پدوفیلی یا بچه بازی چیست و به چه کسی پدوفیلی می گویند؟
پزشکی و سلامت › روانشناسی
- 97/09/13
پدوفیلی یا تمایل به برقراری رابطه جنسی با کودکان
گاهی اوقات بعضی موضوعات ممنوعه محسوب می شوند ،از جمله موضوعات جنسی و بیماری های مربوط به آنها ،وزیاد در مورد آنها بحث نمی شود ، در نتیجه آگاهی نسبت به این مسائل ناقص می ماند. یکی از این مشکلات پدو فیلی است , اما بهتر است بدانید این مسئله معمولا سر فصل مشکلات است.
بهترین کاری که در این مواقع می توانیم انجام دهیم، این است که سطح اطلاعات خودمان را بالا ببریم تا بتوانیم مانع از وقوع دوباره ٔ این گونه فجایع شویم. در این مدت، اطلاعات پراکنده ای در مورد کودک آزاری و پدوفیلی به گوش مان خورده است. در این یادداشت می خواهم اطلاعات کامل و خلاصه شده ای را در مورد کودک آزاری، علل, عوامل و... آن در اختیارتان قرار دهم تا به واسطه ٔ شناخت این بیماری از وقوع چنین وقایع ناگواری جلوگیری کنیم.
کودک آزاری چیست؟
در ابتدا تعریف کوتاهی از کودک آزاری ارائه می دهم تا در ادامه متوجه تفاوت آن با «پدوفیلی» شوید. هرگونه رفتاری که منجر به آسیب در سلامت روحی، عاطفی، جنسی و جسمی کودک شود و با وقفه در رشد کودک همراه باشد، «کودک آزاری» نامیده می شود. این آزارها می تواند آسیب های شدیدی را به کودک وارد کند و در نهایت منجر به مرگ کودک شود. حتی نادیده گرفتن و توجه نکردن به کودکان هم می تواند به نوعی در رده این اختلال قرار گیرد. کودک آزاری طبق تعریف سازمان بهداشت جهانی این گونه تعریف شده است:«آسیب یا تهدید جسم و روان یا رفاه و بهزیستی کودک، به دست والدین یا افراد که نسبت به او مسئول هستند. در اصطلاح متخصصین هرگونه آسیب جسمی، روانی، سوءاستفاده جنسی یا بهره کشی و عدم رسیدگی به نیازهای انسانی افراد زیر 18 سال توسط افراد دیگر را در لیست کودک آزاری قرار می دهند»
کودک آزاری به چند دسته تقسیم می شود:
کودک آزاری جسمی:جراحت های جسمی ای که به کودک وارد می شود، شلاق زدن کودک، پرت کردن، لگد زدن، کتک زدن و شکستگی استخوان و هرگونه آزاری که به جسم کودک زیر 18 سال، توسط بزرگسالان وارد شود، در گروه کودک آزاری جسمی قرار می گیرد.
کودک آزاری عاطفی و روانی:بی توجهی به کودک و غفلت از آن، فراهم نکردن امکانات تحصیلی و بهداشتی برای او، اعمال خشونت یا خوردن مشروبات الکی در حضور کودک و هر کاری که روح و روان کودک را مورد آسیب قرار دهد کودک آزاری عاطفی نامیده می شود.
کودک آزاری جنسی:متاسفانه بدترین نوع کودک آزاری، کودک آزاری جنسی است که حتی گاهی ناخواسته والدین، بچه هاس را در این مورد، تحت فشار قرار می دهند. به عنوان مثال به زور بوسیدن کودک یا وادار کردن کودک به بوسیدن کسی، جزء این دسته از آزارها قرار می گیرد. همچنین برهنه کردن کودک جلوی دیگران یا برهنه شدن دیگران جلوی کودک هم آزار جنسی تلقی می گردد. به طور کلی به هرگونه درگیر کردن کودک در فعالیتی که باعث ارضای فرد بزرگسال گردد یا تحمیل جنسی علیه کودکی که فاقد تحول شناختی، هیجانی و جسمی است، کودک آزاری جنسی می گویند و به فردی که منجر به آزار جنسی در کودکان می شود، «پدوفیل» می گویند.
پدوفیلی (بچه بازی) چیست و به چه کسی پدوفیلی می گویند؟
پدوفیلی یک اختلال روانی است که فرد در واقعیت یا در ذهن خود درگیر فعالیت جنسی با کودک است. افراد پدوفیل از ارتباط جنسی و جسمی با کودکان هم جنس یا غیرهم جنس خود لذت می برند.
این افراد برای رابطه با کودکان معمولا از همان ابتدا، از زور جلوگیری می کنند و با دوستی و صمیمیت درصدد ارتباط با کودکان هستند. پس در درجه ٔ اول باید به کودکان خود یاد دهیم کسی که با آن ها مهربان است، لزوما دوست و رفیق شان نیست و ممکن است به آن ها آسیب برساند. پدوفیل ها از هر طیف و جنسی هستند.
