مدل های مختلف برش پیراهن مردانه
مد و زیبایی › تیپ آقایان
- 97/11/14
تاریخچه پیراهن مردانه
تاریخچه پیراهن مردانه پیشینه‌ای بسیار طولانی دارد و طراحی امروزی آن از اواخر قرن نوزدهم آغاز شد. در سال 1871 شرکت برون و دیویس (Brown & Davis Co) اولین نوع پیراهن را که قسمت سینه آن با دکمه بسته می‌شد، به ثبت رساند. تا پیش از آن مردم پیراهن را از سر به تن می‌کردند و پیراهن به یکی از لباس‌های محبوب آقایان تبدیل شد.تا قرن هجدهم پیراهن به عنوان زیرپوش استفاده می‌شود و تنها یقه آن قابل مشاهده بود. تا اواخر قرن نوزدهم پیراهن سفید مظهر ادب بود. فقط ثروتمندان پیراهن خود را چندین بار برای شستشو می‌دادند. با توجه به اینکه انجام بسیاری از کارها به تمیزی پیراهن صدمه می‌زد، فقط شخصیت‌های خاصی مثل اشراف و ثروتمندان می‌توانستند آن را بپوشند.در اواخر قرن نوزدهم پیراهن‌های راه راه هم به عرصه مد وارد و البته به سختی به عنوان بخشی از استایل رسمی , اداری آن زمان پذیرفته شد.
فرم یقه یکی از اجزای اصلی پیراهن است. در گذشته یقه پیراهن‌ها به گونه‌ای دیگر برش زده می‌شد و تفاوت اصلی آنها در یقه ایستاده و یقه معمولی بود. تا اواخر قرن نوزدهم یقه ایستاده تنوع زیادی داشت و اندازه دور گردن، پهنای یقه را تعیین می‌کرد. به مرور یقه ایستاده جای خود را به یقه معمولی (شکاری) داد. از دهه 30 یقه ایستاده با فراک و اسموکینگ ست می‌شد. یکی از پیژگی‌های این پیراهن‌ها، قابلیت تعویض یقه بود؛ به همین دلیل بدون اینکه بخش‌های دیگر پیراهن آسیبی ببیند، یقه به صورت روزانه قابل شستشو بود.از اواخر جنگ جهانی اول، پیراهن به شکل امروزی شکل گرفت و از آن زمان تغییر چندانی نکرد. فقط در دهه 60 با کنار رفتن جلیقه، جیب به پیراهن اضافه شد؛ پیراهن‌های سنتی جیب سینه ندارند.
مدل برش پیراهن مردانه
مدل برش، یکی از مهمترین ویژگی های یک پیراهن است. اگر یک پیراهن مدل خوبی نداشته باشد، بهترین دوخت، بیشترین جزئیات، و زیباترین یقه هم نمی تواند آن را به یک پیراهن خوب تبدیل کند. جزئیات پیراهن شما هر چه که باشد، مدل برش نقشی اساسی در ظاهر نهایی آن خواهد داشت. برخی از افراد این سوال را مطرح می کنند که “کدام مدل از بقیه بهتر است؟” جواب این است: “بستگی دارد!”. اول باید بدانید که چه جور ظاهری را ترجیح می دهید. مدل های اصلی پیراهن مردانه عبارتند از: کلاسیک (Classic Fit)، جذب (Slim Fit)، مدرن یا همان معاصر (Contemporary Fit)، و خیلی جذب (Skinny Fit).
پیراهن مردانه مدل کلاسیک (Classic Fit)
احتمالا مدل کلاسیک را بر تن پدر و پدربزرگ خود دیده اید. این مدل دارای فرم برش سنتی و ظاهری چهارگوش بوده و البته بسیار هم راحت است. در قسمت تنه و آستین های این مدل، مقدار زیادی پارچه اضافه دیده می شود. این پیراهن ها معمولا دارای دو پیلی در قسمت بالای پشت خود بوده و حرکت کردن بدن در آنها بسیار راحت است. در گذشته، مردها به ندرت پیراهن را بدون کت و حتی جلیقه می پوشیدند؛ بنابراین، راحتی یکی از مهم ترین فاکتورهای انتخاب آن ها بود. این مدل برای افرادی با استایل کلاسیک، و همچنین آقایانی که راحتی را به مد ترجیح می دهند، گزینه مناسبی است.اگر همیشه روی پیراهن خود کت می پوشید، این مدل به دلیل راحتی زیاد، بهترین گزینه برای شما خواهد بود. به دلیل ویژگی های گفته شده در بالا، بهتر است مردان لاغر به سراغ مدل کلاسیک نروند. البته اگر شکم بزرگی دارید، این مدل برای شما راحت و مناسب خواهد بود.
