باور نادرست تخم کبوتر در بازکردن لکنت کودکان
پزشکی و سلامت › بارداری و کودک
- 97/09/27
یکی از باورهای نادرست بویژه در قدیمی‌ترها این است که دادن تخم کبوتر به کودک باعث به حرف افتادن او می‌شود یا مشکل لکنت زبان را درمان می‌کند. در حالی که اگر والدین آگاهی و اطلاعات خود را بالا ببرند و با مکانیسم صحبت کردن آشنایی داشته باشند از خوددرمانی‌های اینچنینی پرهیز می‌کنند و به فکر درمان‌های علمی می‌افتند. این روزها انواع و اقسام سی‌دی‌ها و دی‌وی‌دی‌های آموزشی در رسانه‌ها تبلیغ می‌شوند که تولیدکنندگانشان براین باورند استفاده از آنها باعث زود به حرف افتادن کودک و تقویت مهارت خواندن و نوشتن خواهد شد.تغذیه خوب و مصرف تخم پرندگان به دلیل بالا بودن پروتئین بر رشد کلی کودک موثر است و از نظر انرژی منبع خوب غذایی محسوب می‌شود اما اینگونه نیست که تخم کبوتر خاصیت وِیژه‌ای داشته باشد و باعث سریع‌تر صحبت کردن کودک شود در واقع این موضوع جنبه علمی ندارد.
تکلم جزئی از رشد به حساب می‌آید که هم به ژنتیک کودک و هم به محیط او بستگی دارد. بنابراین نشان دادن تصاویر و گوش دادن به آهنگ و شعر به کودک کمک می‌کند ادای کلمات را زودتر شروع کند. البته نقش پدر و مادر را هم نباید نادیده گرفت چون والدینی که مدام با فرزندشان تمرین می‌کنند و از او می‌خواهند کلمات را تکرار کند، باعث می‌شوند کودک زودتر به حرف زدن بیفتد.
بچه ها چه زمانی شروع به جمله سازی می کنند؟
معمولا بچه‌ها تا 18ماهگی می‌توانند شش تا هشت کلمه ادا کنند و از 18ماهگی به بعد دامنه لغات آنها بیشتر می‌شود به طوری که تا دو سالگی به 30 تا 50 کلمه می‌رسد، اما این در حالی است که اغلب آنها قادر به جمله‌سازی نیستند. به گفته عباسلو از دو سالگی به بعد استفاده از جملات دو کلمه‌ای شروع می‌شود و کودک در سه سالگی براحتی جملات سه تا چهار کلمه‌ای هرچند با بیان کودکانه می‌سازد و حرف زدنش هم بمراتب روان‌تر و قابل فهم‌تر خواهد بود. به طور کلی این روند در بیشتر بچه‌ها دیده می‌شود، اما یک قانون مشخص و از قبل نوشته شده نیست، چراکه در برخی خانواده‌ها کودک با تاخیر شروع به حرف زدن می‌کند و در برخی خانواده‌ها زود به حرف افتادن کودک باعث تعجب اطرافیان می‌شود. شاید جالب باشد بدانید کودکانی که در خانواده‌های پرجمعیت زندگی می‌کنند و خواهر یا برادر دارند، زودتر شروع به حرف‌زدن می‌کنند، اما بچه‌های تک‌فرزند که در خانواده‌های کم‌جمعیت زندگی می‌کنند، دیرتر به حرف می‌افتند.
یادگیری زبان روندی است که از بدو تولد آغاز می‌شود؛ در ابتدا نوزاد سرنخ‌های کلامی مانند خوشحالی یا ناراحتی را از چهره مادر دریافت می‌کند پس از آن کودک سیگنال‌های کلامی مانند محبت کردن، آفرین گفتن را درک خواهد کرد در واقع نوزاد به مرور متوجه کلام می‌شود و پس از درک کردن، کلمات را بیان می‌کند.
در حدود 7 تا 8 ماهگی کودک سیلابی مانند بابابا، ماماما را تکرار می‌کند که به آن در اصطلاح "قان و قون کردن" گفته می‌شود البته معمولاً اصوات هدفمند هستند اما معنای خاصی ندارد و در واقع یک نوع ارتباط برقرار کردن کلامی هستند، پس از این مرحله معمولاً در حدود یک سالگی کودک سه کلمه هدفمند را بیان می‌کند.
روانپزشک کودک و نوجوان با بیان اینکه یک و نیم سالگی می‌تواند سن مناسبی برای بیان کلمه در کودک باشد، افزود: اگر کودک سن یک و نیم سالگی را پشت سر بگذراند و هیچ کلام هدفمندی را بر زبان نیاورد این موضوع باید از طریق پزشک بررسی شود.
معمولاً کودک در حدود دو سالگی عبارت دو کلمه‌ای به عنوان مثال آب بده را بر زبان می‌آورد و اگر سه سالگی کودک سپری شود و عبارات دو کلمه‌ای را بیان نکند این موضوع باید ارزیابی شود به این دلیل که ممکن است تاخیر کلی در تکلم وجود داشته باشد.
تحقیقات نشان داده که وقتی آهنگ خاصی در دوران بارداری توسط جنین شنیده شده باشد پس از گذشت این مرحله کودک به آن واکنش نشان می‌دهد و پس از تولد نوزاد صدای مادر را از صداهای دیگر مجزا می‌کند.
هر چقدر مادر در دوران پس از تولد نوزاد با وی بیشتر صحبت کند نوزاد زودتر زبان باز خواهد کرد.
مردم فکر می‌کنند که میان دختر و پسر در زمان آغاز تکلم تفاوت وجود دارد اما در واقع اینگونه نیست و این موضوع جایگاه علمی ندارد.
در ابتدا باید اجازه داد که کودک گرسنه شود و نیاز به غذا خوردن را احساس کند نکته دیگر اینکه باید به کودک قدرت انتخاب داده شود به این دلیل که کودکان در حدود دو سالگی علاقمند هستند که خود کار‌هایشان را انجام دهند.
بهتر است که کودک را در انجام امور مشارکت دهیم و به هنگام غذا خوردن از نظر نظافت بر روی کودک حساسیت به خرج ندهیم همچنین باید غذاهایی که خوردن آن برای کودک سخت نباشد را در اختیار وی قرار دهیم اما اگر به دنبال این باشیم که به زور به کودک غذا دهیم کودک مقاومت خواهد کرد و در صورت نیاز، مکمل‌های دارویی باید با دستور پزشک مصرف شود.
