نکاتی درباره تنها گذاشتن کودک در خانه
سبک زندگی › فرزندان
- 97/10/29
از مهم ترین سوال هایی که والدین ممکن است با آن مواجه شوند، این است که از چه سنی می توانند کودک را تنها بگذارند؟ در مورد سن تنها گذاشتن کودک در خانه برخی متخصصان بالاتر از 8 سال و برخی بالاتر از 10-12 سال را پیشنهاد داده اند. نکته ی مهم این است که قبل 8 سال کودک را به هیچ عنوان نباید در خانه تنها بگذارید. این کار می تواند کودک را در معرض آسیب جسمانی یا عاطفی قرار دهد. عوامل مختلفی در رشد و استقلال کودک برای آمادگی برای تنها ماندن در خانه تاثیر گذار می باشد که از جمله مهمترین این عوامل می توان به ویژگی های شخصیتی، خلق و خوی کودک، روابط بین والدین، میزان وابستگی کودک به والدین، اعتماد به نفس کودک و ... اشاره داشت. نکاتی در مورد تنها گذاشتن کودک
بهتر است تا زمانی که کودک میل و رغبتی به تنها ماندن ندارد او را در خانه تنها نگذارید، حتی زمانی که احساس کردید کودک آمادگی تنها ماندن دارد. در واقع خواست خود کودک اهمیت و نقش بسیار زیادی در تنها ماندن او دارد.به طور کلی تنها گذاشتن کودک ( کودک بالای هشت سال ) در خانه توصیه نمی شود مگر در شرایط کاملا اضطراری که والدین هیچ راهکار دیگری را ندارند.در صورتی که مجبورید کودک را تنها بگذارید از قبل برنامه ریزی کنید. سعی کنید بسته به سن زمان تنها ماندن کودک کوتاه باشد. بهتر است از 2 یا 3 ساعت بیشتر نشود.در صورتی که می خواهید کودک را تنها بگذارید از قبل برایش توضیح دهید که قرار است چه مدت بیرون بروید. او را از بازگشت به موقع خود مطمئن کنید و نکاتی که برای در خانه ماندن لازم است را به او توضیح دهید. می توانید فعالیت هایی را برای کودک در نظر بگیرید تا زمان تنهاییش پر شود، اگر تکلیفی دارد از او بخواهید در این زمان تکالیفش را انجام دهد.
می توانید در زمانی که خارج از خانه هستید با تلفن زدن و صحبت کردن با کودک از اوضاع او مطمئن شوید.بهتر است در سنین پایینتر کودک را تنها نگذارید و در صورت لزوم او را نزد اقوام یا آشنای نزدیک بگذارید که کودک با او راحت است.بعد از آنکه به خانه آمدید با کودک وقت بگذارید و در مورد اینکه در زمان تنها بودن چه کارهایی کرده است با او صحبت کنید. به هیچ عنوان بدون خداحافظی و اطلاع کودک او را در خانه تنها نگذارید.
برخلاف تصور برخی والدین، قفل کردن در خانه در زمان تنها ماندن کودک کمکی نمی کند. بلکه در صورتی که کودک آسیبی ببیند یا مشکلی پیدا کند، از کمک فوری جلوگیری می کند. مطمئن شوید مواد خطرساز مانند مواد آتش زا، داروها، مواد شیمیایی یا شوینده های اسیدی را از دسترس کودکان دور نگه داشته اید.آموزش برخی روش های ساده ی کمک های اولیه و نحوه مقابله با برخی خطرات به کودک می تواند مفید باشد.
کودکی می‌تواند در خانه تنها بماند که از اعتماد به نفس کافی برخوردار باشد. زیاد نترسد و از بیان خواسته‌ی خود خجالت نکشد. بتواند احساس خود را با والدینش در میان بگذارد و آن‌قدر با والدین خود رابطه‌ی خوب و صمیمانه‌ای داشته باشد که در صورتی که هر مشکلی به وجود آمد، یا هر نگرانی‌ای داشت، قبل از هرچیز، آن را با والدین خود در میان بگذارد. به علاوه، او باید مهارت‌های کلامی کافی را برای برقراری ارتباط با دیگران داشته باشد.
یکی از مشکلات مهم در تنها گذاشتن کودک در خانه احتمال روی دادن اتفاقاتی است که به کودک آسیب جسمانی می‌‌زند. کودکان در نبود والدین با احتمال بالاتری به سراغ رفتارهای خطر‌آفرین مانند روشن کردن آتش یا کار با وسایل برقی می‌روند. به علاوه، آن‌ها به اندازه بزرگسالان، راه چاره برای مقابله با خطر یا متوقف کردن یک آسیب را بلد نیستند و در مقایسه با یک بزرگسال در موقعیت مشابه، بیشتر آسیب می‌بینند و حتی در برخی موارد، جان خود را از دست می‌دهند.
از دیگر نکاتی که برای تنها گذاشتن کودک در خانه باید بدان توجه داشت زمانی است که کودک در خانه تنها می‌ماند. بهتر است این زمان تا حد ممکن کوتاه باشد. بسیاری، یک تا سه ساعت را برای تنها ماندن کودک در خانه، بسته به آمادگی‌ها و توانایی‌های کودک و سایر شرایط، ذکر کرده‌اند و بیشتر از آن اصلاً به نفع کودک نیست.برخی والدین فکر می‌کنند اگر کودک به خواب برود، دیگر تا وقتی او بیدار می‌شود، برای تنها گذاشتن او در خانه فرصت دارند. اما اگر اتفاق دیگری افتاد چطور؟ اگر او زودتر بیدار شد چطور؟ به علاوه، در شرایط اضطراری، مثل وقتی که کودک بیمار است، حتی اگر یک سرماخوردگی ساده باشد، زمان مجاز برای تنها ماندن کودک در خانه به صفر می‌رسد. هنگام بیماری، بسیاری از موقعیت‌ها و شرایط پیش‌بینی‌ناپذیرند و می‌توانند احتمال خطر را بالا ببرند.
