وقایع هجده تیر یا حمله به کوی دانشگاه تهران به مجموعه ناآرامیها و درگیریها بین روزهای چهارشنبه هجدهم تا دوشنبه بیست و سوم تیرماه 1378میان دانشجویان، نیروهای انتظامی و افراد موسوم به لباس شخصیها اطلاق میشود. مجموعهٔ فعالان حقوق بشر در ایران معتقد است 7 نفر در واقعه حمله به کوی دانشگاه کشته شدهاند که فقط هویت عزتالله ابراهیمنژاد و فرشته علیزاده روشن شدهاست. شورای متحصنین در بیانیه 26 تیر مرگ تامی حامیفررا نیز تأیید کرد و سعید زینالی نیز از هنگام دستگیری توسط مأموران ناپدید شدهاست؛ همچنین، چشم یک دانشجوی پزشکی بر اثر اصابت گلوله تخلیه، دست و پای عدهای شکسته و تعداد زیادی دانشجو ضرب وشتم شدند. از این حادثه به عنوان بزرگترین چالش جنبش دانشجویی در ایران پس از انقلاب1357 نیز یاد میشود
علت کوی دانشگاه
تجمع 18 تیر در خوابگاه کوی دانشگاه در اعتراض به بسته شدن روزنامه سلام بود. این روزنامه در15 تیر 1378 به جرم چاپ نامه محرمانه سعید امامی به قربانعلی دری نجف آبادی وزیر اطلاعات که مفاد قانون جدید مطبوعات را توصیه میکرد، توسط دادگاه ویژه روحانیت به مدت 5 سال توقیف شد
سرانجام کوی دانشگاه
در حالی که دانشجویان از وضع موجود ناراحت و ناراضی بودند راهپیمایی را به سمت کوی دانشگاه هدایت شد اما در آن جا مورد ضرب و شتم لباس شخصی ها قرار گرفتند و عده ای زیادی دستگیر و تعدادی کشته شدند.