شعر روز ناگزیر از قیصر امین پور شاعر معاصر
خواندنی › شعر و ادبیات
- 98/03/31
اين روزها که می گذرد ، هر روزاحساس می کنم که کسی در باد
فرياد می زند
احساس می کنم که مرا
از عمق جاده های مه آلود
يک آشنای دور صدا می زند
آهنگ آشنای صدای او
مثل عبور نور
مثل عبور نوروز
مثل صداي آمدن روز است
آن روز ناگزير که می آيد
روزی که عابران خميده
يک لحظه وقت داشته باشند
تا سربلند باشند
و آفتاب را
در آسمان ببينند
روزی که اين قطار قديمی
در بستر موازی تکرار
يک لحظه بی بهانه توقف کند
تا چشم های خسته ی خواب آلود
از پشت پنجره
تصوير ابرها را در قاب
و طرح واژگونه ی جنگل را
در آب بنگرند
آن روز
پرواز دستهای صميمی
در جستجوی دوست
آغاز می شود
