر فرهنگ خانواده محورشان شناخته میشوند و تعدادی کسب و کار کوچک و متوسط خانوادگی معروف نیز دارند. حتی بسیاری از شرکتهای بزرگتر مانند فیات یا بنتون هنوز هم توسط خانوادهها اداره میشوند. بسیاری از خانوادههایی که از ایتالیا مهاجرت کردهاند، ذاتاً سنتی بوده و والدین هنوز هم نقشهای جنسیت محوری را منعکس میکنند که این امر در کشوری مانند آمریکا که نقشهای جنسیتی در آن کمرنگ شده برای نسلهای جوان ایتالیایی ایجاد چالش میکند.
ملاقاتهای کاری ایتالیایی نسبت به کشورهایی چون آلمان و روسیه کمتر رسمی بوده و ساختار خانوادگی کسب و کارها سبب بروز اندکی هرج و مرج و تعاملات پویا میشود. اهالی بیزنس در ایتالیا نسبت به اطلاعاتی که توسط یک خارجی فراهم شده با احتیاط رفتار میکنند و با کسانی که میشناسند، تبادلات و معاملات شفاهی را ترجیح میدهند.
تعطیلات رسمی ایتالیا
ایتالیاییها اکثر تعطیلات مسیحی شامل کریسمس و عید پاک را جشن میگیرند. در روز «پاسکوئِتا» (Pasquetta) که دوشنبه بعد از عید پاک است، خانوادهها به پیک نیک رفته و آغاز بهار را جشن میگیرند. روز اول نوامبر یک تعطیل رسمی مذهبی بوده و به روز قدیسین شناخته میشود. در این روز اغلب مردم آرامگاه رفتگان خود را با دستههای گل تزئین میکنند. در بسیاری از شهرهای کوچک، مردم قدیس حامی شهر را در روزی مشخص گرامی میدارند. برای مثال در روز ۱۹ سپتامبر جشنی برای حامی شهر ناپولی «سن جِنارو» (San Gennaro) برگزار میشود. جشن ظهور و تجلی مسیح در ۶ ژانویه بسیار شبیه به کریسمس بوده و طبق افسانهها «بِلفانا» (Belfana) پیرزنی سوار بر جارو برای کودکان هدیه میآورد. ۲۵ آوریل نیز روز آزادی این کشور در سال ۱۹۴۵ و پایان جنگ جهانی دوم در ایتالیا را یادآوری میکند.
نکاتی جالب توجه درباره فرهنگ ایتالیا
نام ایتالیا از کلمهای به معنی «سرزمین گاوها» میآید که احتمالاً به خاطر آن که گاو، نمادی از قبایل جنوب این کشور بوده انتخاب شده است.
ایتالیاییها ادعا میکنند آنها بودند که به سایر قسمتهای اروپا آشپزی را یاد دادند. این کشور بستنی، قهوه و پای میوه را به جهان معرفی کرد. اولین کتاب آشپزی ایتالیایی در سال ۱۴۷۴ نوشته شده است.
گرگ ایتالیایی حیوان ملی غیر رسمی این کشور بوده و نقش مهمی در افسانه تأسیس رم بازی میکند.
زمانی که مک دونالد اولین شعبه خود در رم را در سال ۱۹۸۶ باز کرد، متعصبان غذای ایتالیایی به صورت رایگان در بیرون رستوران اسپاگتی به مردم میدادند تا میراث آشپزی خود را از یاد نبرند.
زادگاه پنیر پارمزان در حوالی «پارما» (Parma) بوده و سایر پنیرهای معروفی چون موتزارلا، گورگونزولا و ریکوتا نیز در این کشور ساخته شدند.
خالق شخصیت داستانی پینوکیو، «کارلو کولودی» (Carlo Collodi) ایتالیایی بود.
محبوبترین ورزش ایتالیاییها فوتبال بوده و تیم ملی این کشور تا کنون ۴ بار برنده جام جهانی شده است.
ایتالیا یکی از پیشتازان صنعت مد به شمار میرود. همچنین ماشینهای اسپرتی مانند فراری، لامبورگینی و مازراتی هم از دیگر ارمغانهای ایتالیا برای جهان هستند.
بسیاری از مجردهای ایتالیا حتی تا سن ۴۰ سالگی با وجود داشتن شغل و استقلال، با خانواده زندگی میکنند.
زبان رسمی موسیقی، ایتالیایی است و تقریباً تمام اصطلاحات آن از این زبان گرفته شدهاند.
دندان و انگشتان گالیله، دانشمند ایتالیایی، در فلورانس ایتالیا به نمایش گذاشته شده است. این اعضا را در مراسم تدفینی که ۹۵ سال بعد از مرگ وی در سال ۱۶۴۲ برگزار گردید از جسد او جدا کردند.