پیراهن مردانه مدل جذب یا اسلیم فیت (Slim Fit)
مردان جوان همیشه دوست دارند که ظاهری متفاوت نسبت به والدین خود داشته باشند. بعلاوه با گذشت زمان، پوشیدن پیراهن مردانه بدون کت نیز در جامعه پذیرفته شده است. به همین دلیل، ظاهر و برش خود پیراهن هم امری مهم تلقی می شود.گرچه پیراهن های جذب، راحتی کمتری داشته و دایره حرکتی فرد را محدودتر می کنند، اما به دلیل حذف پارچه های اضافه، ظاهر بهتری پیدا کرده اند. در این مدل، قسمت پشت پیراهن از اهمیت بیشتری برخوردار است. استفاده از ساسون در پشت و حلقه آستین تنگ باعث می شود تا پیراهن جذب با فرم متفاوتی بر روی تن بنشیند. در این مدل، پارچه لباس به بدن نزدیک تر است، اما به آن نمی چسبد.همانطور که از توصیفات بالا مشخص است، پیراهن مردانه جذب برای افراد لاغر مناسب است. پس اگر پهلو یا شکم دارید، هرگز به سراغ این مدل نروید، زیرا بر روی بدن شما بسیار بد خواهد بود. اگر هیکل شما روی فرم است و جوان هستید (یا حداقل دل جوانی دارید)، مدل جذب برای شما مناسب خواهد بود؛ مخصوصل اگر بخواهید آن را به تنهایی و بدون کت به تن کنید.
پیراهن مردانه مدل مدرن یا فیت (Contemporary Fit)
مدل مدرن میان مدل های جذب و کلاسیک قرار می گیرد؛ بنابراین می تواند تعادلی نسبی در میان راحتی و زیبایی برقرار کند. قواره جمع و جورتر، و استفاده از ساسون های کوچک در پشت، ظاهر این مدل را نسبت به مدل کلاسیک باریک تر نموده است. پس بدون از دست رفتن عامل راحتی می توانید آن را بدون کت به تن کنید. در این مدل حلقه آستین بالاتر بوده و آستین ها پهنای کمتری دارند.حتی اگر همیشه کت می پوشید، در هنگام در آوردن کت، این مدل پیراهن می تواند ظاهر خوبی داشته باشد. اگر اندام باریکی ندارید و در عین حال شکمتان هم زیاد بزرگ نیست، پیراهن مدرن گزینه خوبی برای شما خواهد بود؛ گرچه آقایان لاغر نیز می توانند آن را بپوشند.
پیراهن مردانه مدل خیلی جذب یا اسکینی (Super Slim / Skinny Fit)
مدل خیلی جذب در میان مردان جوانی که همه آیتم ها را تنگ می پوشند، محبوبیت زیادی دارد. در عمل، این پیراهن با چروک های فراوان روی تن می نشنید؛ و اگر اندام خیلی لاغری ندارید، نباید به سراغ آن بروید. این مدل پیراهن مردانه خیلی به بدن می چسبد، و در نتیجه دایره حرکتی فرد را بسیار محدود می کند. اگر استایل کلاسیکی دارید، این گزینه اصلا برای شما مناسب نیست.
پیراهن خوب در یک نگاه
1.هرچه تعداد بخیه‌ها بیشتر باشد، پیراهن محکم‌تر است. پیراهن‌های خوب هشت بخیه در یک سانتیمتر دارد و با ماشین تک‌سوزن دوخته می‌شود (حتی برای دوخت‌های دوتایی). این کار موجب می‌شود پیراهن پس از شستشو روی درز‌ها موج نداشته باشد. در پیراهن‌های درجه متوسط از ماشین دوسوزن که دوخت موازی می‌زند، استفاده می‌شود.
2.پیراهن خوب باید دارای تلق قابل جداسازی گوشه یقه باشد. تلق‌ها در واقع شکل هلالی خاصی به یقه می‌دهد، مخصوصاً هنگام استفاده از کراوات، از بلند شدن نوک آن جلوگیری می‌کند. خوب است بدانید که پیراهن‌های یقه دکمه‌دار نیاز به تلق ندارد.
3.در یک پیراهن خوب راه‌های سرشانه به آستین باید دقیقاً جفت شود. در تولید پیراهن‌های مرغوب همیشه به جفت شدن طرح پارچه توجه می‌شود.
4.در یک پیراهن خوب محل وصل آستین به مچ چند پیلی دارد. اغلب یک دکمه کوچک بالای مچ آستین دوخته می‌شود تا زیبایی بیشتری به آستین پیراهن ببخشد.
5.تکه سرشانه پشت از خیاطی سنتی پیراهن برگرفته شده است. این پیراهن‌ها برای افرادی که سرشانه‌های بلندی دارند، مناسب است. در تولید انبوه، این روش هزینه‌بر است.
