چه سنی برای جدا کردن اتاق کودک مناسب است
سبک زندگی › فرزندان
- 97/09/05
جدا کردن جای خواب کودک قبل از هر چیز باید به یک ضرورت برای والدین تبدیل شود، زیرا در بسیاری از موارد والدین برابر جدا کردن فرزند از خود، مقاومت می‌کنند.اگر این کار در سن مناسب انجام نشود، در سنین بالاتر بسیار دشوارخواهد شد و در نهایت باعث می‌شود کودک نتواند استقلال را تجربه کند.اولین توصیه این است که جدا کردن کودک قبل از شش ماهگی صورت نگیرد، زیرا کودک در این سن وابستگی‌های مختلفی خصوصا وابستگی تغذیه‌ای به والدین دارد.ابتدا باید فقط تخت کودک جدا شود، اما همچنان در اتاق والدین بخوابد.
بعد از این مرحله می‌توان جای خواب را کامل جدا و به اتاق دیگر منتقل کرد، اما پدر یا مادر می‌تواند تا زمانی که کودک می‌خوابد نزد او بماند. در این حالت والدین می‌توانند تا زمان خواب کودک پیش او بمانند، اما بهتر است در این مدت به جای اینکه کودک را بغل کنند و پیش او دراز بکشند، عروسکی بغل او بگذارند و یا برایش قصه بخوانند تا از میزان وابستگی او کاسته شود.
گاهی پدر و مادر به دروغ به کودک می‌گویند تا صبح کنار تو خواهیم ماند، اما وقتی کودک می‌خوابد او را ترک می‌کنند. در چنین شرایطی اگر کودک بین شب بیدار شود و پدر و یا مادرش را نبیند، به آنها بی‌اعتماد می‌شود.
نکته دیگر این است که برخی والدین اگر گریه و مقاومت کودک را ببیند اجازه می‌دهند یک شب پیش آنها برگردد که این کار بسیار اشتباه است و باعث می‌شود روند جداسازی از اول و البته بسیار سخت‌تر تکرار شود، چون کودک یاد می‌گیرد که با گریه می‌تواند پیش والدینش باز گردد.
گاهی کودکان به دلیل ترس از والدین جدا نمی‌شوند، چون با قدرت تخیل بالایی که دارند واقعا می‌توانند اجسام غیرواقعی، هیولا و ... را تجسم کنند.هیچ اشکالی ندارد که نور اتاق کودک تا صبح روشن بماند تا کودک از تاریکی نترسد، اما بهتر است از نور ملایم استفاده شود.
بهترین زمان جدایی، 12 تا 18 ماهگی است؛ چرا که تا این سن، هنوز به والدین وابسته نشده و مهمتر از آن، ترس از تاریکی برایش مفهوم نیافته است پس از این سن، کودک توان مراقبت از خود را دارد؛ اما پیش از آن، توان مراقبت از خود را ندارد و ممکن است دچار آسیب (خفگی) شود. گذشته از این، گرمای وجود مادر و صدای ضربان قلب او در آرامش و رشد عاطفی او بسیار مؤثر است. تماس بدنی کودک با مادر، سبب افزایش ترشح هورمون پرولاکتین در شیر مادر می‌شود و افزون بر این، مادر می‌تواند در مرحله ی آسیب پذیری خواب کودک به او کمک کند و برای انتقال کودک از خواب سبک به عمیق و برعکس، به او یاری برساند.
یکی از مشکلات این است که به دلیل وابستگی بیش از حد والدین به کودکان و گاهی به دلیل گرفتن احساس آرامش از آنها والدین کودکان را کنار خود می‌خوابانند و قادر به جدا کردن محل خواب آنها از اتاق خود نیستند، بنابراین بعد از سال اول والدین به راحتی می‌توانند این کار را انجام دهند.
از آنجا كه كودك به خوابيدن در كنار والدين خود عادت كرده است، تغيير مكان خواب او براي كودك چندان خوشايند نيست، از اين رو ممكن است اين امر با مقاومت كودك روبرو شود و از كودك رفتارهاي نامناسب ديده شود. برخي از والدين براي رهايي از ناراحتي هاي هنگام خواب ، در مقابل كودك كوتاه مي آيند و او را در تمايلاتش براي خوابيدن در كنار خودشان آزاد مي‌گذارند و احساس مي‌كنند كه اين بهترين كار براي كودك است.
هيچ گاه كودك خود را به تنهايي براي خوابيدن در اتاق خود نفرستيد،زيرا اين امر مي تواند فشار رواني زيادي را به كودك متحمل كند. بهتر است كه ده تا سي دقيقه قبل از خواب را به او اختصاص دهيد. مي‌توانيد با او گفتگو يا بازي آرامي كنيد يا برايش قصه بگوييد يا كتاب بخوانيد. هنگامي كه چند صفحه به پايان داستان باقي مانده به او تذكر دهيد كه كم كم وقت تمام مي‌شود و او مي‌بايست بخوابد.
چنانچه كودك تا صبح چند بار از خواب بيدار مي شود و مي‌خواهد به رختخواب والدين برگشته و پيش آنها بخوابد، در اينجا مقاومت والدين به ويژه مادر نقش اساسي و مهم را دارد. در چنين موقعيتي مادر بايد با آرامش و همراه با نوازش با كودك خود صحبت كند و او را متقاعد كند كه به اتاق خود باز گردد. پس از آن مادر بايد به همراه كودك به اتاق او برگردد و تا موقع خوابيدن كنار او باقي بماند. اگر مادر اين روند را براي مدتي مانند يك ماه ادامه دهد اما تنها يك مرتبه به كودك اجازه خوابيدن در كنار خود را بدهد، تمام زحماتش از بين خواهد رفت.
بسیاری از والدین را دیده‌ام که فرزندان‌شان را تا سنین بالاتر از 3سال هنوز در اتاق شخصی خود نگهداری می‌کنند و مدام از سختی‌های جدا کردن اتاق فرزندشان گله و شکایت می‌کنند!
طبیعی است که وقتی کودک با محیطی انس بگیرد و مفهوم ترس و تاریک و … را متوجه شود به سختی می‌شود او را به اتاقی فرستاد که در آن تنها باشد و تنها بخوابد!
کودکان بالای سه سال معمولاً در برابر جدا شدن جای خواب‌شان از کنار والدین واکنش‌های طولانی مدت نشان می‌دهند و به یکباره نمی‌شود جای آنها را از اتاق والدین جدا ساخت!
