خشرویی با مردم از دیدگاه معصومین
خواندنی › احادیث و روایات
- 97/11/29
شاید گیراتر از «حُسن خلق»، واژه ای نباشد که ترسیم کننده روحی زلال و طبعی بلند و رفتاری جاذبه دار باشد. چیزی که عنوان برجسته رفتار یک مسلمان است و معیار کمالِ ایمان یک مؤمن، آنگونه که رسول خدا(ص) نیز، به این فضیلت متعالی آراسته بود.بخشی از اخلاق نیکو، در «خوشرویی» متجلّی است، بخشی در «خوشخویی» و بخشی هم در «خوشگویی». و چه خوش است که به این سه «خوش» مبارک و مقدس، بپردازیم و از آنها کلیدی برای گشودن قلعه دلها و عاملی برای تحکیم رابطه ها بسازیم.
خوشرویی با دیگران و مردم از دیدگاه معصومین از ارزش و اهمیت زیادی برخوردار است. از خصلتهاى بسیار زیبا که غم و اندوه را از دل دیگران مى زداید نشان دادن خوش رویى است، کارى که براى انسان هیچ هزینهاى ندارد.
چقدر شایسته است انسان هنگامى که مى خواهد با زن و فرزند، پدر و مادر، اقوام و خویشان و همه ى مردم برخورد کند همه ى غم و اندوهش را در پس پرده ى باطن پنهان نماید و همه ى نشاط و سرسبزى و خرمى اش را در چهره ظاهر کند و با خوش رویى کامل با همگان دیدار کند.
امیرالمؤمنین علیه السلام وقتى خصلت هاى مؤمن را مى شمارد مى فرماید:
المُؤمِنُ بِشرُهُ فِى وَجهِهِ وَحُزنُهُ فِى قَلْبِهِ
مؤمن شادى و خرمى اش در چهره اش نمایان و غم و اندوهش در دلش پنهان است.
حضرت امیرالمؤمنین علیه السلام در روایاتى مى فرمایند:
البَشاشَةُ إحسان
خوشرویى احسان و نیکى نسبت به مردم است.
البَشاشةُ حِبالَةُ المَودّة
خوشرویى ریسمان محبت و عشق است.
البِشرُ یُطفِئُ نارَ المُعانَدة
خوشرویى آتش دشمنى و کینهورزى را خاموش مى کند.
البِشرُ شِیمَةُ الحُرّ
خوشرویى خصلت آزاده است.
بِشرُکَ یَدلُّ عَلى کَرَمِ نَفسِک وَتَواضُعِک یُنبِئُ عَن شریفِ خَلقِک
خوشروییت دلیل بر بزرگوارى نفست و فروتنى ات خبردهنده ى از اخلاق بلند مرتبه ات مى باشد.
طلاقَةُ الوَجهِ بِالبِشرِ وَالعَطیّةُ وَفِعلُ البِرّ وَبذلُ التَحیّةِ داعٍ إلى محبّةَ البَریّة
گشاده روییت با خوشرویى و دست دهنده ات و کار نیکت و سلام کردنت کشاننده ى تو به سوى محبوبیت نزد همه ى مردم است.
