زالو درمانی درمان بیماری ها
پزشکی و سلامت › طب سنتی
- 97/09/14
زالو خون را بهتر از حجامت از عمق بدن بیرون می‌كشد. زالو انداختن برای بیماریهای پوستی مثل جوش ، دمل‌های صورت ، لكه‌ها و نقطه‌های سیاه و سفید و نظایر آن مفید است. امروزه زالو به دلیل خاصیت ضد انعقاد خود یكی از ابزارهای جراحی در پیوندها و دوام بافت پیوندی است. هر زالو حدوداً 5CC خون در مرحله اول می‌مكد. البته اگر خونریزی را قطع نكنید ممكن است تا 150CC خونریزی ادامه یابد ( 10ساعت یا بیشتر ). در بیشتر روش‌های جراحی استفاده از زالو توسط جراح ماهر برای بیمار توضیح داده می‌شود ، این روش قدیمی یك روش بی درد كننده اساسی است ؛ زیرا ترشحات زالو با تأثیر بر روی اعصاب اطراف محل درد ، بی‌حسی موضعی ایجاد می‌كند.1. زالو درمانی در طب پزشکی
زالوها در هر جلسه از درمان، خودشان را به بدن بیمار چسبانده و شروع به مکیدن خون او می‌کنند. سپس در همان حال پروتئین و پپتیدهایی ترشح می‌کنند که موجب رقیق شدن و پیشگیری از لخته شدن خون می‌شوند. زالوها پس از پایان کار خود، زخمی بسیار کوچک و Y شکل از خود به‌جا می‌گذارند که معمولا بدون اینکه اثری از زخم باقی بماند، پس از مدتی درمان می‌شود.
زالوها در افزایش گردش خون و از بین بردن لخته‌های خون مؤثر هستند. به‌همین‌دلیل، جای تعجبی ندارد که برای درمان اختلالات گردش خون و بیماریهای قلبی-عروقی از زالو استفاده می‌شود.
هنگام تولید برخی از داروها، از موادِ شیمیاییِ گرفته‌شده از بزاق زالو استفاده می‌شود. این داروها برای درمان بیماریهای زیر کاربرد دارند:
پرفشاری خون (فشار خون بالا)؛رگ‌های واریسی؛هموروئید (بواسیر)؛ مشکلات پوستی؛ التهاب مفاصل.
آزمایشات بالینی نشان می‌دهد که زالو درمانی روشی مناسب برای بیماری رایج مفصلی آرتروز است. ویژگی‌های ضدالتهابی و بی‌حس‌کنندگی بزاق زالو از درد و حساسیت مفصل صدمه‌‌دیده می‌کاهد.
۲. زالو درمانی برای بیماری قلبی
ازآنجایی‌که زالو می‌تواند در بهبود التهاب و جریان خون مؤثر باشد، درمان خوبی برای بیماران مبتلا به ناراحتی‌های قلبی است. از چند سال گذشته تاکنون، زالو درمانی به گزینه‌ای مناسب برای درمان مبتلایان به اختلال‌های قلبی و بیماریهای عروقی تبدیل شده است.
3. زالو درمانی برای سرطان
بررسی‌های محققان نشان داده است که بزاق زالو، حاوی بازدارنده‌های تجمع پلاکت‌ها و همچنین آنزیم‌های خاصی است که می‌تواند در درمان برخی از سرطان‌ها به‌کار رود. البته استفاده از زالو درمانی به مبتلایان سرطان خون توصیه نمی‌شود. اما در آزمایش‌ها، زالو درمانی توانسته از سرعت پیشرفت سرطان ریه بکاهد. همچنین در آزمایشی روی حیوانات معلوم شد، تزریق مستقیم بزاق زالو به موش‌ها می‌تواند از تجمع و تکثیر سلول‌های سرطانی پیشگیری کند.
