زیبایی زنان از منظر اسلام
سبک زندگی › دین و زندگی
- 97/12/07
از دیدگاه اندیشمندان برخی از صفات، در نهاد و فطرت انسان به ودیعه گذاشته شده است. یکی از ویژگیهای فطری انسان زیباخواهی و زیباجویی است. از سوی دیگر دین اسلام به عنوان کاملترین آیین عملی و علمی انسان، برنامه ای را ارائه می دهد که همراه و مطابق با فطرت و احساسات بشر باشد. از این رو بررسی و کاوش در دیدگاه اسلام در زمینه زیبایی دارای اهمیت بسزایی است.زیبایی در زنان از منظر اسلام، خانواده، امن ترین حریم انسانی است؛ حریمی امن، برای رفع نیازهای فطری و غریزی؛ حریمی گرم، برای ناز کردن و نیاز خریدن؛ حریمی که باید آن را ساخت و از آن حمایت کرد. در این حریم است که می توان نیازها را پاسخ گفت و شادمان زندگی کرد.
یکی از این نیازها، نیاز به دلپذیر بودن و دلپذیر جلوه کردن است. زن، ذاتاً طالب زیبایی و زیباتر شدن است و بر اساس همین نیاز بود که آرایش، از همان آغازین روزهای خلقت با آدمی همراه بود. اسلام نیز در عین حال که به حفظ و حراست از حریم امن خانواده و جلوگیری از ایجاد زمینه های حرام و گناه توجه دارد؛ از این خواست و فطرت زنانه نیز غافل نشده و به طوری که گاه در قالب روایات مختلف و متعدد، بر زینت داشتن در خانه و نزد همسر تأکید شده است. چنانچه در روایات فراوانی نیز بر این امر تأکید شده است:
امام صادق علیه السلام می فرمایند: «بر زن لازم است بهترین عطر را به خود بزند و نیکوترین جامه خویش را بپوشد و جالب ترین زیورآلاتش را بیاویزد.». و یا از امام باقر علیه السلام نقل شده است: «بر زن سزاوار نیست که خود را زینت نکند بلکه مستحب است که زینت کند، اگر تنها گردن بندى در گردن داشته باشد و سزاوار نیست او را که ترک کند رنگ دستش را اگر چه اندکى حنا بر دست بمالد؛ هر چند زن سال دار باشد.»
در حقیقت، تلاش دین بر اینست که تا حد ممکن، با طبیعت آدمی همراه باشد و بنایش بر سهولت و سازگاری با ذات انسان قرار بگیرد. در این مورد نیز، هم به غریزه زنانگی زن توجه شده است، هم به حفظ حریم خانه و خانواده و هم تلاش شده تا با بیان حدودی برای ارضای این غریزه طبیعی در محیط اجتماع، از ایجاد زمینه های حرام و گناه و فروپاشی حریم های محرم و نامحرم و خانواده جلوگیری شود. در این راستا نیز به بیان حدودی برای ارضای این غریزه طبیعی در محیط اجتماع پرداخته که مروری بر این حدود خالی از فایده نیست.
تاتو کردن، راه دیگری برای زیباتر کردن و تغییر مدل ابروست؛ حدی که مراجع برای آن مشخص کردند و معیاری که برای جواز ظاهر ساختن آن بیان کردند آنست که اگر عرف مردم آن را زینت بدانند، باید پوشانده شود.
یکی از زیبایی های زنان، ابروان آنهاست. آراستن ابرو شیوه های مختلفی دارد؛ آنچه مراجع درباره برداشتن ابرو گفته اند آنست که صرف برداشتن آن، زینت به حساب نمی آید و لزومی به پوشاندن آن نیست؛ هرچند برخی از مراجع معتقدند ابرویی که برداشته شده را باید پوشاند.
تاتو کردن، راه دیگری برای زیباتر کردن و تغییر مدل ابروست؛ حدی که مراجع برای آن مشخص کردند و معیاری که برای جواز ظاهر ساختن آن بیان کردند آنست که اگر عرف مردم آن را زینت بدانند، باید پوشانده شود.
زینت دیگری که در اسلام هم بر آن توصیه شده، سرمه کشیدن است. برخی از مراجع سرمه کشیدن را بلااشکال می دانند و برخی معتقدند اگر زینت به حساب بیاید و موجب جلب توجه شود، جایز نیست؛ اما برخی دیگر فاقد هیچ قیدی، حکم به پوشاندن آن کرده اند.
آنچه در این میان بیش از همه به چشم می خورد و می تواند به عنوان معیار فقها برای حد و حدود زینت زن در اجتماع به شمار آید، صدق عنوان «زینت» است. بدین معنا: اقدامی که از جانب زن، برای تغییر ظاهر خود صورت می گیرد، در صورتی که در عرف از آن تعبیر به زیبایی شود و مردم آن را عاملی برای زیبایی و اقدامی در جهت زیباتر شدن و به چشم آمدن بدانند، آن عمل بی اشکال است و محدودیتی برای انجام دادن آن موجود نیست، اما آن زینت باید پوشانده شود. چنانچه در مورد ناخن هم گفته شده که اگر ناخن بلند باشد، زینت محسوب شده و باید پوشانده شود.
قید دیگری که به عنوان معیار ذکر شده، جلب توجه نامحرم است. آنچه در مورد عطر زدن در بیان فقها آمده آنست که اگر موجب تهییج و تحریک و یا جلب توجه شود، باید از آن اجتناب شود.
