چطور در نگاه اول دوست داشتنی باشیم
سبک زندگی › مهارت اجتماعی
- 97/08/09
اکثر افراد در عرض چند ثانیه ی اول دیدار با ما شروع به فکر و قضاوت درباره ی شخصیت مان می کنند و این ارزیابی ها و قضاوت ها ممکن است روی این تصمیم که ما را استخدام کنند، یا با ما قراری بگذارند یا دوست شوند تأثیر بگذارد. پس باید قبل از آنکه خیلی دیر شود، بهترین تأثیر را روی افراد مقابلمان بگذاریم. بدیهی است که برای اینکه دوست داشته شویم، اساساً باید انسان های خوب، باملاحظه و معقولی باشیم. اما نکاتی ریزتر و ظریف تر نیز وجود خواهد داشت که رعایت کردن آنها تأثیر بسیار عمیق تری روی دید دیگران نسبت به ما خواهد گذاشت. با اینکه این نکات ممکن است بی اهمیت به نظر برسند، ولی اگر به طور روزمره آنها را در روابط‌مان به کار ببریم، کم کم میان دیگران به فردی محبوب تبدیل خواهیم شد. در اولین برخورد گشاده رو باشیم
ما باید هم چهره ای گشاده داشته باشیم، هم برخوردی صمیمانه. باید قلب مان را مستقیماً به سمت شخص مقابل مان نشانه برویم. قلب مان را با دست ها یا بازوهای مان نپوشانیم. اگر کت پوشیده ایم، حتماً پیش از ملاقات، دکمه های آن را باز کنیم. داشتن برخوردی مثبت نیز به همان اندازه اهمیت دارد. زمانیکه با طرف مقابل مان سلام و احوال پرسی می کنیم، خودمان نیز باید این حس مثبت را احساس کنیم و نسبت به آن آگاه باشیم.
در اولین برخورد ارتباط چشمی موثر برقرار کنیم
ما باید فردی باشیم که ارتباط چشمی را شروع میکند. همچنین اجازه دهیم که چشمان مان برخورد مثبت ما را منعکس کنند. فقط حتماً گهگاهی ارتباط چشمی را قطع کنیم و به جای دیگری نگاه کنیم. ارتباط چشمیِ طولانی ممکن است به نظر طرف مقابل بی ادبانه یا حتی ترسناک باشد. اگر ما نیز در برقرار کردن ارتباط چشمی، احساس راحتی نمی کنیم و معذب هستیم، برای اینکه به این کار عادت کنیم، روشی پیشنهاد میدهیم : “هنگام تماشای تلویزیون، به رنگ چشم افرادِ روی صفحه توجه کنیم و آن رنگها را در ذهن مان نام ببریم. روز بعد، همین کار را در مورد افرادی که ملاقات می کنیم، تکرار نماییم.”
با لبخند زدن همیشه بدرخشیم
اولین کسی باشیم که لبخند میزند. با این کار به دیگران این پیام را می دهیم که فردی صادق و صمیمی هستیم. تحقیقات نشان داده است که در موقعیت های شاد وقتی کسی را ملاقات می نماییم، با لبخند زدن باعث می شویم که او ما را به خاطر بسپارد.
در سلام کردن پیش قدم باشیم
چه بگوییم “سلام”، “درود” یا هر جور “سلام و علیک” دیگری، باید به گونه ای به نظر برسیم که از آشنایی با آن شخص خوشحال شده ایم. سپس، دست مان را دراز کنیم و حتماً محکم دست بدهیم، زیرا تأثیر مثبت تری به جا می گذارد. هنگامی که طرف مقابل مان نامش را به ما می گوید، سعی نماییم چند باری در صحبت های مان آن را تکرار کنیم. برای نمونه، بگوییم: “کیانا! از آشناییِ ما خوشحالم، کیانا!” هنگامی که چندین نفر را ملاقات می کنیم و دست دادن با همه ممکن نیست، ه می توانیم روشِ “دست دادنِ بی دست” را انجام دهیم. به این صورت که هر کاری را که هنگام دست دادن با یک نفر انجام می دهیم، تکرار کنیم. قلب مان را به سمت آنها نشانه بگیریم، سلام کنیم و لبخند بزنیم، اما دست مان را دراز نکنیم.
کمی به سمت جلو خم شویم
نیازی نیست که کاملاً به سمت فرد مقابل مان خم شویم یا روی او بیفتیم . تمایلی تقریباً نامحسوس و رو به جلو تا نشان دهیم که به صحبت های طرف مقابل مان علاقه مندیم.
