گونه ای زیبا و پر قدرت از عقاب ها به نام عقاب طلایی
خواندنی › حیوانات خانگی
- 97/08/04
عقاب‌ها به خاطر قدرتی که دارند، در بسیاری از فرهنگ‌ها به عنوان نماد قدرت و پادشاهی و تصویر عقاب ها مخصوصا عقاب طلایی بر روی بسیاری از سکه‌ها و بناهای قدیمی حک شده است و کشورهای زیادی از تصویر عقاب به عنوان برند یا لوگوی شرکت ها یا سازمان ها و حتی پرچم خود استفاده کرده‌اند.
قاب طلایی بطور معمول سالی یک یا دو جوجه می‌آورد. این پرنده تمام عمر با جفت خود زندگی می‌کند. عقاب‌های طلایی ماده جثهٔ بزرگتری نسبت به جنس نر دارند. عقاب‌های طلایی به دلیل داشتن بال‌های بزرگ نیاز زیادی به بال زدن در آسمان ندارند و روی لایه‌های هوا سر می‌خورند. سرعت معمولی این پرندگان 50 کیلومتر می‌باشد اما هنگام شیرجه زدن می‌توانند سرعتشان را تا 160 کیلومتر بر ساعت افزایش دهند.
عقاب طلایی توانایی بالایی در پرواز داشته و بال زنی های متفاوتی را به نمایش می گذارد. از نشانه های تشخیصی آن در حین پرواز، بال باز روی یا بال باز اوج گیری های با شکوه، همراه با بال زدن های گاه و بی گاه، می باشد. عقاب مزبور، در هنگام بال باز روی یا بال باز اوج گیری، بال ها را بالا نگه داشته و شاه پرهای اولیه را می گستراند و آن را اندکی رو به بالا، به شکل V و کاملاً به جلو نگه می دارد. در حین پرواز، بر خلاف دیگر قوش ها و کرکس ها، بال ها را در حالت افقی نسبت به بدن، نگه می دارد.
عقاب‌های طلایی دارای شش زیر گونه در کل جهان می‌باشند. بزرگترین جثه را در این زیرگونه‌ها، عقاب‌های طلایی هیمالیایی دارند. طول متوسط بال هایشان 2.21متر است البته بزرگترین عقاب این گونه یک ماده با طول بال 2.81متر است. عقاب‌های طلایی در اطراف قطب شمال در اسکاتلند، اروپا (کوه‌های آلپ، اسپانیا، ایتالیا، یونان، رومانی، یوگسلاوی، سرتاسر سیبری) تا آسیا ایران و آمریکا زادآوری دارد.
عقاب طلایی با استفاده از چابکی و سرعت و همچنین با استفاده از پاشنه قدرتمند خود می‌تواند طعمه‌های کوچک خود از جمله خرگوش، موش کوهی(مارموت)، سنجاب زمینی و پستانداران بزرگ مانند روباه، گربه وحشی یا خانگی، بز کوهی و بچه آهوها را شکار کند. آن‌ها همچنین در مواقع کمیاب بودن شکار، مردار حیوانات و خزندگان را نیز می‌خورند.
عقاب‌های طلایی، پنجه‌های بسیار محکم و قوی ای دارند و می‌توانند طعمه‌های تا وزن 8کیلوگرم را حمل کنند اما به گفتهٔ کارشناسان محیط زیست، این پرندگان توانایی بلند کردن طعمه‌های بسیار سنگین مانند بزکوهی و آهوها را دارند.
