معرفی ابرخودرو مک لارن اسپیدتیل
خودرو › اسپرت
- 97/10/09
مکلارن سرانجام رسماً از هایپرکار جدید خود یعنی اسپیدتیل پرده‌برداری کرده است. این خودرو تفسیر مدرنی از مدل افسانه‌ای F1 را ارائه کرده و در اصل جانشینی غیررسمی برای F1 محسوب می‌شود. اسپیدتیل فصل بعدی سری اولتیمیت مکلارن را نشان می‌دهد و عصر جدیدی را برای این برند بریتانیایی آغاز کرده است. مکلارن قصد دارد با این هایپرکار جدید، خودروهایی مانند بوگاتی شیرون را به چالش بکشد. سازندهٔ بریتانیایی، به این شاهکار جدید خود، لقب هایپر GT داده و آن‌را اولین هایپر GT دنیا می‌داند.
با این حساب، حضور فرمان در وسط و استفاده از پیشرانه‌ی 1000اسب بخار یا قوی‌تر، قابل پیش‌بینی بود. بنا بر ادعای مهندسان مکلارن، ابرخودروی اسپیدتیل، از نظر آیرودینامیک و هدایت هوا، دارای یکی از بهترین طرح بدنه‌های تاریخ است. این محصول، شباهت زیادی به فولکس‌واگن XL1 مدل 2009دارد و با ضریب آیرودینامیک نزدیک به 0.1تولید خواهد شد. حتی چرخ جلوی اسپیدتیل، دارای قاب مخصوصی است تا هنگام چرخش، کمترین اعوجاج را در هوای اطراف ایجاد کند. بخش اصلی بدنه، فیبرکربن خواهد بود و این مسأله کمک می‌کند تا وزن خالص خودرو به عدد باورنکردنی 1430کیلوگرم برسد.به نظر می‌رسد مکلارن اسپیدتیل تا حدودی از طراحی کانسپت فولکس واگن XL1 الگو گرفته باشد و این بدنه فیبر کربنی با آیرودینامیک عالی خود حرف‌های زیادی برای گفتن دارد. البته درست است که کلیت طراحی بدنه اسپیدتیل بی نقص است اما جزئیات موجود بر روی بدنه هم به عملکرد آن کمک می‌کنند. به عنوان مثال پوشش استاتیک چرخ‌های جلو، کمک می‌کنند تا هوا به سمت ورودی‌های هوا هدایت شود.
مهمترین بخش هر ابرخودرو، قوای فنی آن است. اسپیدتیل اولین ابرخودروی جهان محسوب می‌شود که از موتور توربودیزل هیبرید استفاده می‌کند. مدیران شرکت سازنده، اطلاعات چندانی از مشخصات پیشرانه منتشر نکرده‌اند؛ اما شایعات، خبر از قدرت 1035اسب بخار می‌دهند. بنا بر اطلاعات رسمی مکلارن، اسپیدتیل می‌تواند سرعت‌های بالاتر از 400کیلومتربرساعت را برای سرنشین فراهم کند و در زمانی حدود 12.8 ثانیه، سرعت خود را از حالت سکون به 300کیلومتر بر ساعت برساند.
اسپیدتیل از کابین شگفت‌انگیزی هم برخوردار است. همانند F1، طرح کابین این خودرو هم سه‌نفره است که صندلی راننده در مرکز قرار گرفته و دو صندلی هم برای سرنشینان در طرفین آن نصب شده است. صندلی راننده از نوع فیبر کربنی سفارشی است درحالی‌که صندلی‌های سرنشینان به‌صورت یکپارچه با شاسی مونوکوک طراحی شده‌اند. در دماغه و عقب خودرو نیز محفظه‌هایی به‌عنوان صندوق بار تعبیه شده است. در کابین اسپیدتیل در مقابل راننده سه صفحه‌نمایش لمسی وضوح‌بالا قرار گرفته که تقریباً تمامی دکمه‌ها و سوئیچ‌های فیزیکی را حذف کرده‌اند. در بالای سر راننده نیز دکمه‌هایی مثل استارت پیشرانه و کنترلر پنجره‌ها تعبیه شده است.
اسپیدتیل همچنین به شیشه‌های الکتروکرومیک مجهز شده که از طریق آن می‌توان میزان نور وارده به کابین را کنترل کرد. این در حالی است که تنها بخش کوچکی از پنجره‌های جانبی باز می‌شود و بخش بالایی آن‌ها به‌عنوان سایبان عمل می‌کند. در این هایپرکار بریتانیایی حالتی بنام سرعت یا «Velocity» هم وجود دارد که برای حرکت با سرعت‌های بالا طراحی شده است. هنگامی‌که خودرو در این حالت قرار گیرد، به‌منظور بهبود آئرودینامیک، دوربین‌های جانبی به درون در‌ها جمع می‌شوند، زاویهٔ بالک‌های عقب تنظیم می‌شود و ارتفاع خودرو هم 35 میلی‌متر کاهش پیدا می‌کند.
