کوه های مریخی چابهار تداعی کننده کره ماه
گردشگری › جاذبه های طبیعی
- 97/11/13
کوه های مینیاتوری چابهار
کوه های مریخی چابهار یا کوه‌های مینیاتوری، بخشی از طبیعت زیبای شهر همیشه بهاری چابهار به شمار می‌روند که متاسفانه چندان مورد توجه قرار نگرفته است. این کوه‌ها به سبب وضعیتی که دارند در دسته‌ی مناطق بدبوم یا بدلند قرار می‌گیرند. ویژگی مشترک این مناطق عدم وجود پوشش گیاهی و نداشتن ارزش چراگاهی است.
کوه های مینیاتوری از نوع رسوبی هستند و طبق نظر کارشناسان در گذشته‌های دور زیر تلی از خاک مدفون بوده که بر اثر گذشت زمان و بارش باران‌های موسمی از زیر خاک سر برآورده‌اند. فرآیندهای تکتونیکی به دلیل فرورانش پوسته عمان به زیر مکران و فرسایش آبی و بادی از جمله مهم‌ترین دلایل شکل‌گیری این کوه‌ها بوده است. شیارهای ریز و یکدستی که روی این کوه‌ها وجود دارد سبب شده است تا نام مینیاتوری به خود بگیرند و جلوه‌ای به واقع فرازمینی داشته باشند.
اين كوه ها كه از منحصر به فردترين كوههاي ايران است، به ثبت و حفاظت محيط زيست نيز در نيامده‌اند تا دست کم به اين وسيله نامشان در فهرست مناظر زيبا و بي نظير ايران به جا گذاشته شود.
كوه هاي مريخي مناظري از کوه هاي کره ماه را براي انسان تداعي مي کنند و جنس رسوبي آنها و همچنين فرسايش خاص كوه ها موجب ايجاد شيارها و تراش هاي زيبايي شده است که گويي نقاشي ماهر آنها را به تصوير کشيده است.اين کوه ها براثر فرسايش سريع به وسيله باد و باران به اين شکل در آمده است و يکي از پديده هاي جذاب و کم نظير زمين شناسي به شمار مي آيد.
رنگ تقريبا سفيد کوه (چيزي ميان طوسي و سفيد) با واريزه هاي بسيار در پاي آن، وجود گرما و حرارت و شرجي هوا و رطوبت نسبتا بالا و سوي ديگر آن دريا که به‌اين منظره آغوش گشوده است، مناظري رويايي و تخيلي را در ذهن بيننده پديد مي آورد. همين منظره منحصر به فرد كه جاده چابهار ـ گواتر آن را به دو نيم تقسيم كرده، باعث شده تا اين جاده به يكي از زيباترين جاده‌هاي ايران تبديل شود. يك‌سو كوه هاي مخروطي مريخي با آن رنگ خاكستري خيال انگيز و سوي ديگر درياي سبز و ماسه هاي اندكي سرخ با درختچه هاي بياباني در كرانه آن.
اين کوه ها كه چاک چاک هستند و شکل هاي نامانوس دارند و فاقد پوشش گياهي هستند و به خاطر غيرعادي بودنشان، در سالهاي اخير و در ميان گردشگران، به کوههاي مريخي شهرت يافته اند، نمونه هاي بدبوم (بدلند) هستند که پديده بوم‌شناختي ويژه اي است.
رشته کوههاي مريخي که فقط در مناطق جنوبي استان سيستان و بلوچستان واقع شده است، توانسته ترسيم گر يک جاذبه طبيعي زيبا باشد. برخي مواقع ارتفاع آنها تا پنج متر مي‌رسد و در ديگر نقاط اين بيابان ها بعضا بلندي آنها تا 100 متر و حتي بيشتر هم ديده مي شود. جنس اين پديده از مقاومت خاصي برخوردار است، به طوريکه بالا رفتن از آن به مثال بالا رفتن از صخره است.
