علی قمصری می گوید بدون رد و بدل کلامی بین ما زبان خود را می فهمیم
مجله › موزیک
- 97/10/08
«علی قمصری» این روزها فعالیت‌های گسترده‌ای در دست دارد، بعد از اجرای دوم و سومِ دی‌ماه ««آنگاه نگاه گاه آه» این اجرا را برای شانزدهم دی ماه نیز در تالار وحدت تهران تمدید کرده است. او اما در این فاصله اجرایی با تعدادی از نوازندگانِ برتر کشور ترکیه داشته است؛ این پروژه در چارچوب پروژه «عشق ساز» به همراه «جوشکون کارادمیر اوزل اوزر» و «دریا ترکان»، نوازندگان باغلاما، تنبور و کمانچه در تالار فرهنگی جمال رشید ری در استانبول به روی صحنه رفت.«قمصری» می‌گوید که آغاز این پروژه پس از دوستی با آقای جوشکون کارادمیر مطرح شد: «آقای کارادمیر چنین ایده‌ای را پس از تهران مطرح کرد و چند بار هم در آن جا بداهه‌نوازی کردیم. در خلال کارمان زبان مشترک موسیقی دو کشور بیشتر نمایان شد و من پذیرفتم که در این پروژه همکاری کنم. صداقتی که در ساز، کلام و نگاه وی بود در این زمینه بسیار تاثیر گذار بود. البته حضور در کنار برخی از هنرمندان مانند دریا ترکان که ما در ایران نیز آثارشان را دنبال می کنیم، افتخار بزرگی محسوب می شود. بدون رد و بدل کلامی بین ما، زبان خود را می فهمیم.»
او اتفاقی که خودش درباره‌ی آن گفته است ورود عمیق به موسیقی ترکیه در واقع نحوه شناخت موسیقی ایران را به من آموزش می دهد و آن را این نتیجه یک داد و ستد مشترکی می‌داند که در طول تاریخ در این دو موسیقی وجود داشته است.
او پیرو این اجرا، گفت‌وگویی با خبرگزاری آناتولی داشته که درباره‌اش گفته است: «موسیقی ترکیه از دو منظر و وجه شناخته می شود، یکی از بعد مدرن که دارای تولید با کیفیتی است و از سوی مردم ایران خصوصا مناطق شمال غربی کشور که اکثرا ترک زبان هستند بیشتر دنبال می شود. از سوی دیگر بعد سنتی و هنری دارد که این نوع موسیقی با موسیقی سنتی ایران قرابت بسیار نزدیک دارد. در گذشته در ایران و عثمانی اشخاص فرهیخته و اندیشمندی وجود داشتند که پایه گذار این موسیقی بودند که بعدها مرزهای سیاسی، آنها را از هم جدا کردند. این دو موسیقی در واقع از یک ریشه اند. هر دو دارای خاصیت دستگاهی که در ترکیه مقامی می گویند، هستند. هر دو مدولاسیونهای زیاد و ملودی های بسیار غنی دارند. دورهای ریتمیک در موسیقی دو کشور وجود دارد، که این دورها بیشتر در موسیقی ترکیه حفظ و موجب افزایش جذابیت آن شده است.»
