تعقیب نماز مغرب
سبک زندگی › دین و زندگی
- 97/09/13
إِنَّ اللَّهَ وَ مَلائِكَتَهُ يُصَلُّونَ عَلَى النَّبِيِّ يَا أَيُّهَا الَّذِينَ ءَامَنُوا صَلُّوا عَلَيْهِ وَ سَلِّمُوا تَسْلِيماً اللَّهُمَّ صَلِّ عَلَى مُحَمَّدٍ النَّبِيِّ وَ عَلَى ذُرِّيَّتِهِ وَ عَلَى أَهْلِ بَيْتِهِهمانا خدا و فرشتگانش بر پيامبر (ص) درود میفرستند، اى كسانی كه ايمان آورده ايد بر او درود فرستيد و سلام خاص خويش را نثار وى كنيد.
خدايا بر محمّد پيامبر و فرزندان او و خاندانش درود فرست.
پس هفت مرتبه می گويى
بِسْمِ اللَّهِ الرَّحْمَنِ الرَّحِيمِ وَ لا حَوْلَ وَ لا قُوَّةَ إِلّا بِاللَّهِ الْعَلِيِّ الْعَظِيمِ.
به نام خدا كه رحمتش بسيار و مهربانی اش هميشگى است و هيچ نيرو و توان نيست جز آن كه به خداى بلند مرتبه بزرگ وابسته است.
و سه مرتبه بگو:
الْحَمْدُ لِلَّهِ الَّذِي يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ وَ لا يَفْعَلُ مَا يَشَاءُ غَيْرُهُ پس میگويى سُبْحَانَكَ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ اغْفِرْ لِي ذُنُوبِي كُلَّهَا جَمِيعا فَإِنَّهُ لا يَغْفِرُ الذُّنُوبَ كُلَّهَا جَمِيعاً إِلّا أَنْتَ:
سپاس خداى را كه هرچه بخواهد می كند و جز او نتواند هرچه بخواهد انجام دهد.
پاك و منزهى تو، معبودى جز تو نيست، همه و همه گناهانم را بيامرز زيرا به راستى همه و همه گناهانم را جز تو كسى نمی آمرزد.
سپس نافله مغرب را به جا می آورى كه دو نماز دو ركعتى است و بين آن دو نماز سخن مگو.
شيخ فرموده: روايت شده: كه در ركعت اول سوره
«قل يا ايها الكافرون»
و در ركعت دوم سوره
«قل هو اللّه احد»
خوانده شود و در دو ركعت ديگر هر سوره ای را كه بخواهد.
و روايت شده كه حضرت امام هادى عليه السّلام در ركعت سوم (از آن چهار ركعت نماز نافله) سوره «حمد» و آيات اول سوره «حديد» تا «و هو عليم بذات الصّدور»
و در ركعت چهارم «حمد» و آيات آخر سوره «حشر»
«لو انزلنا هذ القران»
تا پايان سوره را قرائت میكردند.
و مستحب است در سجده آخر نافله ها در هر شب و به ويژه در شب جمعه، هفت مرتبه خوانده شود:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِوَجْهِكَ الْكَرِيمِ وَ اسْمِكَ الْعَظِيمِ وَ مُلْكِكَ الْقَدِيمِ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَغْفِرَ لِي ذَنْبِيَ الْعَظِيمَ إِنَّهُ لا يَغْفِرُ الْعَظِيمَ إِلا الْعَظِيمُ ،
خدايا از تو می خواهم به نگاه بزرگوارانه ات و نام بزرگ و فرمانروايى ديرينه ات كه بر محمد و خاندان او درود فرستى و بيامرزى گناه بزرگ مرا، چه گناه بزرگ را جز آمرزگارى بزرگ نمی آمرزد
و چون از نافله فارغ شدى هرچه میخواهى تعقيب بخوان، سپس ده مرتبه بگو:
مَا شَاءَ اللَّهُ لا قُوَّةَ إِلا بِاللَّهِ أَسْتَغْفِرُ اللَّهَ
آنچه خدا بخواهد خواهد شد.
