دلفین گونه ای از حیوانات خانگی خاص
خواندنی › حیوانات خانگی
- 97/10/14
وال‌ها و دلفین‌ها از گروهی از جانوران به نام Condylarths ایجاد شده‌اند. این گروه کهن، در واقع همان جانداران سم‌داری بوده‌اند که در حدود پنجاه میلیون سال قبل در صحراهای آفریقا زندگی می‌کرده‌اند. سم‌داران امروزی همچون اسب آبی و بز کوهی، نزدیک‌ترین خویشاوندان راسته آب‌بازان محسوب می‌شوند. قدیمی‌ترین فسیلی که از آب‌بازان کشف شده، مربوط به جانوری به نام Pakicetus بوده‌است. دلفین‌ها (Dolphins) پستاندارانی دریازی هستند که به همراه نهنگ‌ها و گرازماهی‌ها در راسته آب‌بازان(Cetacea) طبقه‌بندی می‌شوند. اجداد این جانوران نزدیک به ۵۰ میلیون سال پیش برای پیدا کردن غذا از خشکی به دریا وارد شدند. این جانور به گروه وال‌های کهن(Archaeoceti) تعلق داشته‌است. دانشمندان با بررسی پوشش فسیل این جانور‌مانند، متوجه شده‌اند که او در طول روز بارها از خشکی به آب می‌رفته و سپس بازمی‌گشته. در طول میلیون‌ها سال، تغییراتی در بدن این جاندار به وجود آمد و کم‌کم به صورت یک جاندار آبزی در‌آمد. از جمله این تغییرات می‌توان به جدا شدن مهره‌های ناحیه خاجی از هم و از بین رفتن ساکروم اشاره کرد.
در حدود 40میلیون سال قبل، جانداری به نام Basilosaurus به وجود آمد که طولی در حدود 18 متر داشت اما همچنان نشانه‌هایی از زمان زندگی در خشکی (همچون مفصل زانو) در بدن او مشاهده می‌شد. ساختار‌های اخیر به دلیل عدم استفاده برای صاحب خود، به مرور زمان کم‌رنگ‌تر شدند و به صورت اندام‌های وستیجیال در‌آمدند. در برخی از گونه‌های وال‌ها، هنوز هم استخوان‌های تحلیل رفته اندام حرکتی خلفی مشاهده می‌شود
خصوصیات ظاهری دلفین
دلفین‌های کوچک طولی در حدود یک متر دارند و برخی دلفین‌ها می‌توانند طولی در حدود ده متر داشته باشند. وزن گروهی از آنها ممکن است فقط چهل کیلوگرم باشد، حال آن که بعضی از آنها در حدود یازده تن وزن دارند. رنگ دلفین‌ها عمدتا آبی مایل به خاکستری است.بدن آنها بسیار حساس است و در اثر برخورد با سطوح سخت ممکن است آسیب ببیند. این یکی از مهمترین نگرانی‌ها در مورد آنها است که در محل زندگیشان به علت آلودگی و فاکتورهای دیگر که انسان در طول زمان در به وجود آمدن آن نقش داشته است. با این حال ، آنها قادر به بهبود از صدمات شدید مختلف مانند گازگرفتگی توسط کوسه‌ها هستند. آنها توانایی بهبود سریع زخم‌های عمیق را هم دارند.بدن دلفین‌ها برای زندگی و شنا در آب خود را تطابق داده است. بعضی از مهمترین دگرگونی‌های صورت گرفته در اندام‌های دلفین‌ها برای زندگی در آب عبارتند از: توانایی حرکت در آب، شیرجه، تنظیم دمایی، و تنظیم فشار درونی بدن. بدن آنها دوک‌وار است که به آنها امکان شنا کردن سریع را می‌دهد.
باله دمی(دم) آنها برای پیش‌رانش به کار می‌رود و باله‌های کناری نیز برای جهت‌گیری کاربرد دارند. باله فوقانی نیز در میان نژادهایی که دارای آن هستند باعث تعادل در هنگام شنا می‌شود. دلفین‌ها در درون دهان خود 65–20 جفت دندان تیز مخروط شکل در هر فک دارند.
تعداد دندان‌های درون فک در بعضی نژادها به 250عدد می‌رسد. این جانوران دارای سوراخ تنفسی در بالای سرشان هستند و برای دریافت اکسیژن باید به سطح آب بیایند. بعضی از آنها به چندین تنفس در دقیقه نیاز دارند ولی عده‌ای تنها به دریافت یک مرتبه اکسیژن در هر ساعت نیاز دارند.
تغذیه دلفین ها
دلفین‌ها معمولا از ماهیان کوچک و سرپایان تغذیه می‌کنند. این جانوران به دلیل شکل خاص بدن خود و همچنین بهره‌مندی از ماهیچه‌های قدرتمند، قادرند با سرعت 55 کیلومتر در ساعت شنا کنند. همچنین آنها در هنگام شکار به صورت گروهی شکار‌های خود را محاصره می‌کنند و با شیرجه‌های ناگهانی، شکار خود را می‌گیرند.
آن ها معمولا بدون جویدن، شکار خود را می‌بلعند. البته گونه نهنگ قاتل (که برخلاف نامش جزو تیره دلفین‌سانان است) ابتدا به وسیله دندان‌هایش، شکار خود را قطعه‌قطعه می‌کند و در ادامه آن را می‌بلعد.
