روستای برسه تنکابن استان مازندران
گردشگری › مکان های تفریحی
- 97/11/26
تنکابن نگین گردشگری در غرب مازندران
تنکابن یکی از شهرستان های قدیمی ، زیبا و گردشگر پذیر غرب استان مازندران در شمال ایران است که در دوران پهلوی با نام شهسوار شناخته می شد . این شهر از سمت غرب به رامسر، از شرق به عباس آباد ، از جنوب به رشته‌کوه‌های البرز و از شمال به دریای خزر متصل است. تنکابن به دلیل دارا بودن جاذبه هایی مانند دریا ، دشت ، جنگل ، کوهستان و زیبائی های طبیعی و رویائی مناطق دوهزار و سه‌هزار ، آب و هوای مطبوع ییلاقی ، چشم اندازهای بسیار جذاب ساحلی و آثار تاریخی به نگین درخشان صنعت گردشگری در غرب مازندران مبدل گشته است.
روستای برسه
روستای برسه از توابع بخش مرکزی شهرستان تنکابن، در 35 کیلومتر جنوب غربی تنکابن و در 277 کیلومتری ساری قرار دارد. روستای کوهستانی برسه در ارتفاع 1370 متری از سطح دریا قرار گرفته است و از شمال به جنگل، از شرق به روستای گلستان محله، از جنوب به روستای پلطدار بن امامزاده قاسم و از غرب به روستای چاره سر محدود میشود. آب و هوای آن معتدل کوهستانی با تابستان های مطبوع و زمستان های نسبتاً سرد است.
دره سرسبز دو هزار در ارتفاعات البرز و در جنوب شهر تنکابن، شرایط طبیعی ویژه‌ای را پدید آورده است. این منطقه فوقالعاده زیبا است و چشم اندازهای بدیع کوهستانی، چمنزار و جنگلهای مرتفع جلگه‌ای دارد. دره دو هزار یک مقصد طبیعت گردی با جاذبه های متنوع است که در شکلگیری سکونت گاه‌های آن و روستای برسه تأثیر فراوانی داشته است. روستای برسه، ییلاقی بوده است، که به مرور به روستا تبدیل شده و عملکرد گردشگری یافته است.
مردم روستای برسه
مردم روستای برسه به زبان مازندرانی با لهجه گیلانی سخن میگویند ، مسلمان و پیرو مذهب شیعه جعفری هستند. درآمد اکثر مردم روستای برسه از فعالیتهای زراعی ، باغداری و دامداری تأمین میشود. گندم، گردو، سیب، فندق، گلابی از محصولات زراعی و باغی روستا ست. پرورش گل گاوزبان نیز در مزارع روستا رایج است. دامداری از فعالیتهای اصلی روستاییان است و گوشت و لبنیات، از محصولات دامی روستای برسه است. مردان و زنان روستا، در کنار فعالیتهای زراعی و دامداری به تولید محصولات صنایع دستی چو خا، چادر شب، جاجیم ، سفره، کلاه پشمی، کولگیر، پوستین کلاه و جوراب پشمی نیز می پردازند.
معماری روستای برسه
روستای پای کوهی برسه با بافت مسکونی پراکنده در شیب ملایمی استقرار یافته است و اکثر ساختمانهای آن سقف های شیروانی و دیوارهای گلی دارند. معماری سنتی روستا با محیط اطراف، سازگاری مناسبی یافته است. خانه‌های ساکنین روستا از نوع فعالیت و معیشت آنان تأثیر پذیرفته است. در اطراف روستا ساخت و سازهای ویلایی توسط غیر بومیان بسیار زیاد شده است. مصالح به کار رفته در بناهای روستا غالباً گل، سنگ، آجر و چوب است، ولی در ساخت خانه‌های جدید از مصالح سیمان، گچ، تیر آهن ، آجر و آلومینیوم استفاده شده است.
