سیاره پلوتو راز آلودترین سیاره منظومه شمسی
علمی و تکنولوژی › جهان هستی
- 97/08/12
سیاره پلوتو (Pluto) برای اولین بار در سال 1930 کشف شد و با توجه به این که دورترین سیاره منظومه شمسی بود نام خدای زیرزمین و دنیای اموات در اساطیر رومی یعنی پلوتو بر روی آن گذاشته شد. آب یخ‌زده بر روی این سیاره به قدری سخت است که می‌تواند یک رشته کوه بسازد. سیاره کوچک پلوتو بسیار شگفت‌انگیزتر از آن چیزی است که تصور می‌شد و پدیده‌هایی در آن رخ می‌دهد که نمی‌توان توضیحی برایش پیدا کرد.سیاره پلوتو تا سال 2006 میلادی به عنوان نهمین سیاره منظومه شمسی شناخته می‌شد.
محققان و ستاره‌شناسان، آن را کره‌ای متشکل از سنگ و یخ می‌دانستند تا این که انجمن بین‌المللی اخترشناسی تصمیم گرفت نام سیاره کوتوله را بر روی آن بگذارد.
الیوت سفتون نش (Elliot Sefton-Nash) یکی از دانشمندان ناسا در مورد سیاره پلوتو میگوید:
بزرگ ترین قمر پلوتو، شارون نام دارد و چهار قمر دیگر به نام‌های استیکس، نیکس، کربروس و هیدرا در اطراف این سیاره یخی دیده می‌شوند. بنابراین پلوتو تنها یک دنیای سرد و یخ‌زده نیست و دور آن خبرها و اتفاقات زیادی وجود دارد.
شگفتی دانشمندان از جو سیاره پلوتو
برای اولین بار در سال 2015 بود که انسان‌ها توانستند سیاره پلوتو را از نزدیک ببینند. کاوشگر فضایی ناسا موسوم به افق های نو یا New Horizons در این سال از کنار پلوتو و قمرهایش عبور کرد و چیزی که آن موقع دیده شد کمتر شباهتی به چیزی که تصور می‌شد داشت. دانشمندان پروژه نیوهورایزنز نیز از تصاویر مشاهده شده، شگفت‌زده شدند چرا که آن‌ها چیزی دیدند که هیچ شباهتی به سیاره‌های سنگی زمین و مریخ و یا غول‌های گازی مشتری و کیوان نداشت.
تانگی برتراند (Tanguy Bertrand) دانشجوی دکترای دانشگاه پیر و ماری کوری در پاریس در این باره اظهار کرد:
وقتی کاوشگر نیوهورایزنز به پلوتو رسید مشاهده کردیم که کوه‌هایی با ارتفاع 4 کیلومتر در سطح این سیاره وجود دارد. یک دشت وسیع هم دیده شد که سه کیلومتر از ارتفاع متوسط سطح سیاره پلوتو پایین‌تر بود. این اختلاف برای سیاره کوچکی مانند پلوتو بسیار زیاد است.
علاقه دانشمندان به ارسال کاوشگران به پلوتو
آشنایی هرچه بیشتر با سیاره پلوتو و کشف رازهای آن می‌تواند به درک کل منظومه شمسی کمک کند و به همین دلیل دانشمندان علاقه زیادی برای ارسال دوباره کاوشگرها به پلوتو دارند. الیوت سفتون نش معتقد است که باید کاوشگری را به پلوتو بفرستیم تا ساختارها و مواد معدنی آن را بیشتر بشناسیم و وضعیت سیاره را در مدت طولانی‌تری زیر نظر داشته باشیم. آن چه که دیدیم بخش کوتاهی از دوره مداری سیاره کوتوله بود و اگر بتوانیم یک سال تمام پلوتو را زیر نظر داشته باشیم خیلی خوب می‌شود.
تانگی برتراند نیز سیاره پلوتو را جای عجیبی می‌داند که برای درک ویژگی‌های آن به شبیه‌سازی و انجام آزمایش نیاز هست. پلوتو نوعی اقلیم و جو دارد که اصلا شبیه به زمین و جای دیگری نیست. کمتر کسی فکر می‌کرد که چنین سیاره پویایی در این فاصله از خورشید پیدا شود. تا همین چند سال پیش، پلوتو و قمرهایش تنها چند پیکسل در تصاویر تلسکوپی و نقاطی کوچک در کمربند سیارک‌های فراسوی نپتون بودند و هنوز هم سوال‌های فراوانی در مورد آن وجود دارد.
