دلیل کابوس های شبانه کودکان چیست
سبک زندگی › فرزندان
- 97/11/10
دیدن کابوس برای بسیاری از کودکان اتفاق می افتد اما اغلب در کودکان پیش دبستانی (کودکان 3-6 ساله) بیشتر دیده می شود، چرا که در این سن است که ترس های طبیعی ایجاد می شود و تخیل کودکان بسیار فعال است. برخی مطالعات نشان میدهد که نیمی از بچه ها در این سن کابوس دارند، که شامل رویاهای ترسناک و ناخوشایند است که باعث ناراحتی یا مشکلاتی در زنگی روزمره می شود. زمانی که کودک به خاطر یک کابوس از خواب بلند می شود نیاز دارد از محیط واقعی اطرافش آگاهی یافته و در نتیجه پدر و مادر خود را نیز بیدار می کند.یک کابوس رویایی بد است که معمولا شامل یک خطر یا تهدید می باشد، این رویاها ممکن است در مورد یک وضعیت ترسناک و یا شامل موضوعاتی ترسناک مثل تصاویر و چهره ی هیولا، ارواح، حیوانات و یا افراد بد باشد. موضوعات مشترک از دست دادن کنترل و ترس از آسیب هستند. بچه ها معمولا در هنگام بازی، حرکت در اطراف و گریه کابوس ندارند. و زمانی که از خواب بیدار می شوند آرام شده و به یاد رویا می افتند. پس کابوس با حمله وحشت شبانه متفاوت، در طول یک حمله وحشت کودک بیدار شدنش از خواب دشواراست و اغلب محتوای کابوس را به خاطر نمی آورند و در طول روز گیج و گریه های بی وقت دارند.
دقیقا مشخص نیست که کابوس ها چطور و چگونه رخ می دهند، با این حال برای کودکان، کابوس ها می توانند به رویدادهایی مانند شروع مدرسه، رفتن به یک محله ی جدید یا ازدواج مجدد و طلاق والدین مربوط باشد. همچنین برخی از عوامل ژنتیکی و روانی نیز می توانند به کابوس ها منجر شوند، به طوری که حدود 7% کودکان که کابوس دارند، سابقه ی دیدن کابوس در حداقل یکی از والدین و خواهر و برادر آن ها بوده است. کابوس ها در بعضی از کودکان که دارای مشکلات جسمانی مثل عقب ماندگی ذهنی و یا افسردگی و برخی از دیگر بیماری هایی که بر مغز اثر می گذارد، شایع تر می باشد. کابوس ها می توانند همراه تب نیز باشند. اختلاف ها و استرس هایی که در طول روز اتفاق می افتد نیز منجر به کابوس برای کودک شود.
در اکثر مواقع ترس بچه ها از عروسک های عجیب غریبی است که در هنگام خواب به سراغشان می آیند. بچه ها معمولا از یک نوع عروسک و یا عکس خاص حرف می زنند که هر شب به سراغشان می آید. ترسیدن بچه در نیمه های شب والدین را نیز مضطرب می کند. آنان وقتی خوابیده اند با صدای وحشت زده فرزند خود روبرو می شوند. این شیوه از خواب پریدن، برای پدر مادر این کودکان نیز دردسر ساز و آزار دهنده خواهد بود. در چنین شرایطی والدین فکر می کنند که منزلشان را دزد زده و یا آپارتمانشان در حال سقوط است تا این که متوجه می شوند فرزندشان به خاطر کابوسی که دیده است، تقاضای کمک می کند.
در چنین شرایطی معمولا والدین به فرزند خود می گویند آنچه که می بینی واقعیت ندارد، اما به محض آنکه بچه در کنار پدر و یا مادرش خوابید، آن کابوس ها دوباره به سراغش می آیند و داستان دوباره تکرار می شود. این درست موقعی است که والدین احساس نگرانی می کنند و ترس آن دارند که کودکشان دچار آسیب روحی شود. چنین مشکلی می تواند تمام اعضای خانواده را تحت تاثیر قرار دهد.
چون کابوس در سنین 5 تا 6 شایع هستش ممکنه اتفاق ترسناکی براش افتاده باشه،ممکنه کنجکاوی بیش از حدش باعث شه،تنهایی در تاریکی،ایجاد ترس توسط اطرافیان کودک،فضای نا آرام و استرس بیش از حد در خانواده،ممکن ناراحتی روانی داشته باشه،شاید دروس بالای کودک فشار آورده بهش،شاید خارج از خونه مشکلاتی داشته باشه،ممکنه تخیل کودک باعث کابوس بشه،خوردن غذای چرب در آخر شب باعث می شه سوخت و ساز بدن افزایش پیدا کنه و سیگنال های مغز فعال تر بشند. در این حالت مغز آرامش لازم برای خوابیدن را نداره،کابوس های شبانه گهگاه اتفاق می افته. ولی اگه فرزند شما هر شب بیدار می شه و می گه خواب بد دیده، روش مناسبی رو برای جلب توجه شما انتخاب کرده.
«ناله های شبانه» شاید کمی سوال برانگیز باشد، اما حقیقت دارد؛کابوس. حتی اگر کابوس کمی ترسناک هم به نظر برسد اما به والدین کمک می کند،سلامت روان فرزندان شان را آنالیز کنند. کابوس تابعی از ذهن است که در طول چرخه «رم» (مرحله سوم خواب) اتفاق می افتد. گریه و حرکت کردن در هنگام کابوس به حداقل خود می رسد اما به محض بیدار شدن این رویداد ترسناک در ذهن ریکاوری و احیا می شود به همین خاطر کابوس خیلی وحشتناک است.کابوس های شبانه معمولاً کودکان سه تا 10 ساله را وحشت زده و آنها را شب از خواب بیدار می کند. کودکانی که زیاد کابوس می بینند هیچ مشکلی در خصوص اختلال شخصیتی ندارند. در واقع کابوس نمی تواند نشانه ای از بیماری در کودکان باشد اما تحقیقات نشان می دهد،کابوس مشکل یا بیماری نیست و به اضطراب مرتبط می شود و به نوعی واکنش کودک به اضطراب های محیطی است.
در هنگام خواب، بدن در حال استراحت و سکون است با این حال مغز به طور باور نکردنی فعالیت می کند و از طریق چرخه های مختلف خواب تعویض می شود.خواب «رم» که مرحله سوم خواب است یک دوره گذار بین خواب سبک و خواب بسیار عمیق است. این خواب معمولاً با رویا همراه است و بتدریج که شخص استراحت می کند مدت دوره های «رم» (خواب سنگین) به مقدار زیادی افزایش می یابد.مقدار خواب مرحله سوم در سنین مختلف متفاوت است. یک نوزاد بیشتر از 80 درصد کل خوابش را در خواب رم است. رویا در طول این چرخه خواب واضح تر به نظر می رسد. همچنین رویاهای بد بیشتر از رویاهای خوب در خاطر کودکان می مانند.رویاهای بد در برخی مواقع اجتناب ناپذیر هستند اما همیشه یک مساله ناراحت کننده محرک این رویا ها هستند. اگرچه بسیار دشوار است تا محرک های رویای بد را از بین ببریم. اما برخی عوامل مانند، استرس، تجربه جدید، بیماری، دیدن چیزهای نگران کننده و کمبود خواب می تواند آغازگر کابوس های شبانه در بچه ها باشند.