۴. زالو درمانی در بیماران مبتلا به دیابت
پیشرفت بیماری دیابت می‌تواند موجب مشکلات متعددی شود. دیابت در روند جریان خون اختلال و محدودیت ایجاد می‌کند و یا جلوی رسیدن خون به دست و پاها و انگشتان را می‌گیرد. این وضعیت به‌نوبه‌ی خود موجب قطع عضو در افراد مبتلا به دیابت می‌شود. همیشه یکی از نگرانی‌های اصلی میلیون‌ها افراد مبتلا به دیابت در سراسر دنیا، از دست دادن انگشت یا عضوی از بدن‌شان است.
مؤثرترین روش برای متوقف کردن این فرایند، افزایش گردش و رساندن خون به بافت‌های آسیب‌دیده است؛ البته بدون اینکه خطر لخته شدن خون وجود داشته باشد. محققان در آزمایش‌های خود متوجه شده‌اند که زالو درمانی می‌تواند نقش مؤثری در این میان داشته باشد.
ماده‌ی هیرودین موجود در بزاق زالو، خون را رقیق و از لخته شدن آن پیشگیری می‌کند. ازآنجایی‌که خون افراد مبتلا به دیابت غلیظ‌تر است، هیرودین می‌تواند جلوی لخته شده خون را بگیرد و با رقیق کردن خون بیمار، فشار را از روی دستگاه قلبی- عروقی او بردارد. محققان نتایج مثبتی در درمان دیابتی‌ها به‌وسیله‌ی هیرودین مشاهده کردند.
در بررسی جدیدی هم با بهره‌گیری از طب یونانی توانستند مانع از قطع‌شدن پای یک زن ۶۰ ساله‌ی مبتلا به دیابت شوند. اکنون شکل‌های مصنوعی بزاق زالو وجود دارد، اما محققان متوجه شده‌اند که با استفاده از چهار زالو، فقط در یک جلسه‌ی درمانی می‌توان از خطر قطع اندام پیشگیری کرد.
۵. استفاده از زالو در جراحی های زیبایی و درمان ریزش مو
زالوها برای نرم نگه‌داشتن بافت‌ها و سرعت درمان پس از جراحی‌های بازسازی صورت، انتخابی عالی و محبوب است. در بررسی‌های گذشته و فعلی، مشخص شده که زالو درمانی نتایج مثبتی در بازسازی بافت‌های بخش‌های جراحی‌شده‌ی بینی، پیشانی، سینه، گونه و انگشتان دست و پا دارد. کارایی زالو درمانی در پیشگیری از انعقاد خون در حین و پس از این جراحی‌ها به بدن کمک می‌کند که به‌طور طبیعی و کاملا درمان شود. حتی برخی از افراد با استفاده از زالو، جریان خون خود را بهبود بخشیده و موفق به درمان ریزش موی سر و طاسی خود شده‌اند.
عوارض زالو درمانی
زالو درمانی آسان است و درعین‌حال نسبت به درمان‌های دیگر عوارض جانبی کمتری دارد. اما این نوع درمان بدون خطر هم نیست. از میان این خطرات می‌توان به عفونت باکتریایی که گاهی‌اوقات به دارو نیز مقاوم هستند، اشاره کرد. بنابراین باید از زالوهایی استفاده کرد که در محیط ازپیش‌تعیین‌شده قرار داشته و پرورش یافته‌اند. همچنین افرادی که به‌دلیل بیماری های خودایمنی و عوامل محیطی دچار نقص سیستم ایمنی بدن شده‌اند، مناسب این نوع درمان نیستند.
اگر هنگام زالو درمانی مشکلی پیش بیاید، خون از محل درمان به بیرون تراوش کرده و زخمی که به‌وسیله‌ی دندان‌های زالو ایجاد شده، بسته نمی‌شود. گاهی‌اوقات هم زالوها سعی می‌کنند از نقطه‌ی دیگری از بدن که نیاز به درمان ندارد، خون بمکند. این وضعیت باعث می‌شود، فرد بی‌جهت خون از دست بدهد. گاهی‌اوقات هم افراد به بزاق دهان زالو حساسیت دارند. وقتی این مشکلات رخ می‌دهد، بیمار باید از این نوع درمان پرهیز کند.
