عمل جراحی پروتز سینه و مزایا و معایب این روش چگونه است
پزشکی و سلامت › پزشکی
- 99/02/31
عمل جراحی پروتز سینه به روند همراه با جراحی اطلاق می‌شود که با هدف افزایش حجم سینه و یا ایجاد تغییر در شکل، اندازه و یا بافت سینه انجام می‌شود. در حین این جراحی، جراح سیلیکون، سلاین و یا دیگر ایمپلنت‌های ممکن را در زیر عضلات سینه و یا بافت سینه قرار می‌دهد. گفتنیست این ایمپلنت‌ها بسته به جنس و کیفیت به طور میانگین از ۷ تا ۱۲ سال عمر می‌کنند.اهداف عمل پروتز سینه
با انجام عمل پروتز سینه، می‌توان به این نتایج دست پیدا کرد:
- بزرگ کردن حجم سینه‌هایی که به صورت طبیعی کوچک است
- بازیافتن شکل اولیه سینه پس از حاملگی، کاهش وزن و یا شیر دادن به نوزاد
- بازیافتن تقارن سینه زمانی که بر اثر گذشت زمان یا یک اتفاق سینه شکل متقارن خود را از دست می‌دهد
- بازیابی شکل اولیه سینه پس از جراحی
توجه داشته باشید که به طور کلی عمل‌های جراحی پلاستیک به دو دسته‌ی کلی عمل‌های بازیابی و عمل‌های زیبایی تقسیم می‌شود. جراحی بازیابی و بازسازی سینه که عموما پس از سرطان سینه انجام می‌شود در دسته‌ی اول قرار می‌گیرد، اما جراحی افزایش حجم سینه جزء جراحی‌های پلاستیک با هدف زیبایی قرار می‌گیرد. جالب است بدانید بر اساس تحقیقاتی که دانشگاه فلوریدا پیرامون عمل پروتز سینه انجام داد و در مجله پلاستیک سرجری نرسینگ چاپ شد، این عمل نقش بسزایی در بالا بردن اعتماد به نفس افراد داشته است و همچنین احساس آن‌ها را نسبت به جاذبه‌ی زنانه شان بهبود بخشیده است.
پروتز‌های سینه از چه ساخته شده است؟
همان گونه که قبل‌تر اشاره شد، ایمپلنت سینه نوعی پروتز پزشکی است که با هدف افزایش حجم و یا بازیابی شکل درون بافت سینه قرار می‌گیرد. این پروتز به طور معمول از ۳ جنس کلی تشکیل شده است:
۱. ایمپلنت سلاین یا نمکی
این ایمپلنت با محلول آب مقطر و نمک پر شده است و محلول آب نمک درون پوششی سیلیکونی نگه داری می‌شود. قابل توجه است که این نوع ایمپلنت قابلیت پر شدن با حجم‌های متفاوتی از محلول را داراست که سفتی و شکل سینه را تغییر می‌دهد. توجه داشته باشید که در صورت نشت محلول از داخل پوشش سیلیکونی، جای نگرانی نیست و محلول توسط بدن جذب و دفع می‌شود.
مزایا:
- برش کوچکتر
- نیاز به بررسی و مانیتورینگ کمتر
- هزینه کمتر
معایب:
- افزایش ریسک چین خوردگی و قابل لمس شدن
- غیر طبیعی بودن در هنگام لمس
- تاثیر بیشتر روی بافت سینه
- احتمال ترکیدگی و نشت محلول
2. ایمپلنت سیلیکونی پر شده با ژل
پوششی سیلیکونی که با نوعی ژل سیلیکونی پر شده است. در این نوع خاص از ایمپلنت در صورت پارگی پوشش هم این شانس وجود دارد که ژل درون پوشش باقی بماند. قابل توجه است که بیمارانی که برای عمل پروتز سینه از این نوع ایمپلنت استفاده می‌کنند نیاز به بررسی بعد از عمل بیشتری دارند. نیاز است وضعیت این نوع ایمپلنت پس از کارگذاشته شدن توسط ام آر آی و اولترا ساند چک شود.
مزایا:
- احتمال چین خوردگی و لمس شدن کمتر
- خطر خالی شدن خود به خود وجود ندارد
- در هنگام لمس همانند سینه‌ی طبیعی می‌باشد
معایب:
- نیاز به مانیتورینگ و بررسی
- پارگی بدون علامت
- هزینه بیشتر
- برش بزرگتر نسبت به ایمپلنت سلاین
3. ایمپلنت کامپوزیتی جایگزین
سومین نوع ایمپلنت که موارد استفاده کمتری دارد ممکن است با رشته‌های پلی پروپیلن، روغن سویا یا مواد دیگر پر شود.
انواع پروتز از نظر شکل:
ایمپلنت‌هایی که در عمل جراحی افزایش حجم سینه استفاده می‌شود از نظر شکل به دو دسته کلی گرد یا قطره اشکی تقسیم می‌شود.
