شعر شب تنهایی خوب از سهراب سپهری شاعر معاصر
خواندنی › شعر و ادبیات
- 97/12/26
شعر شب تنهایی خوب
گوش كن، دور ترین مرغ جهان می خواند.
شب سلیس است، و یكدست، و باز.
شمعدانی ها
و صدادارترین شاخه فصل،ماه را می شنوند.
پلكان جلو ساختمان،
در فانوس به دست
و در اسراف نسیم،
گوش كن، جاده صدا می زند از دور قدم های ترا.
چشم تو زينت تاريكي نيست.
پلك ها را بتكان، كفش به پا كن، و بيا.
و يا تا جايي، كه پر ماه به انگشت تو هشدار دهد
و زمان روي كلوخي بنشنيد با تو
و مزامير شب اندام ترا، مثل يك قطعه آواز به خود جذب كنند.
پارسايي است در آنجا كه ترا خواهد گفت:
بهترین چیز رسیدن به نگاهی است كه از حادثه عشق تر است.