هيچ نيرويى نيست مگ سرچشمه يافته از خدا، از خدا آمرزش مي طلبم
آن گاه بگو
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ مُوجِبَاتِ رَحْمَتِكَ وَ عَزَائِمَ مَغْفِرَتِكَ وَ النَّجَاةَ مِنَ النَّارِ وَ مِنْ كُلِّ بَلِيَّةٍ وَ الْفَوْزَ بِالْجَنَّةِ وَ الرِّضْوَانَ [الرِّضْوَانِ ] فِي دَارِ السَّلامِ وَ جِوَارَ [جِوَارِ] نَبِيِّكَ مُحَمَّدٍ عَلَيْهِ وَ آلِهِ السَّلامُ اللَّهُمَّ مَا بِنَا مِنْ نِعْمَةٍ فَمِنْكَ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ أَسْتَغْفِرُكَ وَ أَتُوبُ إِلَيْكَ:
خدايا! از تو موجبات رحمتت و اسباب آمرزش حتمی ات، و رهايى از آتش دوزخ و از هر بلا و كاميابى به بهشت و خشنودى تو در خانه امن آن جهان و همسايگى پيامبرت محمد (درود بر او و خاندانش) را خواستارم.
خدايا هر نعمتى كه بدست ماست از جانب توست، جز تو شايسته پرستش نيست، از تو آمرزش می جويم و به سوی تو می پويم و بين نماز مغرب و عشاء نماز «غفيله» را میخوانى كه دو ركعت است.
در ركعت اول بعد از «حمد» می خوانى:
وَ ذَا النُّونِ إِذْ ذَهَبَ مُغَاضِباً فَظَنَّ أَنْ لَنْ نَقْدِرَ عَلَيْهِ فَنَادَى فِي الظُّلُمَاتِ أَنْ لا إِلَهَ إِلّا أَنْتَ سُبْحَانَكَ إِنِّي كُنْتُ مِنَ الظَّالِمِينَ فَاسْتَجَبْنَا لَهُ وَ نَجَّيْنَاهُ مِنَ الْغَمِّ وَ كَذَلِكَ نُنْجِي الْمُؤْمِنِينَ .
و همراه ماهى (يونس) را ياد كن آن گاه كه خشمناك [از ميان قوم خود بيرون] رفت، سپس گمان كرد كه بر او تنگ نگيريم، پس در ميان تاريكيها ندا داد كه شايسته پرستشى جز تو نيست، پاك و منزهى به راستى من از ستمكاران بودم، پس دعايش را مستجاب نموديم و او را از غم رهانيديم، و اين چنين اهل ايمان را رهايى بخشيم.
و در ركعت دوم پس از حمد می خوانى
وَ عِنْدَهُ مَفَاتِحُ الْغَيْبِ لا يَعْلَمُهَا إِلّا هُوَ وَ يَعْلَمُ مَا فِي الْبَرِّ وَ الْبَحْرِ وَ مَا تَسْقُطُ مِنْ وَرَقَةٍ إِلّا يَعْلَمُهَا وَ لا حَبَّةٍ فِي ظُلُمَاتِ الْأَرْضِ وَ لا رَطْبٍ وَ لا يَابِسٍ إِلا فِي كِتَابٍ مُبِينٍ
و كليد هاى غيب نزد اوست آنها را كسى جز او نمیداند، و بر آنچه در خشكى و درياست آگاه است، و هيچ برگى فرو نمی افتد جز آنكه به آن آگاهى دارد و هيچ دانه اى در دل تاريكي های زمين و هيچ تر و خشكى [در هر كجاى عالم] فرو نيفتد جز آنكه در لوح محفوظ ثبت است
پس دست ها را به حالت قنوت بلند می كنى و می گويى:
اللَّهُمَّ إِنِّي أَسْأَلُكَ بِمَفَاتِحِ الْغَيْبِ الَّتِي لا يَعْلَمُهَا إِلا أَنْتَ أَنْ تُصَلِّيَ عَلَى مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ وَ أَنْ تَفْعَلَ بِي كَذَا وَ كَذَا.
خدایا به حق كليدهاى غيب كه كسى جز تو از آن ها آگاه نيست از تو می خواهم بر محمد و خاندان او درود فرستى و با من چنين و چنان كنى.
و به جاى «ان تفعل بى كذا و كذا» حاجت خويش را بيان می كنی و سپس می گويى:
اللَّهُمَّ أَنْتَ وَلِيُّ نِعْمَتِي وَ الْقَادِرُ عَلَى طَلِبَتِي تَعْلَمُ حَاجَتِي فَأَسْأَلُكَ بِحَقِّ مُحَمَّدٍ وَ آلِهِ عَلَيْهِ وَ عَلَيْهِمُ السَّلامُ لَمَّا قَضَيْتَهَا لِي.
خدايا! تو ولی نعمت من هستى و بر انجام خواسته من توانايى، حاجتم را میدانى، پس به حق محمد و خاندان او (درود بر او و ايشان) از تو می خواهم كه حاجتم را روا سازی،
و حاجت خود را می طلبى، زيرا روايت شده: هركه اين نماز را بخواند و حاجت خود را بخواهد، آنچه را طلب نمايد حق تعالى به او عطا فرمايد.