۱. ایمپلنت گرد (Round)
- مناسب برای افرادی که خواهان سینه‌هایی برجسته‌تر از حد نرمال هستند
- مناسب برای افرادی با سینه‌هایی با پوشش بافت نرم خوب و شکل اولیه بی اشکال
- مناسب برای جراحی‌های اصلاحی
۲. ایمپلنت قطره اشکی (Teardrop)
- مناسب افرادی که نمای طبیعی می‌خواهند و بافت پستان ان‌ها خیلی کم است یا اصلا بافت پستان ندارند
- مناسب افرادی با سینه‌های تخت و بدون شکل یا افرادی که پوشش بافت نرم ان‌ها خیلی کم می‌باشد
- مناسب کسانی که دچار افتادگی یا دفورمیتی سینه شده اند
- مناسب برای افراد با سینه‌های نامتقارن
جراحی پروتز سینه:
در نظر داشته باشید که عمل پروتز سینه با هدف افزایش حجم، به هر حال نوعی جراحیست. پس لازم است پیش از اتخاذ تصمیم قطعی به خوبی جوانب امر را سنجیده باشید. قبل از عمل جراحی عموما جراح با مشورت بیمار سایز پروتز را انتخاب می‌کند. هرچند تا حد زیادی این سایز به شرایط بدنی بیمار بستگی دارد، اما با این حال نظر بیمار می‌تواند تا حدی موجب تغییر اندازه‌ی پروتز شود.
نکته‌ی دیگر در باره‌ی جراحی اینکه جراحی پروتز سینه هم در شرایط بیهوشی کامل و خواب بودن بیمار حین عمل و هم با بیهوشی موضعی و هوشیاری بیمار قابل انجام است.
وارد کردن و جایگذاری ایمپلنت:
توجه داشته باشید که ابتدا ایمپلنت انتخاب شده درون یک پاکت مخصوص قرار داده می‌شود. این پاکت حتی در صورت نشت محلول هم جلوی وارد شدن به بدن را می‌گیرد. در مرحله‌ی بعدی و وارد کردن پاکت حاوی ایمپلنت به داخل بدن دو شیوه‌ی کلی و رایج وجود دارد:
- جایگذاری زیرماهیچه ای:
در این روش ایمپلنت زیر ماهیچه‌ی سینه یا پکتورال قرار می‌گیرد. از خصوصیات این روش می‌توان به دوران ریکاوری و بهبودی طولانی‌تر و درد بیشتر در حین جراحی اشاره کرد.
- جایگذاری زیر پستان یا زیر غدد لنفاوی:
در این روش ایمپلنت زیر بافت سینه و بالای ماهیچه‌ی پکتورال یا همان ماهیچه‌ی سینه قرار می‌گیرد.
ریکاوری و بهبودی بعد از عمل:
هم زمان با از بین رفتن اثر داروی بیهوشی، برای کاهش درد به بیمار مسکن داده می‌شود. توجه داشته باشید که بیمار پس از بهوش آمدن همچنان تحت تاثیر داروی بیهوشی خواهد بود و حق رانندگی ندارد. پس همراه فراموش نشود. بخیه‌های جذبی و محو شونده عمدتا پس از گذشت ۶ هفته ناپدید می‌شود. توجه شود اگر پس از گذشت این مدت بخیه باقی ماند، حتما با پزشک خود مشورت کنید.
شیر دادن به نوزاد پس از عمل پروتز سینه:
همواره بحث‌هایی وجود داشته که عمل جراحی پروتز سینه با هدف بزرگ کردن سینه ممکن است تاثیراتی بر روند شیردهی به نوزاد داشته باشد. بر اساس گزارش انستیتوی دارو (IOM) مادرانی که دست به عمل جراحی پروتز سینه زده اند ۳ برابر بیشتر از سایر مادران احتمال دارد دچار کمبود شیر برای فرزند خود شوند. هرچند که در ادامه تحقیقات این مرکز با پیام ناکافی بودن مدارک ادعای خود را پس گرفت. در جمع بندی می‌توان گفت: با وجود نگرانی‌ها و شایعات پیرامون ضرر داشتن این جراحی برای نوزاد، تاکنون تحقیقات معتبری این نظرات را ثابت نکرده است.
انتخاب جراح:
توجه داشته باشید هرچند که جراحی پروتز سینه جزء عمل‌های زیبایی محسوب می‌شود، اما در هر صورت یک جراحی است. هرگز بدن خود را به شخصی که ادعای تجربه و مهارت می‌کند نسپارید، هرچند که افراد زیادی او را تائید کنند. از آنجاییکه نتیجه این نوع عمل‌ها رابطه مستقیمی با اعتماد به نفس و احساس زیبایی فرد دارد، پیش از انتخاب پزشک حسابی تحقیق کنید.
