معرفی یلوه آبی از پرندگان بومی ایران
گردشگری › حیات وحش
- 97/10/05
یلوه آبی (Water Rail) که نام علمی آن Rallus Aquaricus است از جمله پرندگان بومی ایران است و در 15 سال گذشته از پراکندگی فراوانی برخوردار بوده است و اما در حال حاضر به دلیل شرایط اکولوژی این پرنده اطلاع دقیق و مستندی از تعداد و وضعیت پراکندگی آن در دست نیست .!مشخصات ظاهری یلوه آبی
یلوه آبی 27 سانتی‌متر است ؛ پرنده‌ای است محتاط و معمولا در اختفا بسر می برد ، به همین جهت مشاهده و تشخیص آن دشوار می باشد . صدای مشخص این پرنده وسیله خوبی برای تشخیص آن است . منقار قرمز رنگ و درازش آن را از همه یلوه‌ها متمایز می سازد . سطح پشتی آن قهوه‌ای زیتونی و وسط پرهای آن سیاهرنگ می باشد .صورت ، گلو و سینه‌اش خاکستری مایل به آبی پررنگ است .
پهلو‌ها بطور واضح دارای راهراه عرضی سیاه و سفید ، پوشپرهای زیر دم تقریبا سفید و پاهایش قهوه‌ای مایل به صورتی است . سطح شکمی پرنده نابالغ لکه‌لکه است . از نظر رفتار اضطراب‌آمیز و مخفی شدن ، به یلوه حنایی شباهت دارد ، ولی گاهی در فضای باز روی بوته‌ها می‌نشیند .دیدن آنها در زمستان راحتتر است بویژه اگر به‌دلیل سرما مجبور به آمدن در حاشیهٔ نیزارها شوند.
صدای یلوه آبی
صدای این پرنده غرغر مانند است که از درون نیزار به حالت خرخر و در بهار، شبیه «ثروت-ثروت» از نر و ماده شنیده می شود. یلوه‌های آبی در فصل تولید مثل بیشتر شنیده می‌شوند تا آنکه دیده شوند. آنها پرندگانی پر سر و صدا هستند و جیغی شبیه صدای خوک دارند.
زیستگاه یلوه آبی
این پرنده در مناطق باتلاقی و تالاب های با پوشش گیاهی متراکم به سر برده و درحاشیه ی نیزارهای یا میان بوته های جگن، در ناحیه ی کم عمق آب، آشیانه می سازد. در ایران، به طور کلی، بومی و نسبتا فراوان است. در بین گیاهان آبزی انبوه ، نیزارها ، برکه‌های پرگیاه ، در کنال گودال‌های آب و رودخانه‌ها دیده می شود .
غذای یلوه آبی
این پرندگان به‌دنبال غذا یا با منقارهایشان در گل و آب‌های کم‌عمق جستجو می‌کنند و یا از طریق مشاهده آن را می‌گیرند. حشرات، دانه‌ها، توت‌ها، جوندگان و پرندگان کوچک غذای یلوهٔ آبی را تشکیل می‌دهد.