آن ها می توانند پیر یا جوان، مرد یا زن باشد اگر چه اکثریت آن ها مرد هستند. متاسفانه، برخی از آن ها در حرفه ای فعالیت دارند که در آن آموزش کودکان و افراد جوان را به عهده دارند در حالی که دیگران با کودکان قربانی خود رابطه فامیلی و یا حتی ژنتیک دارند. پس لزوما افراد پدوفیلی غریبه نیستند و در ظاهر، مشکل رفتاری خودشان را نشان نمی دهند.
اگر فیلم «هیس دخترها فریاد نمی زنند» را دیده باشید، متوجه این خواهید شد که خیلی از این افراد، جزء نزدیکان و آشنایان کودک قربانی هستند. پس نکته ٔ دوم این است که به هیچ وجه کودک را با افراد دیگر تنها نگذارید و به او یاد دهید، اگر فردی به نقاط حساس بدن شان دست گذاشت و یا وادارشان کرد که برهنه شوند، هرچه زودتر به پدر و مادرشان اطلاع دهند و از گفتن این مسائل نترسند.
حقایقی در مورد پدوفیل ها
در واقع پدوفیل شدن عوامل بیولوژیکی و زیستی ندارد. اکثر کودک آزارها، خودشان در کودکی تجربه ٔ ناخوشایندی داشته اند. پس عوامل روانی در پیدایش بیماری پدوفیلی مهم تر از هر عامل دیگری است. بعضی دیگر از کارشناسان عقیده دارند که پدوفیلی از تعامل نامناسب فرد با پدر و مادر خود در طول سال های اولیه زندگی ناشی می شود. افراد پدوفیل معمولا در دوران بلوغ و نوجوانی به مشکل خود پی می برند و فعالیت خود را در سنین میان سالی شروع می کنند. معمولا این افراد بهره هوشی پایینی دارند و همان طور که قبلا اشاره شد، این افراد آشنا هستند و لزوما غریبه نیستند، پس هیچ گاه کودک تان را با بزرگ تر از خودش (حتی پدربزرگ، عمو و دایی) تنها رها نکنید. پدوفیل ها اغلب متاهل هستند و بچه هم دارند، پس به هیچ عنوان به کسی که خود پدر یا مادر است به عنوان شخص قابل اعتماد نگاه نکنید.
علل مختلفی که منجر به قربانی شدن کودکان می شود
علل خانوادگی:معمولا خانواده هایی که والدین آنها در آن شرایط اقتصادی پایینی قرار دارند، مهارت فرزندپروری را نمی دانند، سابقه ٔ کیفری دارند، یکی از والدین بیماری روانی دارد و نابه سامانی زیادی در خانواده وجود دارد، کودکان در معرض آسیب های جنسی بیشتری قرار می گیرند
علل رشدی و جسمی کودک:کودکانی که از نظر جسمی و روانی دچار مشکل هستند، بیشتر در خطر چنین مسائلی قرار می گیرند.
کودک طرد شده:کودکی که حاصل حاملگی ناخواسته و پیش بینی نشده است یا با انتظارات والدین همسو نیست، اصطلاحا کودک «طرد شده» نامیده می شود و احتمال آسیب جنسی در این کودکان نیز بیشتر از کودکان سالم است.
علائم کودکی که مورد آزار قرار گرفته است
معمولا کودکان پس از تجربه ء تلخی که به دست می آورند، از گفتن در مورد مشکل شان به علت ترسیدن خودداری می کنند. ترس از سرزنش شدن یا احساس گناه باعث می شود کودک سکوت کند و همین ساکت ماندن در مورد اتفاقی که برایش افتاده، خود منجر به آسیب های روحی بیشتری در کودک می شود. در زیر چند نشانه ای که در کودکان قربانی وجود دارد را بیان می کنم تا اگر والدین این علائم را در مدت طولانی در فرزند خود دیدند با بیانی همراه با اعتماد، از کودک خود بخواهند در مورد تجربه اش صحبت کند.
- بدخلقی، پرخاشگری و گوشه گیری
- اضطراب
- کودک کمتر بازی می کند و می خندد
- افت تحصیلی
- مشکلات در خواب ( کابوس شبانه، بی خوابی یا پرخوابی)
- ترس از لمس شدن
- ترس های بی دلیل
دوست و محرم راز کودکتان باشید
در همه حال رفیق و محرم راز کودک خود باشید
در آخر امیدوارم والدین با توجه به ضرورت آگاهی در مسئله کودک آزاری جنسی، تمام تلاش خود را به کار گیرند، تا قبل از وقوع حادثه مهارت های لازم را بدست آورده و از این آسیب شدید پیشگیری کنند. یادتان باشد والدین در هر شرایطی باید دوست و محرم راز کودکشان باشند و چنان چه آسیبی در کودکشان مشاهده کردند، به جای سرزنش خود و کودک ، در اولین فرصت بدون ترس از قضاوت شدن، به متخصص مراجعه کرده و از آسیب های بعدی آن جلوگیری کنند.
