دلیل اینکه کودکان نوپا مشت و لگد می زنند چیست
سبک زندگی › فرزندان
- 97/10/26
چنین رفتار هایی اکثرا هنگامی دیده می شوند که کودک خردسال دچار احساس ناکامی/خشم/یا صرفا ناتوانی در کنار آمدن با یک وضعیت می شود.این رفتار در کودکان 18 ماهه تا 4 ساله شایع است. به نظر می رسد که این رفتار در اواخر سومین سال زندگی به اوج خود می رسد.در حدود 20 ماهگی (کمی زودتر یا کمی دیرتر)، متوجه رفتارهایی مانند هل دادن، مشت زدن و لگد زدن در کودک خواهید شد. این رفتارها معمولا زمانی اتفاق می افتند که اوضاع آن طور که کودک توقع دارد، پیش نمی رود. رفتار بی ادبانه کودک نوپای شما در این مرحله از رشد کاملا طبیعی و نرمال است. کودک در این مرحله شروع به اثبات استقلال خود می کند. این نوع رفتار تنها روشی است که کودک برای مقابله با سرخوردگی می شناسد. علاوه بر این، کنترل ضعیف تکانه ای، ناتوانی در پیش بینی عواقب اعمالی که انجام می دهد و کنجکاوی در مورد علت و معلول از دلایل دیگری هستند که آتش جنگ را شعله ور می کنند.این رفتار پرخاشگرانه از روی بدخواهی کودک نیست. کودکان نوپا به طور کلی در مورد احساسات و عواطف دیگران ناآگاه هستند، آنها راه بهتری نمی شناسند. با این حال به محض اینکه احساس کردید رفتار پرخاشگرانه کودک شدت یافته است، حتما با پزشک کودک مشورت کنید. در خردسالان نوپا هنوز کنترل لوب پیشانی به طور کامل شکل نگرفته است.والدین و سایر مراقبین می توانند با جلوگیری از گرسنگی/خستگی/تنهایی/تحریک بیش از حد کودک تا حدودی کنترل خارجی بر رفتار کودک داشته باشند . زمانیکه که کودک همبازی اش را با مشت یا لگد زد، اقدامات زیر را انجام دهید:در قدم اول از سلامت قربانی اطمینان حاصل کنید و اگر لازم است او را در آغوش بگیرید و نوازش کنید.در قدم بعدی، کودک را به گوشه ای ببرید و به طور مختصر برایش توضیح دهید که رفتارش اشتباه بوده است. با صدای آرام اما محکم و جدی به کودک بگویید: «وقتی دوستت را می زنی، او دردش می گیرد، به همین خاطر ما نباید هیچ کس را بزنیم.»به کودک هشدار دهید که در صورت تکرار رفتارش باید انتظار عواقب آن را داشته باشد و در صورت تکرار رفتار توسط کودک، حتما به آنچه گفته اید، عمل کنید.
دودلی والدین درباره ی رفتار مقبول کودک نوپا نیز می تواند منجر به عدم هماهنگی توقعات و محدودیتها شود.کمک کردن به والدین برای روشن شدن آنچه که کودکشان اجازه انجام آن را می یابد و اینکه چه رفتاری خارج از محدوده او است می تواند وسوسه تسلیم شدن در برابر کودک وقتی او با صدای بلند یا در حضور دیگران جیغ می کشد را از بین ببرد.
به رفتارهای خوب با جایزه، لبخند و یا آغوش پاداش دهید. اگر کودک فقط زمانی که رفتار بدی انجام می دهد، توجه شما را جلب کند، هیچ انگیزه ای برای تغییر نخواهد داشت.احساسات کودک را در قالب کلمات بیان کنید. کودک را متوجه این موضوع کنید؛ در حالی که آسیب رساندن و زدن دیگران قابل قبول نیست اما تجربه احساسات و عواطف شدید مانند خشم و عصبانیت، سرخوردگی و ناامیدی، یا ناراحتی اشکالی ندارد. می توانید به کودک بگویید: «می دانم از اینکه نمی توانی با قطار بازی کنی، عصبانی هستی. عصبانی بودن هیچ اشکالی ندارد اما زدن دیگران قابل قبول نیست.»
محیط را می توان به گونه ای سازمان داد که احساس ناکامی کودک نوپا کاهش پیدا کند و خواسته های نامتناسب با سن کودک محدود شود.وقتی این رویداد اجتناپ ناپذیر رخ می دهد والدین می توانند یک لحظه با اشراف به قضیه نگاه کنند و از خود بپرسند چه می توان کرد تا کودک به سرعت به شرایط کنترل شده بازگردد بدون اینکه توقع نامعقول کودک 2 ساله تقویت شود.مرور کارهای روزمره ی کودک برای فهمیدن این مسئله که آیا رفتار کودک بیانگر یک نیاز اساسی برآورد نشده است اهمیت دارد.کودکانی که در طول روز در مهد کودک رفتار خوبی دارند و شب ها در خانه قشقرق به راه می اندازند شاید پیام می دهند که در آن زمان به توجه والدین نیاز دارند.
انرژی مضاعف کودک را به سمت فعالیت های بی خطر مانند رقصیدن با موسیقی شاد، دویدن و بازی کردن در فضای باز هدایت کنید.حتما پیش از اینکه کودک بخواهد با همسالانش بازی کنید از اینکه خوب خوابیده و غذا خورده است، اطمینان حاصل کنید و اگر در طول بازی متوجه نشانه های خستگی در کودک شدید، او را از بازی خارج کنید.حتی کودکان نوپایی که از نظر اجتماعی بسیار سازگار هستند هم ممکن است در صورت خستگی یا گرسنگی کنترل خودشان را از دست بدهند.
الگوی خوبی برای کودک باشید و به او نشان دهید چگونه ناسازگاری ها را با استفاده از کلمات و سازش و مسامحه حل و فصل می کنید. مهمترین نکته ای که هیچگاه نباید آن را از یاد ببرید این است که به هیچ عنوان کودک را نزنید. چگونه می توانید انتظار داشته باشید کودک یاد بگیرید که زدن بد است در حالی که خودتان این کار را انجام می دهید؟
