روایتی از حضرت موسی در رابطه با خشم خدا
خواندنی › احادیث و روایات
- 98/01/16
در علم اخلاق ذکر شده است که انسان مادامیکه در این عالم است، برای تکامل خودش هم خوف لازم دارد و هم رجاء، تا بتواند بار تکلیف را تا سفر آخرت بکشد. اگر تازیانه خوف نباشد غیر از هواپرستی کاری از او برنمی آید و همینطور اگر رجائی هم نباشد شوقی ندارد و لذا فرمود:مؤمن همیشه بین دو نور است که هیچ یک بر دیگری غالب نمی گردد و اگر یکی غالب گردد بار سفر را به منزل نمی رساند هر دو نور باید مساوی باشند.
حدیثی است که می فرماید: اگر گناه تو گناه اولین و آخرین باشد باز هم از عفو خدا ناامید مباش، زیرا اگر به درگاهش بیائی تو را می بخشد، چه مانعی دارد که تو را پاک نماید.
و در مقام خوف هم فرمود: اگر عمل تمام خائفین را هم داشته باشی باز هم بترس، چون ممکن است از آنکه خدا یک لحظه تو را به خودت واگذار کند که اگر به خودت واگذار کند به کثافت کاری می افتی.
شخصی از حضرت موسی بن جعفر علیه السلام سئوال کرد که بلعم باعورا چه شد که با آن همه علم عاقبت مانند سگ شد؟
حضرت فرمود: چون خدا او را یک لحظه به خودش واگذار کرد.
عرض کرد: چه شد که به خودش واگذارش کرد؟
حضرت فرمود: به واسطه آنکه شکر نعمت ننمود.
مؤمن عاقل بایستی صفت انبیاء را که تشبیه به چراغ شده است داشته باشد، یعنی چراغ دو چیز لازم دارد تا روشن شود، یکی روغن و دیگری افروزنده آن کبریت. اگر روغن نداشته باشد فتیله می سوزد و اگر شعله ای به آن زده نشود خاموش است و روشن نمی شود. قلب مؤمن هم مانند چراغ است، نکند شیطان او را بفریبد.
متوجه باشد که خدا می بخشد و از آن طرف هم به توسط کبریت خوف، روشن باشد تا بتواند سفر را طی کند.
