مدعیان دروغین نبوت
سبک زندگی › دین و زندگی
- 98/01/06
در طول تاریخ بشری افراد بسیاری بوده اند که کارهای ظاهراً خارق العاده ای انجام می دادند و بعضی ادعای پیامبری نموده و حتی بعضی مانند فرعون و نمرود ادعای خداوندگاری کرده اند و خداوند با راه های مختلف، ادعای آنها را باطل کرده است.کسانی مانند مرتاضان که در نامه از آن ها یاد شده است، اوّلاً بسیاری از آنها ادعای نبوت و پیامبری ی ندارند تا لازم باشد خداوند، ادعای آن ها را باطل نماید. ثانیاً کارهای آن ها از نوع اعجاز نیست، زیرا اعجاز آن است که دیگران از آوردن مثل آن عاجز باشند و قابل تعلمی و یادگیری نیست، در حالی که کار مرتاضان را افراد دیگر می توانند انجام دهند و قابل یادگیری است، یعنی همان مقدماتی که مرتاضان فراهم آورده اند (با ریاضت و تمرکز روح و .... ) دیگران نیز می توانند آن ها را فراهم آورده و مثل آن ها انجام دهند. وجود مرتاضان بسیار نشانه این معنا است.
مسئله دیگر: خداوند هیچ گاه مستقیم دخالت نمی کند تا جلوی مدّعیان را بگیرد، به این معنا که نتوانند حتی کاری انجام دهند که شبهه و شک در خارق العاده بودن آن ایجاد می کند، زیرا اوّلاً اجباری بودن هدایت لازم می آید که اگر هر کسی کاری انجام داد یا ادعای باطلی خواست انجام دهد، خداوند از همان اوّل او را از این کار باز دارد، که حتی نتواند ادعا کند.
ثانیاً خداوند به انسان ها خِرَد و اندیشه داده، یعنی علاوه بر رسول ظاهری، از رسول باطنی بهره مند کرده تا انسان ها مدّعیان دروغین را از پیامبران راستین و سحر و جادو را از معجزه باز شناسند، همان گونه که در گذشته و در زمان پیامبران سابق چنین بوده، مانند داستان حضرت موسی با ساحران یا با گوساله سامری.
آن شعبده هـــا عقل که می کرد آنجا سامری پیش عصا و ید بیضا می کرد
کسانی در گذشته مانند فرعون و نمرود بوده اند که خداوند به طور مستقیم آن ها را از این ادّعا باز نداشت، بلکه با فرستادن پیامبران و منطق و سخن و معجزه، مانند منطق حضرت ابراهیم در مقابل نمرود که ادعای خدایی داشت، سخن آن ها را باطل کرد
همچنین کارهایی که مرتاضان انجام می دهند، بسیاری از آن ها امور غیر اخلاقی و غیر عقلانی است، یعنی کارهایی می باشد که طبع یا عقل انسان آن ها را نمی پذیرد. برخی کارها نه تنها به سود انسان ها نیست، بلکه به ضرر انسان ها یا جامعه است و این یکی از دلایلی است که آن ها از طرف خداوند حکیم و عالِم نیست، در حالی که معجزه پیامبران، مانند معجزه جاودان اسلام (قرآن) شفا و رحمت برای تمام انسان ها است.
کسانی در گذشته مانند فرعون و نمرود بوده اند که خداوند به طور مستقیم آن ها را از این ادّعا باز نداشت، بلکه با فرستادن پیامبران و منطق و سخن و معجزه، مانند منطق حضرت ابراهیم در مقابل نمرود که ادعای خدایی داشت، سخن آن ها را باطل کرد. هر کسی می تواند با خِرَد و اندیشه خود، این دو سخن و رفتار را بسنجد و بهترین را انتخاب کند.
