جدایی نادر از سیمین و نقش آفرینی بازیگران این فیلم در میان برترین های دهه گذشته قرار گرفتند
مجله › سینما و تلویزیون
- 98/05/06
فیلم سینمایی «جدایی نادر از سیمین»، ساخته اصغر فرهادی یکی از مشهورترین فیلم‌های سینمای ایران محسوب می‌شود. این فیلم سینمایی اولین اسکار تاریخ سینمای ایران را به ارمغان آورد. به تازگی منتقدان نشریه Indie Wire در فهرستی صد فیلم برتر سینمای جهان در دهه گذشته را لیست کرده‌اند. در این فهرست که فیلم «Moonlight» ساخته‌ی Barry Jenkins به عنوان بهترین فیلم ده سال اخیر سینما انتخاب شده است، فیلم سینمایی «جدایی نادر از سیمین» ساخته اصغر فرهادی در رتبه ۴۵ ایستاده است. منتقدان ایندی‌وایر همچنین در فهرستی پنجاه اجرای برتر ده سال گذشته‌ی سینمای جهان را آورده‌اند. در صدر این لیست، فیلیپ سیمور هافمن برای نقش‌آفرینی در فیلم سینمایی «Master»، در رتبه دوم کیت بلانشت برای بازی در فیلم «Carol» و در رتبه سوم نیز دنیل دی‌لوییس برای بازی در فیلم «Lincoln» قرار دارند. در این فهرست به‌نسبت بلند، نام دو بازیگر ایرانی نیز به چشم می‌خورد. پیمان معادی و لیلا حاتمی برای بازی در فیلم سینمایی «جدایی نادر از سیمین» به‌ترتیب در رده‌های ۳۷ و ۳۶ این فهرست جای گرفته‌اند.ایندی وایر در بخشی از این مقاله درباره بازی پیمان معادی به شرح زیر نوشته است:
نادر روی کاغذ شخصیتی تک بعدی به نظر می‌رسد که قادر به فهمیدن دنیابینی همسر خود نیست. یا حتی اصرار او برای بزرگ کردن فرزندشان در خارج از ایران را درک نمی‌کند. اما بازیگر نقش نادر، یعنی پیمان معادی چنین مفروضاتی را درباره این شخصیت باطل می‌کند. نقش‌آفرینی او در «جدایی» اصغر فرهادی، وجوه پررنگ تری به شرایط سخت یک پدر که تلاش می‌کند در جامعه‌ای تماما مردسالار خانواده‌اش را حفظ کند، اضافه می‌کند. وجوهی که اکثرشان قصد برانگیختن احساسات سطحی مخاطب را هم ندارند. وقتی که نادر در مقابل درخواست همسرش مبنی بر تنها گذاشتن پدر آلزایمری خود برای خروج از ایران ایستادگی می‌کند، معادی با لایه‌هایی از عشقِ دردناکی که هرگز به نحوه بیان کردنش فکر هم نکرده است، خودخواهی شخصیت را می‌پوشاند.
ایندی وایر در ادامه با اشاره به اینکه لیلا حاتمی برای بازی در «جدایی» لیاقت اسکار داشت، به بازی این بازیگر نیز به شرح زیر پرداخته است:
حاتمی به عنوان زنی دست کم گرفته شده در فقره کنترل اوضاع دور و بر خود، آن هم درحالی مشکلات مدام به اون نزدیک و نزدیک‌تر می شدند، حکم مرکز فیلم را دارد. او ناامیدی را از بین می‌برد اما هرگز در اجرا به نقش‌آفرینی نمایشی و سطحی روی نمی‌آورد. مقدار زیادی از موفقیت این نقش‌آفرینی از رویکردهای ناامیدکننده و واکنش‌های گیج‌کننده‌ی دادگاه و دیگران نسبت به سیمین نشات می‌گیرد. هرچند، انعطاف‌پذیری حاتمی و فیلمنامه غنی فرهادی، بعدی دیگر به نقش اضافه می‌کنند.
