نگاهی به پونتیاک ترنس ام اسطوره فراموش نشدنی
خودرو › کلاسیک
- 97/08/11
اولین نسل این اتومبیل زیبا در سال 1967 به بازار عرضه شد و در پی موفقیت نسل اول، کمپانی پونتیاک در سال 1970 نسل دوم فایربرد را به بازار فرستاد.
پونتیاک برای این خودرو در نمونه های مختلف پیشرانه های هشت سیلندر به حجم های 4.3، 4.9، 5.0، 5.7، 6.6 و 7.5 لیتری و موتورهای شش سیلندر 4.1 خطی و 3.8 V شکل را در نظر گرفته بود.نمونه مورد بررسی ما نیز دارای پیشرانه 6.6 لیتری هشت سیلندر خورجینی است و می تواند نیروی در حدود 220 اسب بخار تولید کند.شتابی که برای این خودرو عضلانی توسط مجله Car And Driver ثبت شده زمان 6.7 ثانیه برای رسیدن به سرعت 96 کیلومتر در ساعت است که ترنس AM را به خودرویی سریع در حد خودروهای مدرن امروزی تبدیل می کند.
صندلی خودرو کاملا حالت اسپرت دارد و راننده را کاملا در خود جای می دهد. شتاب خودرو با فشردن لحظه ای پدال گاز فوق العاده است و همه انتظارات راننده را از پیشرانه 6.6 لیتری هشت سیلندر برآورده می کند.گشتاور موتور در دورهای پایین بسیار زیاد است و از این رو نباید قدرت اعلامی 220 اسب بخار موتور این پونتیاک را با موتور خودروهای مُدرنی چون نیسان ماکسیما مقایسه کرد که قدرت خود را در دورهای بالا ارائه می دهند.
پشت فرمان این خودرو آنچنان اعتماد به نفسی به راننده تزریق می شود که برای انجام هرگونه سبقتی جای شک باقی نمی گذارد.بر روی کاپوت عقاب طلایی آتشین حضور داشت. و رم ایر ترنس ام بر روی کاپوت خودنمایی می‌کرد. در نمای داخل فرمان سه پره که بر روی تمامی مدل های پونتیاک هست حضور داشت. سرعت سنج به مایل بود و عدد 160 را نشان می دهد که برابر با 257 کیلومتر در ساعت هست.
فنربندی عملکردی نرمی دارد و صدای موتور دیوانه کننده و فراموش نشدنی است، با این وجود هندلینگ این پونتیاک مانند اکثر خودروهای آمریکایی دهه 70 چندان تعریفی نیست و سیستم فنربندی عقب به گونه ای است که اشتباهات کوچک راننده ممکن است بسیار گران تمام شوند.رینگ های خودرو از نوع هانی کامب یا لونه زنبوریه خودمان است که داخل پره های آن به رنگ طلایی بودند. که دلربایی این هیولا را دو چندان کرده است
در نهایت این خودرو تمام انتظارات مالک از یک خودروی اسپرت را برآورده می کند، اما متاسفانه مالکان این گونه خودروهای ارزشمند و کلاسیک نمی توانند در شهرهای شلوغ از تمام توان این خودروها استفاده کنند.
