آشنایی با برخی نماد و سمبل های جشن کریسمس
گردشگری › فرهنگ و تمدن
- 97/10/11
جشن کریسمس، تولد عیسی مسیح است که هرساله توسط پیروان آیین مسیحیت زنده نگه داشته می شود. آداب و رسوم کریسمس از جمله ویژگی های متمایز این جشن هستند و علاوه بر آن نمادهایی همچون درخت کریسمس، جوراب های آویزان از شومینه، کادوهای ویژه این روز و ... محبوبیت این مراسم را دو چندان و کریسمس را به رویدادی فراتر از باورها و عقاید مردم تبدیل کرده اند. 
داروش و راج
دویست سال قبل از میلاد مسیح، کاهنان برای جشن گرفتن آغاز زمستان از گیاه داروش (mistletoe) استفاده می‌کردند. آن‌ها این گیاه همیشه سبز را که به صورت هم زیست بر روی درختان دیگر زندگی می‌کند جمع آوری کرده و از آن برای تزئین منازل استفاده می‌کردند. آن‌ها اعتقاد داشتند که این گیاه دارای خواص درمانی ویژه ای دارد که برای هر مشکلی کاربرد دارد.
درخت کریسمس
آغاز استفاده از درخت کریسمس به آلمان قرن شانزدهم برمی‌گردد. چنین معمول بود که اهالی آلمان درختان صنوبر را در داخل و خارج از منزل، با گل سرخ، سیب و کاغذ رنگی تزئین می‌کردند. این اعتقاد وجود دارد که مارتین لوتر (Martin Luther)، اصلاح طلب پروتستان، اولین شخصی بوده که درخت کریسمس را با شمع‌های متعدد روشن کرده است. چنین گفته می‌شود که او شبی تاریک در راه بازگشت به خانه تحت تأثیر زیبایی ستارگانی که از میان شاخه‌های یک صنوبر کوچک می‌درخشیدند قرار گرفته و برای ایجاد این حالت بر روی درخت داخل منزل، شمع‌هایی را به شاخه‌های آن آویخته است.
آب نبات عصایی
قرن‌هاست که آبنبات های عصایی در بسیاری از کشورها تولید می‌شود اما تنها از حدود سال ۱۹۰۰ بود که که این آب نبات‌ها با خطوط قرمز تزئین شده و سرشان درست مانند عصا، خمیده شد. گاهی این آب نبات‌ها برای ساکت نگه داشتن کودکان در کلیسا بین آن‌ها پخش می‌شد. داستان‌های متعددی درباره دلیل وجود و شکل خاص این آب نبات‌ها وجود دارد که با وجود تخیلی بودن، توضیح خوبی درباره نمادینه بودن این آب نبات در اختیار ما می‌گذارند. یکی از این داستان‌ها به این شرح است: در اواخر قرن نوزدهم یک آب نبات ساز اهل ایندیانا به فکر تولید آب نباتی افتاد که نشانه‌های کریسمس را در خود داشته باشد. ایده او این بود که یکی از آب نبات‌های دراز و سفید را به شکل عصا درآورد. او چند سمبل از عشق و ایثار مسیح مقدس را در این آب نبات عصایی ترکیب کرد. او از یک آب نبات نعنایی سفید استفاده کرد. این رنگ نشانه پاکی و بی گناهی این پیامبر بود. سپس وی با افزودن سه خط باریک سرخ، نمادی از رنج‌های مسیح را ایجاد کرد که تعداد آن‌ها نیز نشانه تثلیث بود. بعد از این او خط سرخ ضخیمی را نیز به نشانه خون مسیح مقدس به آن اضافه کرد. هنگامی که سر این آبنبات خمیده شده باشد، شبیه عصای شبانان می‌شود و اشاره ای به این تعبیر است که عیسی مسیح، چوپان و راهنمای بشر بوده است. همین عصا در حالت وارونه، به شکل حرف J که ابتدای نام Jesus است در می‌آید.
پاپا نوئل
سانتا کلاز (Santa Claus) یا پاپانوئل اصلی که سنت نیکولاس (St. Nicholas) نام داشت، در قرن چهارم میلادی در ترکیه متولد شد. او از همان دوران کودکی بسیار دیندار و وارسته بود و زندگی خود را وقف مسیحیت نموده بود. او به خاطر گشاده دستی و بخشندگی به فقرا شهرت بسیاری کسب کرد. در سال ۱۸۲۲ کلمنت سی. مور (Clement C. Moore)، شعر مشهور خود”ملاقات با سنت نیکولاس” را سرود که بعدها با عنوان”شب قبل از کریسمس” منتشر شد.
جوراب های کریسمس
یکی دیگر از تزیینات مهم این روزها، جوراب های کریسمسی هستند که بر روی شومینه ها آویزان می شوند. با فرا رسیدن کریسمس، خانواده ها به فرزندان شان می گویند که اگر بچه خوبی باشند، بابانوئل برای شان کادو می آورد و این کادوها را در جوراب های آویزان کنار شومینه می گذارد. البته این تنها یک داستان سرگرم کننده برای هیجان انگیز کردن کریسمسِ کودکان است و پدر و مادرها، شب از فرصت استفاده می کنند و خودشان دور از چشم فرزندان شان، جوراب های کنار شومینه را با کادوهای کریسمسی پر می کنند.
