کادیلاک فلیت‌وود اتومبیلی تشریفاتی
خودرو › کلاسیک
- 97/08/05
کادیلاک از زمان افتتاحش در سال ۱۹۰۲ تا امروز، به تولید اتومبیل‌های لوکس و ویژه معروف بوده است. استفاده از اسم فلیت‌وود به وسیله کادیلاک نیز مربوط به یکی از اتومبیل‌های لوکس این شرکت در زمان دهه ۲۰ میلادی است. اما در دوران مختلف کادیلاک مدل‌های زیادی از فلیت‌وود را تولید نموده است. نکته مهم در مورد این اتومبیل اینکه فلیت‌وود یکی از لوکس‌ترین تولیدهای کادیلاک است و به همین علت در همه دوران تولیدش می‌توانستید آپشن‌های متفاوتی را برای آن سفارش دهید. حتی در زمان دهه ۵۰ و ۶۰ نیز مدل‌های زیادی از فلیت‌وود تولید شدند که گاه همراه با پسوندهایی مانند الدورادو بودند. کادیلاک فلیت‌وود اتومبیلی تشریفاتی و ویژه بود که می‌توانستید هر آنچه آپشن در سر دارید در فهرست سفارشتان بنویسید تا کادیلاک برایتان فراهم نماید. اما این اتومبیل یک رقیب سرسخت به نام لینکلن کانتیننتال داشت. لینکلن یکی از کمپانی‌های زیرمجموعه شرکت فورد و به نوعی برند لوکس این شرکت به حساب می‌آمد. از این رو همیشه با کادیلاک که آن نیز برند لوکس جنرال موتورز است، رقابتی تنگاتنگ دارند.
تولید فلیت‌وود به وسیله کادیلاک را باید در تاریخچه سری ۶۰ کادیلاک و سال ۱۹۳۷ جست‌وجو نمود. کادیلاک که به تولید موتورهای V8 معروف بود، یک مدل ۳۴۵ اینچ مکعبی یا ۷/ ۵ لیتری را روی شاسی این اتومبیل نصب نمود و یک جعبه دنده ۳ سرعته دستی و ۴ سرعته خودکار را پشت پیشرانه بست. استقبال بازار از این اتومبیل آنقدر بالا بود که کادیلاک را مجاب نمود در سال ۱۹۴۲ نسل دومش را تولید نماید. نسل دوم از جمله اتومبیل‌هایی بود که به وسیله ارگان‌های دولتی در اموری ویژه مانند تشریفات مورد استفاده قرار می‌گرفت. نسل سوم اما عمری کوتاه داشت و فقط از سال ۱۹۴۸ تا ۱۹۴۹ تولید شد.
هر چه بزرگ‌تر بهتر! این قسمتی از تعریف ساده اتومبیل سازان دیترویتی (شهری در آمریکا که مقر اصلی اتومبیل سازان در این کشور است) از یک اتومبیل لوکس، مجلل و تشریفاتی است. فلیت وود در طراحی ظاهری اصلاً چیز پیچیده‌ای ندارد. ظاهر جلو شامل چهار چراغ مستطیلی است و راهنماها نیز در کنار آنها قرار دارند. یک جلوپنجره با شبکه‌های مربع شکل و سپر بزرگ فقط قسمت‌هایی هستند که ظاهر جلوی این اتومبیل را تشکیل می‌دهند
از ظاهر کناری بیش از هر چیز سایز بزرگ بدنه به چشم می‌آید. ضمناً مانند دوران کلاسیک اتومبیل‌ها در دهه ۵۰ روی محور عقب اتومبیل کاوری وجود دارد که تقریباً تا نیمه‌های مرکز لاستیک جلو آمده است. یکی از مشخصه‌های اتومبیل‌های لوکس ستون عقب قطور آنهاست. به علت اینکه شخصیت‌های ویژه‌ای با این اتومبیل‌ها رفت و آمد می‌کردند و گاهاً هم روی صندلی عقب آن می‌نشستند، این ستون حجیم طراحی می‌شد تا سر و صورت سرنشین کناری در پشت ستون قرار بگیرد. احتمالاً هم این سبک از طراحی به دلایل امنیتی صورت می‌گرفته است. کل شیشه‌ها دارای پوشش سبز رنگی هستند که مانع از ورود اشعه مضر نور خورشید به درون اتومبیل می‌شوند.
در سال‌های ۱۹۷۱ تا ۱۹۷۶ که نسل دهم از فلیت وود یا همان سری ۶۰ تولید شد، دو موتور ۴۷۲ و ۵۰۱ اینچ مکعبی روی شاسی این اتومبیل مونتاژ شدند. موتور ۵۰۱ می‌توانست ۲۱۰ اسب بخار توانایی و ۵۲۰ نیوتن متر گشتاور در سال ۱۹۷۵ تولید نماید. هر چند در سال‌های بعد این اعداد به علت‌های مختلف از جمله مقررات سختگیرانه زیست محیطی کمی کاهش یافت. موتور هشت سیلندر این اتومبیل کاملاً از بعد جابه‌جا نمودن غول ۵/ ۲ تنی بر می‌آید. اما نکته جالب اینکه در این نسل به شکل استاندارد فقط از جعبه دنده ۴۰۰ که سه دنده دارد استفاده گردیده است ولی به علت اینکه فلیت وودهای ایران به‌صورت سفارشی تولید شدند، روی این اتومبیل جعبه دنده ۷۰۰ که ۴ دنده جلو دارد نصب شد.
