موسیقی فولک
مجله › موزیک
- 97/10/28
موسیقی فولک معاصر (به انگلیسی: Contemporary folk music) یا به اختصار موسیقی فولک، نوع خاصی از موسیقی سنتی یا به‌طور دقیق‌تر موسیقی فولکلور است که اوایل قرن بیستم به تدریج رشد کرد. شکل مدرن‌تری از این موسیقی که ریشه در موسیقی فولکلور داشت، بعدها در دهه 60 میلادی فراگیر شد و به اوج محبوبیت رسید.
از مهم‌ترین هنرمندان موسیقی فولک معاصر می‌توان به وودی گاتری، باب دیلان، جونی میچل، جوآن بائز، لئونارد کوهن، دونوان، نیک درِیک، برت یانش و دِیوی گراهام اشاره کرد.
توسعه موسیقی فولک
قبل از سال 1930 این نوع موسیقی تنها مربوط به مراسم ها و جشن های محلی بود و استفاده از آن در کنسرت ها و مراکز هنری چندان مرسوم نبود. اما در دهه 1930 این ژانر مورد توجه هنرمندانی همچون وودی گاتری، پیت سجر، جیمی راجرز و بورل ایس قرار گرفت و به یکی از سبک های پر طرفدار موسیقی جهان تبدیل شد. این موسیقی تا اوایل دهه 1960 مورد توجه قرار گرفت و بیشتر موضوعاتی همچون وضعیت طبقه کارگر جامعه و سختی های مربوط زندگی به آن ها را بیان می کرد.
پس از جنگ جهانی دوم، در آمریکا و بریتانیا سبک جدیدی از موسیقی فولک به وجود آمد که دیگر با آلات موسیقی سنتی نواخته نمی شد و تقلیدی از موسیقی سنتی گذشته بود.
هنرمندان فعال در این ژانر گرایشات چپ گرایانه مربوط به سوسیالیست ها و کمونیست ها داشتند و از طریق این موسیقی، عقاید خود را با مردم به اشتراک می گذاشتند.
در اواسط دهه 60 تا 70 این موسیقی توسط باب دیلن توسعه یافت. او اولین کسی بود که موسیقی فولک را به شکل جدیدتری ارائه کرد. او در سال 1965 سبک سنتی موزیک فولک را متحول کرد و از آلات موسیقی الکتریکی به جای آلات موسیقی سنتی استفاده نمود. این اقدام یک انتقال بزرگ از گیتار آکوستیک به گیتار الکتروآکوستیک بود که در آن زمان مورد استقبال مردم واقع نشد. او پایه گذار سبک جدیدی از فولک بود که دیگر نام آن را نمی توان موسیقی سنتی و محلی نامید.
ویژگی های موسیقی فولکلور
همانطور که بیان کردیم، موسیقی فولک ریشه در تمدن و فرهنگ سنتی مردمان کهن دارد و برای انتقال آن نیاز به تدریس و آموزش آکادمیک نمی باشد. همچنین این موسیقی در مراسم های مذهبی، جشن های ملی و مراسم های سوگواری نواخته می شود که هر یک نشان دهنده اعتقادات و احساسات درونی هر ملتی است.
