رفتن نیروهای متفقین از ایران در 8 اردیبهشت 1324
خواندنی › تاریخ
- 98/02/08
پس از آغاز جنگ جهانی دوم در 9شهریور 1318(1 سپتامبر1939)، ایران بی‌طرفی خود را اعلام کرد، اما به دلیل گستردگی مرز ایران با اتحاد جماهیر شوروی و درگیری شوروی با آلمان این بی‌طرفی ناپایدار بود. ارتش متفقین به بهانه ی حضور کارشناسان آلمانی در ایران این کشور را اشغال کرد.به دنبال اتحاد بریتانیا و شوروی پس از حمله آلمان نازی به شوروی و لزوم ارسال کمک‌های بریتانیا و آمریکا به جبهه‌های نبرد در شوروی، متفقین تصمیم گرفتند ازدالان پارسی نیز استفاده شود و به موجب آن نیروهای متفقین در 25 اوت 1941 به ایران حمله کرده و این کشور را به اشغال خود درآوردند.در روز 3 شهریور 1320 نیروهای شوروی از شمال و شرق و نیروهای بریتانیایی از جنوب و غرب، از زمین و هوا به ایران حمله کردند و شهرهای سر راه را اشغال کردند و به سمت تهران حرکت کردند. ارتش ایران به سرعت متلاشی شد. رضاشاه با فشار متفقین به خصوص بریتانیا ناچار به استعفاء شد. متفقین پس از مدت‌ها کشمکش با روس‌ها بر سر نوع حکومت جدید ایران، بالاخره در انتقال سلطنت به پسرش -محمدرضا که ولیعهد او نیز بود، به توافق رسیدند.
هشتم اردیبهشت 1324 دولت وقت، دو روز پیش از خودكشی هیتلر و اطمینان از پایان یافتن جنگ جهانی دوم، ضمن یادداشتی از دولتهای انگلستان، شوروی و آمریكا خواست كه طبق وعده ای كه داده بودند نظامیان خود را از ایران خارج سازند. این وعده در جریان كنفرانس سران این سه دولت در تهران داده شده بود، ولی مرور زمان نشان دادكه استالین در این زمینه تعلل بسیار كرد و مسئله آفرید. متفقین در آگوست 1941 با تطمیع چند افسر ارشد، ایران را اشغال نظامی كرده بودند. این افسران كه بعدا به مقامهای بالاتر هم راه یافتند و پاداش خیانت خود را گرفتند، بدون اطلاع شاه وقت (رضاشاه پهلوی) كه مردی سالخورده بود، با صدور یك بخشنامه سربازان پادگانها را مرخص كرده بودند. عیب رضاشاه، اندك بودن تحصیلات او، ندانستن زبان خارجی، ضعف و کم حوصلگی او در مطالعه و نداشتن مشاوران مستقل (ناوابسته به خارجی) بود
